کتاب نیمه ی غایب - حسین سناپور

کتاب نیمه ی غایب نوشته حسین سناپور توسط نشر چشمه به چاپ رسیده است.

این اثر که اولین بار در سال 1378 منتشر شد و در همان سال توانست جایزه ادبی بهترین کتاب سال را از آن خود کند، روایتی از زندگی پنج نسل دارد. داستان کتاب در سال های 1367 تا 1369 می گذرد و در مورد زندگی افرادی است که روزهای جوانیِ شان را در سال های پایانی جنگ ایران و عراق می گذرانند. کتاب، به طور موازی قصه ی زندگی چند شخصیت مهمِ داستان را با هم پیش می برد، یکی از این کاراکترها "فرهاد" می باشد که عاشق دختری به نام "سیندخت" شده است که هیچ دغدغه ای به جز پیدا کردن مادرش که بیست و دو سال پیش خانواده را رها کرده و به آمریکا رفته است، ندارد. همه فکر و ذکر فرهاد پیش این دختر است اما سیندخت تا مادرش را پیدا نکند آرام نمی گیرد، به همین دلیل کاملاً به فرهاد بی توجه است. ماجرای کتاب روی اتفاقاتی که در این بیست و دو سال افتاده است، می گردد و در این میان، زندگی پنج نسل متفاوت روایت می شود تا در نهایت مادر و دختر پس از سال ها دوری همدیگر را ببینند. در این میان فرهاد به دلیل اعتراضات دانشجویی از تحصیل معلق می شود و دانشگاه را ترک می کند. به خاطر مشکلاتی که بین او و سیندخت پیش آمده بود، مدتی طولانی او را نمی بیند اما چندی بعد برای خواستگاریِ مجدد از سیندخت به دانشگاه می رود و ماجراهای داستان از این به بعد رنگ و بوی دیگری به خود می گیرند.

برشی از متن کتاب

بیژن زنگ می زند و از در چوبی خوش رنگ خردلی می روند تو. از پله های سنگی سیاه دو طبقه می روند بالا. مردی درشت هیکل، با صورتی گوشتالو در را باز می کند. دور چشم هاش پف دارد و از زیر پف چنان نگاه خالی یی به فرح می ‌کند که میترساندش. سمت چپ در؛ زیر گل کنار پنجره، میز کار بزرگ و جلوش میز و صندلی های راحتی است و طرف دیگر سالن میز غذاخوری که مرد دیگری پشت شلوغی میز نشسته است و با نزدیک شدن آن ها بلند می شود تا دست بدهد. صورتش هنوز آنقدر چروک برنداشته که بشود گفت که از مرز جوانی گذشته است، اما چشم‌های خونسرد در رفتار آرامش مثل مردهای جا افتاده است. بیژن فرح را به عنوان همکار معرفی می‌کند و مهندس نیشش باز می ‌شود. دعوت می ‌کند که سر میز بنشینند. زن جوانی از آشپزخانه با دیس کباب پیدایش می ‌شود. تپل و سفید رو است و چشم های شادی دارد. روی میز همه جور مخلفات از سبزی گرفته تا لیمو و ماست و خیار هست و چند نوع بطری سفید و قرمز و کهربایی، که این یکی مارک خارجی دارد. بیژن از مرد جوان می پرسد: «مهندس، قضیه جور هست؟»  مهندس شاره می ‌کند به میز و می‌گوید: «اول خودتان را بسازید وقت هست» زن جوان را صدا می کند تا برای شان لیوان بیاورد. فرح دلش می خواهد زن بیاید و بنشیند تا خودش احساس راحتی کند. هر بار که نگاه مرد چشم پفی (که نفهمید چی معرفی اش کردند) بهش می ‌افتاد احساس مرگ می کند. بیژن جلوی آنها بچه ی ریزه ای بیش تر نیست. بیژن می ‌گوید: «مهندس جان ملکی گفت این گره فقط به لطف شما باز می شود» مهندس می خندد «لطف یعنی یک تیغ که کیسه مردم را بشود باهاش برید و خالی کرد. مرحمت یعنی یک طناب که از خانه دوست و آشنا بشود بالا رفت. توی کاسبی جای این بازی‌ها نیست. کار می خواهی، برابرش باید پول بسلفی. و السلام.» دوستش مثل ابله ها می خندد. فرح لیوانی را که مهندس دستش می دهد می ‌گذارد زمین و با سیب زمینی سرخ کرده بازی می ‌کند. مهندس می ‌گوید: «شما مثل اینکه راحت نیستید» فرح لبخند زورکی می ‌زند «چرا فقط اینجوری که ما نشستیم خانم تان کار می کنند و نمی آیند بنشینند، درست نیست» نمی داند کجای حرفش خنده دار بود که چشم پفی قاه قاه می خندد. مهندس داد می زند: «سوزی اگه تا 5 دقیقه دیگه کار را تمام کارت را تمام نکنی، امشب باید خانه بابات بخوابی» صدای سوزی هم از آشپزخانه می آید «الان میام.» پف پفی هنوز دارد می خندد. بیژن می گوید: «الان همه چیز بستگی به امضای ایشان دارد. من خودم از طرف مهندس جان ملکی یک بار رفتم شهرداری که مزه دهان شان چی است. اول که یک ساعت پشت در معطلم کرد، بعد هم همچنان با اخم و خشک جوابم را داد که اصلاً وقت نکردم پیشنهادی بکنم. چشم پفی می خندد و رو به مهندس می گوید: «همین اسی خودمان را می‌گوید که این جا با پاجامه می نشیند و هنوز دو بست نزده می ‌زند زیر آواز.»

(برنده ی جایزه ی مهرگان به عنوان بهترین رمان سال 1378) نویسنده: حسین سناپور انتشارات: چشمه