کتاب برای سایه ام می گویم - فروزنده عدالت

کتاب برای سایه ام می گویم به قلم فروزنده عدالت در نشر قطره به چاپ رسیده است.

داره میمیره، نمی بینی؟ دکتر گفت: محتضره.

رو به قبله اش کرده بودند، نگاه زن در هوا می چرخید، دست ها و پاهای بی جان روی زمین پخش بود. لب ها به طرزی خفیف تکان می خوردند. چند نفری بالای سرش قران می خواندند.

یکی گفت: بشین یه چیزی بخون. نشست. کلافه و لرزان قرآن را از کیفش بیرون آورد، ساعت به دوازده نزدیک می شد.

صدای «السلام علیک یا ابا عبدالله» خاله ی مسن کنار دستش حواسش را پرت کرد. دو سه بار یک آیه را خواند، بالاخره دل به قران داد، ساعت را فراموش کرد تا زنگ در زده شد.

آهسته سلام و علیک کرد و دوباره بالای سر محتضر نشست.

یکی گفت: سخته آدم عزیز شو از دست بده.

لرز خفیف بدنش قرآن را تکان داد با خودش گفت: می میره؟

به ساعت نگاه کرد، یک ساعت وقت داشت.

قرآن را داخل کیف گذاشت.

نگاهش روی آدم هایی که آهسته چیزی می خواندند چرخید، دایی، پسرخاله، خاله، خواهر، برادر،... از سینی چایی که گرفتند یکی برداشت، ندیده بود چیه دستش که سوخت آن را روی سینی که هنوز نرفته بود گذاشت.

محتضر چشم هایش را به او دوخته بود یا مردی که می گریست؟

سر زن به اشاره «چرا گریه میکنه؟» تکان خورد. او نمی مرد! سرش را نزدیک گوش محتضر برد: دیوونه شده گریه میکنه شما ناراحت نباش.

خنده ی کمرنگی روی لب محتضر رو به قبله نشست. فقط او دید، نه او نمی مرد...

فهرست