کتاب جزیره ی شاتر - دنیس لهین

معرفی کتاب جزیره ی شاتر

کتاب جزیره ی شاتر، اثر دنیس لهین با ترجمه ی کوروش سلیم‌زاده در انتشارات چشمه به چاپ رسیده است.

جزیره شاتر یکی از پرفروش‌ترین کتاب‌های مجله نیویورک‌تایمز می‌باشد و درواقع اولین کار دنیس لهین، نویسنده پرآوازه جهان، نیز محسوب می‌شود. در سال 2010، با اقتباس از این رمان زیبا، فیلمی با همین نام ساخته شد که بسیار مورد اقبال قرار گرفت و بسیاری از منتقدان آن را ستایش کردند. این فیلم که با کارگردانی"مارتین اسکورسیزی" و با بازی "لئوناردو دی‌کاپریو" روی پرده رفته بود، در میان ایرانی‌ها هم محبوبیت بسیاری دارد. این کتاب آن‌قدر داستان پر کششی دارد که در سال 2014 هم تصمیم گرفته شد، سریالی بر اساس آن ساخته شود. داستان این کتاب، در مورد فردی نظامی است که به دلیل کشف و اعتراض به اسرار ایالات متحده آمریکا، او را به جزیره‌ای دور افتاده تبعید می‌کنند و این رمان چهار روز از زندگی این فرد را به تصویر می‌کشد و با فلش‌بک‌هایی، گذشته زندگی این فرد را، از زبان خودش روایت می‌کند. مترجم، در ابتدای رمان با مقدمه مفصلی، توضیحاتی درباره حال و هوای رمان و شرایط اجتماعی و سیاسی آمریکا ارائه می‌دهد. در واقع وجود این شرایط در آمریکا بود که موجب رسیدن ایده به ذهن نویسنده و خلق چنین رمان باشکوهی شد. این رمان با طنزی سیاه، حوادث آن روزهای آمریکا را بیان می‌کند و با درون‌مایه قوی‌اش، خواننده را تا انتها به دنبال شخصیت اصلی می‌کشاند. اگر به رمان‌هایی با محتوای درام ماجراجویانه در فرمی ساده اما پرمغز علاقه‌مند هستید، خواندن این کتاب زیبا و دوست‌داشتنی را از دست ندهید.

برشی از متن

بعد از آن سفر کوتاهی که در کودکی همراه پدرش به دریا رفته بود، دیگر هیچ‌وقت نتوانسته بود دریا را تحمل کند. دور بودن از سطح زمین، از مناظر زمین و یا حتا چیزهایی که می‌توانست دستش را دراز و لمس کند بدون آن‌که نگران ناپدید شدن دستش در آب باشد، هیچ لذتی برایش نداشت. به خود می‌گفت چیز مهمی نیست و زود می‌گذرد، به‌هرحال وقتی ناچارید حجم عظیمی از آب را پشت سر بگذارید، این تنها راهش است. ولی به این سادگی‌ها هم نبود. حتا در زمان جنگ، این حمله به ساحل‌های ناآشنا نبود که تدی را به وحشت می‌انداخت، بلکه آن چند متر پایانی بود که مجبور بود از محل لنگر انداختن کشتی تا ساحل را پای پیاده برود. با تلاش فراوان راهش را از میان آب باز می‌کرد، درحالی‌که موجودات عجیب‌وغریبی به چکمه‌هایش می‌چسبیدند و آرام‌آرام به بالا می‌خزیدند. بااین‌حال، ترجیح می‌داد الان روی عرشه بود و در هوای آزاد با ترس‌اش روبه‌رو می‌شد، تا این پایین؛ که به شکل بیزارکننده‌ای گرم و مرطوب بود و مرتب به این­سو و آن­سو کشیده می‌شد. وقتی سرانجام مطمئن شد که حالت تهوعش برطرف شده، شکمش از جوش‌وخروش افتاده و سرش هم دیگر گیج نمی‌رود، دست و صورتش را شست، به آینه کوچکی که بالای سینک دست‌شویی آویزان بود و بخش اعظم آن در اثر نمک دریا که در هوا موج می‌زد دچار فرسایش شده و بخار زیادی هم رویش نشسته بود، نگاهی انداخت و سرووضعش را مرتب کرد. گرچه به‌زحمت توانست خودش را در آینه ببیند، موهایش به سبک اداری کوتاه شده بود و هنوز می­شد گفت کمابیش جوان است. بااین‌حال می‌شد نشانه‌های جنگ و سال­های بعد از آن را در صورتش دید. کشش عمیق و دوسویه­ای که به کار و خشونت داشت، در چشم­هایش موج می‌زد، چشم­هایی که دُلورِس یک‌بار آن‌ها را «بسیار غمگین» نامیده بود. تدی با خودش فکر کرد: من خیلی جوون­تر از اون هستم که این­قدر خشن و انعطاف‌ناپذیر به‌نظر برسم. کمربندش را طوری روی کمرش جابه­جا کرد که هفت­تیر کمری و غلافش روی باسنش قرار بگیرند. کلاهش را از بالای توالت برداشت و روی سرش گذاشت و لبه جلوآمده کلاه را کمی به سمت راست کج کرد. گره کراواتش را هم سفت کرد. یکی از آن کراوات‌های جلف و بته‌جقه‌ای که چند سالی می‌شد از مد افتاده بود، ولی تدی همچنان از آن استفاده می‌کرد چون یادگار دُلورِس بود.

نویسنده: دنیس لهین مترجم: کوروش سلیم زاده  انتشارات: چشمه