کتاب دیروز و امروز | سامرست موآم

درباره ی کتاب دیروز و امروز سامرست موآم

کتاب دیروز و امروز اثر سامرست موآم با ترجمه‌ی عبدالحسین شریفیان توسط نشر چشمه به چاپ رسیده است. این رمان سامرست موآم داستان زندگی تخیلی نیکولو ماکیاولی است. نیکولو ماکیاولی فیلسوف سیاسی مطرح ایتالیایی است که در دوران روشنگری زندگی می‌کرده است. ماکیاولی با شهریار خود در میان جهانیان شهره است. او در شهریار توصیه‌هایی به پادشاه وقت از حاکمان فلورانس کرده است که مورد انتقاد بسیاری از فلاسفه‌ی بعد از خودش قرار گرفته است چرا که به زعم بسیاری او به شهریار کمک کرده است تا بتواند با نیروی قهریه و یا نیرنگ و فریب وزرا، بهتر مردم را مورد ظلم قرار دهد و همچنین برای مردم جایگاهی عاقلانه قائل نشده است.

سامرست موآم با این تصور از ماکیاولی استفاده کرده است تا با دست مایه ی طنز قرار دادن او بازی سیاست در دوران رنسانس ایتالیا را به دنیای امروز ربط دهد. در واقع او با تلفیق واقعیت و خیال و استفاده از شخصیتی واقعی با عقایدی واقعی و ترکیب زندگی وی و حوادثی که برای او رخ می دهد با تخیل، مخاطب را سرگرم می کند و نشان می دهد که همواره دست بالای دست بسیار است. کتاب دیروز و امروز داستانی می شود گفت سیاسی، اجتماعی و تاریخی است که خواندن آن برای افرادی که دارای اندک بهره ای از سیاست هستند مفید است.

رمان دیروز و امروز دارای نثری روان، شیوا و طناز است که توانسته است مورد توجه مخاطبین و منتقدان قرار گیرد. عبدالحسین شریفیان نیز ترجمه ی قابل قبولی از این کتاب ارائه کرده است که به زیبایی اثر افزوده است.

بخشی از کتاب دیروز و امروز؛ نشر چشمه

ماکیاولی بامداد روز بعد تا دیروقت در بستر ماند. یکی از بندهای کتاب دوزخ را خواند. با وجودی که مطالب کتاب آن شاعر نجیب را از بر می دانست اما هرگاه که آن را می خواند به حالت جذبه می افتاد و در بی خبری فرومی رفت! هر زمان که آن را می خواند، لاجرم روانی و زیبایی زبانش او را می فریفت و درخود محو می کرد؛ اما تصویر اورلیا را که سرگرم کار گلدوزی اش بود، آنی از نظر دور نمی داشت، و هرچند گاه یک بار ناگزیر می شد کتاب را به سویی نهد و در خیالپردازی ها و تصورات زشت و ناپسند و شرارت بارش غوطه بخورد.

در حیرت بود که چه بهانه ای ساز کند تا یک بار دیگر به ملاقات آن زن نایل شود. البته بعید نبود که در ملاقات دوم آن چنان که بار اول بود جاذب و جالب نباشد، که البته بعید نبود که در ملاقات دوم آن چنان که بار اول بود جاذب و جالب نباشد، که البته از نظری به سود وی بود؛ زیرا سودای کارهای مهم تری که در پیش روی داشت بیش از آن بود که بخواهد به عشق بازی بپردازد.

از سوی دیگر فرصت لذت بخشی بود تا بدان وسیله لحظه ای از سیاست بازی کنار و دور بماند. رشته ی افکار و تصوراتش با آمدن نوکرش آنتونیو از هم گسست؛ زیرا به وی خبر داد که آقای بارتولومئو آمده است و می خواهد او را ملاقات کند. ماکیاولی پس از این که به وی پیغام داد که بلافاصله به دیدارش خواهد آمد، به سرعت لباس پوشید و از پلکان پایین رفت.

«ببخشید که شما را منتظر گذاشته ام، کنت. ولی داشتم برای سینوری، شورای فلورانس، نامه می نوشتم.» که دروغ محض بود.

• نویسنده: سامرست موآم
• مترجم: عبدالحسین شریفیان
• انتشارات: چشمه