کتاب در راه | جک کرواک

درباره‌ی کتاب در راه به قلم جک کرواک

جک کرواک کتاب در راه که توسط نشر چشمه منتشر شده است را در سه هفته نوشت. بله، سه هفته. جک کرواک در زمان نوشتن این رمان تنها 29 سال داشت. سبک نوشتن او، نوشتن خود انگیخته است. یعنی اول شخص، سریع، دیوانه‌وار و اعترافی. عشق کرواک به موسیقی جاز باعث شد که در راه هم تلاشی باشد برای از نو زنده کردن موسیقی چارلی برد پارکر از طریق کلمات. برای همین کتاب پر است از ستایش جاز و فرهنگ هیپستر (نوعی سبک زندگی با الهام از موسیقی جاز که سبک زندگی فقیرانه و پرشور و درگیر در مواد مخدر را شامل می‌شد).

کتاب در راه پس از انتشار سریع فروش رفت و منتقدان را وادار به پذیرش خواسته‌های مخاطبان کرد. در سال 2012 نیز در هالیوود والتر سالس فیلمی با اقتباس از در راه با همین نام ساخت که بازیگرانی چون کریستین دانست و ویگو مورتسن در آن بازی می‌کردند. در راه داستان «سل» و «دین» و ماجراجویی‌ها و سفرهای این دو است. در واقع کرواک در این اثر ماجرای گشت و گذار‌ها و اکتشافات خودش را نوشته است و تنها نام‌ها را عوض کرده. «سل» خود کرواک است. داستان‌ها عمدتا بر اساس حوادث واقعی نوشته شده‌اند و عناصری از تخیل به آن‌ها اضافه شده. کتاب در راه کتابی است سراسر شور و هیجان که حس جوانی و ماجراجویی را در ما زنده می‌کند.

بخشی از کتاب در راه اثر جک کرواک

اولین باری که دین موریارتی را دیدم خیلی وقت نبود که با زنم به هم زده بودم. تازه از یک مرض سفت و سخت جان سالم به در برده بودم که فعلا بی خیال گفتنش می‌شوم، فقط این را بگویم که یک جورهایی مربوط می‌شد به طلاق پرفلاکتم و این احساس که فاتحه‌ی همه چیز خوانده است. با آمدن دین موریارتی آن قسمتی از زندگی ام شروع شد که می‌توانید اسمش را بگذارید زندگی‌ام در راه. قبل از این هم خیلی وقت‌ها فکر و خیال رفتن به غرب و سیاحت کشور به سرم می‌زد، همیشه نقشه‌های مبهمی هم تو سرم بود ولی هیچ وقت راهی نمی‌شدم.

دین بهترین آدم برای راه است، چون اصلا در راه به دنیا آمده؛ وقتی پدر و مادرش سال 1926 با ابوطیاره‌شان از سالت لیک سیتی رد می‌شدند تا به لس آنجلس بروند. اولین بار آمار دین موریارتی را چاد کینگ به من داد، و نامه‌هایی از دین نشانم داد که از دارالتادیب نیومکزیکو برایش فرستاده بود. از نامه‌ها کفم بریده بود بس که ساده و باحال از چاد خواسته بود نیچه و باقی چیزهای درست و حسابی روشنفکری ای را که بلد است یادش بدهد.

یک بار من و کارلو درباره‌ی نامه‌ها گپ زده بودیم و مانده بودیم که این دین موریارتی عجیب و غریب را بالاخره می‌بینیم یا نه. این‌ها مال قدیم است، مال وقتی که دین مثل حالا نبود، بچه‌ای دارالتادیبی بود پیچیده در هاله‌ای از رمز و راز. بعد خبرش رسید که دین از دارالتادیب اومده بیرون و برای اولین بار دارد می‌آید نیویورک؛ در ضمن شایعاتی هم بود که با دختری به اسم مری لو ازدواج کرده.