کتاب سیرکی که می گذرد | پاتریک مودیانو

درباره کتاب سیرکی که می گذرد

پاتریک مودیانو در آثارش به تصویر زندگی روزمره ی ما می پردازد که در نگاه اول ساده ساده به نظر می آید، اما این کار نیازمند بکارگیری خلاقیت بسیار و تصویرسازی های بدیع است، در این حالت نویسنده باید وقایع زندگی روزمره ی ما را چه آن هایی که هر روز می بینیم و چه چیزهایی که بی توجه و ناآگاهانه از کنارشان می گذریم را به نحوی بازگو کند که برایمان تازگی داشته باشند. دنیای نوشته های مودیانو پر است از خاطره بازی، اتفاقات عادی و مسائل ساده اما فلسفی. این اثر به شدت به زندگی واقعی خود نویسنده نیز پیوند خورده و در واقع به نوعی بازآفرینی خاطرات خودش است؛ با ماجرای پسری نوجوان همراه هستیم که عاشق نویسندگی است. پدر و مادرش او را ترک کرده اند و او باید به زندگی اش ادامه بدهد. نکته ی جالب این جا است که حتی جایی که قهرمان داستان ما زندگی می کند، ساختمانی است که مودیانو زمانی زندگی می کرده است. برای همین این اثر را به شدت می توان اثری شخصی به حساب آورد. زندگی پدر نوجوان و اشارات اندک به مادرش در این کتاب برای مودیانو به معنای بازآفرینی گذشته ی خود او هستند. اتفاقات، محله و اسامی مثل آپارتمان شماره ی پانزده اسکله ی کنتی در پاریس، همگی واقعی بوده و همین عوامل اثر را رئال می کنند. او دارای نثری شیوا است و خواننده را با بیانی ساده به پیچیدگی های فلسفی زندگی دعوت می کند. خواندن این کتاب، علاوه بر ارزش ادبی آن، موجب آشنایی بیشتر خواننده با مودیانو نیز می شود.

نویسنده

پاتریک مودیانو در سال 1945 در فرانسه زاده شد. این نویسنده که به فیلمنامه نویسی نیز مشغول است، توانست در سال 2014 جایزه ی نوبل ادبیات را از آن خود کند. افق، علف شبانه و خاطرات خفته از جمله آثار وی هستند که به زبان فارسی ترجمه شده اند.

برشی از متن کتاب سیرکی که می گذرد

چمدان را در انباری بالای پله ها گذاشتم و روی پاکت خواباندم. چمدان قفل بود. دوباره روی تخت دراز کشیدم. بوی عطرش را از فرورفتگی یکی از بالش ها حس کردم. احتمالا بالاخره به من خواهد گفت چرا دیروز بعد از ظهر از ما بازجویی کرده بودند. سعی کردم اسم دو نفری را به یاد بیاورم که از دهان پلیس شنیده بودم و از من پرسیده بودند می شناسمشان یا نه. یکی از اسم ها شبیه بوفور یا بوسکه بود. پلیس اسمم را در کدام دفترچه یادداشت پیدا کرده بود؟ شاید می خواست در مورد پدرم چیزهایی بداند. از من پرسید پدرم به کدام کشور رفته. سعی کردم ذهنش را منحرف کنم و گفتم:«بلژیک.» هفته ی قبل پدرم را تا ایستگاه لیون همراهی کرده بودم. پالتوی کهنه ی سورمه ای اش را پوشیده بود و تنها یک ساک چرمی به همراه داشت. زود رسیده بودیم و در سالن بزرگ رستوران طبقه ی اول منتظر قطار ژنو بودیم. از آن جا بر سرسرا و خطوط راه آهن مسلط بودیم. آیا به دلیل نور پایان روز بود، یا تلالو طلایی سقف یا نور چراغ هایی که بر ما می تابید؟ در هر حال، یک باره به نظرم رسید پدرم پیر و ناتوان شده، درست مانند کسی که بعد از مدت ها موش و گربه بازی در حال تسلیم شدن است. تناه کتابی که برای سفر با خود می برد شکار با سگ های شکاری بود. پدرم بارها به من توصیه کرده بود این کتاب را بخوانم، چون نویسنده در کتابش به آپارتمان ما، که بیست سال پیش در آن ساکن بوده اشاره کرده بود. چه تصادف عجیبی.... آیا زندگی پدرم هم در برخی دوره ها شبیه شکار نبود؟

خرید کتاب سیرکی که می گذرد

 کتاب سیرکی که می گذرد اثر پاتریک مودیانو با ترجمه‌ی نسیم موسوی پاک از نشر چشمه را می‌توانید از سایت کتابانه خریداری نمایید.

نویسنده: پاتریک مودیانو

• مترجم: نسیم موسوی پاک
• انتشارات: چشمه