کتاب رقص عقابها

کتاب رقص عقاب ها اثر امیرحسین مظاهری سیف

امیرحسین مظاهری سیف در کتاب خود تجربه هایی را که در راه موفقیت کسب کرده است با سخاوتمندی در اختیار مخاطبان قرار می دهد تا آنان نیز با درک توانمندی های خود همچون وی دست از تلاش برندارند و به سمت بهبود زندگی خویش و حتی زندگی دیگران گام بردارند.

او توانسته است با ایمان و اعتقاد راسخ به موفقیت و بهره گیری از کمک های افرادی که پیش تر راه وی را پیموده اند و با درس گرفتن از شکست ها و پیچ و خم ها و دشواری های سایر افراد کارآفرین و یا موفق، مسیر پیشرفت را طی کند. او برنامه های آموزشی هدف گذاری، برنامه ریزی و انگیزه سازی و ماحصل شانزده سال تدریس و نزدیک به پانزده سال تجربه ی مدیریت و کارآفرینی را در اختیار مخاطب کتاب قرار می دهد. در این کتاب همه حرفی برای گفتن دارند از زندانیان و مددجویان بهزیستی تا مدیران بنام کشور.

کتاب رقص عقاب ها اثر امیرحسین مظاهری سیف می باشد.

فهرست

مقدمه ی ریاست دانشکده ی کارآفرینی دانشگاه تهران مقدمه ی مولف مدیریت بحران تفاوت آرزو و هدف پرورش اهداف ساختار اهداف برنامه ریزی و هرم معکوس زمینه ی اهداف

برشی از متن کتاب

بعد از دیدار با بابک بختیار و دیدن پشت صحنه ی دردناک و واقعی یک کارآفرین بنام، خیلی احساس آرامش و توانایی می کردم. قبل از این دیدار تصور این که زندگی و مشکلاتم بسیار کشنده و دردناک است و هیچکس مثل من گرفتار سختی نیست، همیشه باعث می شد برای خودم دلسوزی کنم و احساس افسردگی و خمودگی می کردم و در نتیجه درجا می زدم. اما از آن شب به بعد انگار دیگر دلم برای خودم نمی سوخت. دیدن اینکه کسی در اوضاع و احوالی بدتر از من راه پیشرفت را پیدا کرده، اجازه نمی داد برای خودم دلسوزی کنم و این تصور که او توانسته از آن وضعیت ناگوار خارج شود ذهنم را به سمت «من هم می توانم» سوق می داد. در صدد ملاقات با آدم های بیش تری بودم تا یاد بگیرم. یک روز رفتم درکه و در سکوت کوهستان، تمام رویاهایم را نوشتم. و بعد از بین آن ها چهار تا را که به من مربوط بود علامت زدم و در مورد پرورش آن ها کار کردم. یکی از دوستانم زنگ زد و قرار شد برای شام برویم بیرون. آن شب به پیشنهاد یکی از رفقا رفتیم به رستوران پدر خوب. در حین خوردن غذا متوجه مرد جوانی شدم که دور و برش خیلی شلوغ بود. بعد از مدتی او با دو سه نفر آمد و پشت میز عقبی ما نشست. از حرف هایشان متوجه شدم که این فرد صاحب همین رستوران های زنجیره ای است. خدا را شکر کردم که این نشانه ها را سر راهم می گذاشت. اما کم رویی و ندای درونی «زشته، نکن» نمی گذاشت به سراغش بروم و با او حرف بزنم. دودل بودم. همیشه همین حس خیلی از فرصت ها بخصوص فرصت ارتباط برقرار کردن را از من گرفته بود. یاد یکی از قانون های دوره ی PMS  افتادم، قانون بقای فرصت. این قانون می گوید:«فرصت از بین نمی رود، از بی لیاقتی به بالیاقتی منتقل می شود.

(اسرار ناگفته ثروت آفرینان برتر ایران) نویسنده: امیرحسین مظاهری سیف