کتاب سالهای ابری | درویشیان (2 جلدی)

معرفی کتاب سالهای ابری (دو جلدی) 

این رمان اولین بار در سال 1370 منتشر شد. داستان ماجرای زندگی مبارزی به نام شریف داوریشه است. نویسنده زندگی شریف را از سه، چهار سالگی تا حدود چهل سالگی اش برای ما نقل می کند. او که در خانواده ای فقیر، مذهبی و سنتی زندگی می کرد، به مرور با مشاهده ی ظلم و تبعیض حکومت پهلوی به نیرویی انقلابی تبدیل می شود. البته «آقا مرتضی» دایی اش در فرآیند انقلابی شدن او و مبارزاتش علیه محمد رضا شاه پهلوی نیز بی تاثیر نبوده است.

او پس از تحصیل در دانشگاه، برای معلمی به روستایی فرستاده می شود. مشاهده ی ظلم و ستمی که به اقوام کرد می رود (لازم به ذکر است که خود نویسنده نیز کرد است) باعث می شود او دست به مبارزه زده و بخاطر فعالیت هایش توسط نیروهای پهلوی به زندان بیافتد. او در پایان با آزاد شدن برخی زندانیان در سال 1357 و اوایل انقلاب از زندان آزاد می شود. این کتاب در میان رمان های طولانی ایرانی جای می گیرد چرا که در چهار جلد نوشته شده است. کتاب را برخی اتوبیوگرافی خود علی اشرف درویشیان می دانند که بر اساس اتفاقاتی که در زندگی برایش رخ داده نوشته است. این اثر از بعد اجتماعی، سیاسی و تاریخی دارای اهمیت ویژه ای است زیرا به روایت بخشی از تاریخ ایران معاصر پرداخته است.

برشی از متن کتاب سالهای ابری (دو جلدی) 

جاده های لخت در اتاق عقب وانت نشسته ام. به میله های ناصاف اتاق تکیه داده ام. رختخواب و چمدان را کنار وسایل مسافرها گذاشته ام. سراسر اتاق عقب را با برزنت پوشانده اند. چشمم یواش یواش دارد به تاریکی عادت می کند. از چهار چوبه ی عقب اتاق وانت بار، شهر با شتاب از من می گریزد و دور می شود. جاده با آسفالت پر لکه اش، مثل طوماری از پارچه ای پر از وصله پینه، رها می شود و در دوردست ها، جر می خورد. کودکی ام در تصویر محو شهر فرار می کند.

گیسیای محبوبم دور و دور و دور، در لکه ای نارنجی گم می شود. زانوهایم را به نرمی رختخواب می فشارم، استخوان های پشت و پهلویم را روی میله ها جا به جا می کنم. خط زرد پاییز، درخت های دو طرف جاده را هاشور زده است. باد، سینه برخاک می کشد. برگ های زرد و نارنجی را جلو می راند و در پس کوچه های خالی از فریاد همیشگی کودکان، پخش می کند. چه خوش است برگ خزان زده ای بودن در کوچه ی تکیه، در زیر قدم های نرم گیسیا؛ و او نداند که تو هستی. از مدرسه ای در کنار جاده، غریو هماهنگ کودکان به گوش می رسد: - خداوندان ما خود را به تو می سپاریم. خدایا ما را محافظت بفرما. - آمین.

کپه ای برگ به دنبال وانت بار می چرخد و روی هم می غلتد و با شتاب از لبه ی جدول جوی در آب سقوط می کند. به سراشیبی چاه صاحب زمان که می رسیم، یکباره شهر زیر پایمان پهن می شود. کوه پرآو، از دور سربرآورده است. خورشید هنوز از پس کوه بیستون بیرون نیامده و پرآو، در سایه روشن است. تکه ای ابر تازه برآمده، در آسمان، غریب و دو دل مانده است.

نویسنده: علی اشرف درویشیان ناشر: چشمه