کتاب حالا چه کار کنم؟ (این همه هدیه از خداست 5)

کتاب حالا چه کار کنم؟ جلد چهارم از مجموعه ی این همه هدیه از خداست نوشته ی مجید محبوبی توسط انتشارات جمال به چاپ رسیده است.

در این کتاب درباره ی نعمت آب با کودکان صحبت شده است و درباره ی مشکل کمبود آب در قالب یک داستان کوتاه مطلبی بیان شده است. در یک روز بارانی که همه جا از بارش باران خیس شده است، علی تصمیم می گیرد به بیرون از خانه برود و با دوستش محمد بازی کند. آن ها در حین بازی کردن به دنبال هم می دوند که ناگهان پای علی در گودالی فرو می رود و به زمین می خورد. تمام لباس های علی کثیف و گِلی می شود و او با ناراحتی به خانه برمی گردد تا حمام کند. او به حمام می رود، اما وقتی شیر آب را باز می کند متوجه می شود که آب قطع شده است. و در حمام منتظر می ماند تا آب وصل شود، در همین زمان تصور می کند فضانورد است و از فضا کره ی زمین را می بیند که بیشتر قسمت هایش را آب فراگرفته است و ... . تصویرگری کتاب را حمید رضا بیدقی به انجام رسانده و این اثر برای گروه سنی ب مناسب می باشد. این همه هدیه از خداست مجموعه ای است که در هر یک از جلدهای آن که اندازه ای کوچک و صفحات کمی دارند، کودکان در قالب یک داستان کودکانه و ساده با یکی از نعمت های خدا آشنا می شوند. آشنایی با نعمت های خداوند یکی از راه های شناخت اوست و نویسنده مجموعه قصد داشته تا از این طریق کودکان را به شکلی غیر مستقیم با خداوند آشنا کند.

 

برشی از متن کتاب

باران می بارید. همه جا خیس شده بود. کف خیابان‌ ها، کوچه‌ ها، ماشین ها. علی با خوشحالی، لباس پوشید، چترش را برداشت و از خانه بیرون رفت. هوا خیلی تمیز بود؛ ولی زمین گل آلود بود. علی دوستش، محمد را دید. آنها مشغول بازی شدند. علی می‌دوید، محمد هم به دنبال او. ناگهان، پای علی لیز خورد و در گودالی افتاد. تمام لباس ها و سر و صورتش گِلی و کثیف شد. علی با ناراحتی به محمد گفت: «ای کاش اصلاً لباس اصلاً بیرون نیامده بودم. حتماً مامانم از دیدن لباس هایم ناراحت می شود.» علی ناراحت و نگران به خانه برگشت. آرام در خانه را باز کرد. مادر تا او را دید، گفت: «این چه بلایی است که سر خودت آورده ای؟ بازم خدا را شکر که سالمی. بدو برو توی حمام!» علی نمی دانست چی جواب بدهد. سریع به حمام رفت. شیر آب را باز کرد؛ اما از دوش یک قطره آب هم نیامد. آب قطع شده بود. علی با گریه گفت: «مامان! آب نیست. حالا چه کار کنم؟» مادر گفت: «چقدر بگویم آب را هدر نده! دیروز هی آب بازی می کردی و تمام حیاط را به آب بسته بودی! حالا خوب شد که چند ظرف آب کنار گذاشته بودم.» علی خسته و کلافه منتظر آب نشست. همین طور که به بدن و لباسش نگاه می‌ کرد، در خیال خودش یک فضانورد شد و به

نویسنده

" مجید محبوبی " در سال 1352 در یکی از روستاهای ملکان (آذربایجان شرقی) به دنیا آمد. دوران کودکی و نوجوانی را در روستا گذراند. پس از طی مراحل تحصیلی دوران ابتدایی و راهنمایی در سال 1369 وارد حوزه علمیه تبریز شد، در کنار تحصیلات حوزوی  در تبریز به کلاس های قصه ‌خوانی استاد عبدالمجید نجفی راه یافت و به آموزش اصول قصه ‌نویسی پرداخت. آشنایی با شعرای موفق و مطرحی چون آقایان جلال محمدی، سید قاسم ناظمی، محمدرضا لوایی، اسحاق راهب و همچنین نویسنده ادبیات مقاومت داوود امیریان، اشتیاق او به نویسندگی را مضاعف کرد. محبوبی در کنار تحصیلات حوزوی، به طور چشمگیری به مطالعه آثار بزرگان داستان‌ نویسی همت گمارد که در این میان انس و الفت او با کتاب های مرحوم جلال آل احمد بیشتر بود. آشنایی ایشان با مجله «سوره نوجوانان»، علاقه او به ادبیات بزرگسال را کاهش داد. او در این مقطع همه هم و غمش را به این مجله معطوف کرد و اگرچه نوشته ‌های او در آن زمان مناسب چاپ در آن مجله تشخیص داده نشد؛ ولی چندی بعد با چاپ اولین قصه‌اش در مجله «سلام بچه‌ها»، که تشویق های مداوم استاد مظفر سالاری را به همراه داشت، وارد وادی ادبیات کودک و نوجوان شد. ایشان پس ازشش سال تحصیل در تبریز به قم رفت. در سال 1374 با چاپ اولین قصه‌اش در مجله «سلام بچه‌ها»، همکاری خود را با نشریات کودک و نوجوان شروع کرد و تا کنون در مجلاتی مانند «سروش نوجوان»، «سلام بچه‌ها»، «پوپک»، «انتظار نوجوان»، «ملیکا»، «یاران امین» و «قاصدک»برای کودکان و نوجوانان و در مجلاتی چون «کتاب ماه کودک و نوجوان»، «کوثر»، «مبلغان»، «پگاه»، «پیشگامان»، «شمیم یاس»، «پویندگان»، «آذربایجان»، «خواجه نصیر» و «خشت اول» برای بزرگسالان قلم زده است.

نویسنده: مجید محبوبی تصویرگر: حمیدرضا بیدقی انتشارات: جمال