کتاب غمنامه ای برای یاسمن ها

معرفی کتاب غمنامه ای برای یاسمن ها

بیشتر اشعار «غمنامه ای برای یاسمن ها» را غاده السمان در اواخر سال 1996 برای فرزاد فرستاده است. او نیز در این کتاب علاوه بر اشعار شاعر، توضیحاتی درباره ی وی ارائه کرده و همچنین گفتگویی را که با وی در سال 1997 داشته در ابتدای کتاب گنجانده است تا مخاطب را بیشتر به دنیای این بانوی شاعر عرب آشنا کند. او از جمله زنان هنجار شکنی بود که با توجه به محدودیت های جامعه ی بسته ای که در آن می زیست، توانست اشعاری بگوید که از دل وی بیرون آمده اند و خود را سانسور نکرد.

شاعر برای پیمودن این مسیر راهی طولانی را طی کرده است، با دشواری های فراوان. اشعار وی عاشقانه، اجتماعی و سیاسی هستند و با ریتمی زیبا و منسجم سروده شده اند. اشعاری که در این کتاب آمده اند دارای رنگ و بویی از طبیعت هستند و گاهی نیز با عنصر سیاست آمیخته شده اند. در این کتاب ما با نامه های متعددی مواجه می شویم، همچون نامه ی زنی که عاشق رهایی است، نامه ی پرنده در آغوش باد، نامه ای از هملت و... که همگی پیام های یک عاشق هستند به معشوق خود.

پیام هایی سرشار از لطافت، محبت و عشق. خواندن این اشعار خواننده را در دنیای زن عرب غرق کرده و او را به فراسوی دنیای مادی و سرشار از معنویات می برد. غاده السمان متولد 1942 در دمشق در خانواده ای فرهیخته است. نخستین کتاب غاده السمان چشمانت سرنوشتم است که در سال 1962 به چاپ رسید.

برشی از متن کتاب غمنامه ای برای یاسمن ها

نامه ای برای جغد نغمه خوان آنگاه که درباره ی تو می نویسم کاغذم دریا می شود و حروفم پرندگان سپید نوروزی که بر فراز پهنه ی آب به پرواز درمی آیند و امواج عشق را با یکدیگر رد و بدل می کنند و قلمم صدای آرام بال ها را به گوش می رساند... آنگاه که درباره ی تو می نویسم از بوم، به هزاردستان بدل می شوم. و آنگاه که مرا می ستایی در آیینه به طاووسی ماننده ام... و آنگاه که نسیم نفس هایت از فراسوی گفتگو می وزد چون پرستویی مشتاق به سوی تو صف می زنم و چون به من خیانت می کنی سر در ریگ فراموشی می سپارم چونان شترمرغ ساده دل و آنگاه که با من می ستیزی به خفاشی بدل می شوم که جهان را سری به عقب برگشته می انگارد آه... سرور! از من هرچه که می خواهی می توانی ساخت اما به جز طوطی! * نامه ای برای عشق دمشقی تو   روزگارانی است که عشق ترا سخت می کاوم بدین امید که بر خویشتن آگاهی یابم.

در عشق تو چیزی از گرمای عشق دمشقیان است، چیزی از یاسمن های دمشق و گوارایی اش چیزی از زمزمه ی آب هایش و روزگاران گذشته ی من در دربارهایش. سبزینه ی عشق تو را می کاوم و در احشای درختان گام می نهم باشد که پا برجایی و ماندن را بیاموزم! اما من خاره ای هستم که بر آن گیاهی نمی روید مگر آنگاه که از جای بغلتد.

نویسنده: غادة السمان مترجم: عبدالحسین فرزاد ناشر: چشمه