کتاب نامه ها و ملاقات ها

معرفی کتاب نامه ها و ملاقات ها

این کتاب قصد دارد با بررسی تفاوت شیوه های تحلیلی در پردازش مسائل فلسفی، اجتماعی و روان شناختی، تفاوت نگاه فیلسوف و روانکاو فرانسوی "ژاک لاکان" با "زیگموند فروید" عصب شناس و روان شناس اتریشی که پایه گذار رشته روان کاوی است را مورد بررسی قرار دهد. روان ‌کاوی یا روان ‌تحلیل‌گری، نظریه ‌ای درباره ی عملکرد ذهن، اختلال‌های روانی و نام شیوه ‌ای روان ‌درمانی می باشد و بر این فرض اساسی استوار است که بیش تر فعالیت ‌های ذهنی و پردازش آن‌ها در ناخودآگاه رخ می‌دهد ولی "ژاک لاکان" اعتقاد دارد روان کاوی کار یک روانکاو است و اصلاً یک روش درمانی نیست.

در واقع روان کاوی یک روش ورای درمانی است از این رو قطعی ‌ترین نوع درمان نیز به حساب می آید. روشی علمی که برای پرداختن عمیق ‌تر و متمرکزتر به ذهنِ ناخودآگاه صورت می گیرد. منظور از ناخودآگاه آن بخش از روان است که از دسترس آگاهی خارج شده ولی به کنترل رفتار فرد ادامه می ‌دهد. نظریات "ژاک لاکان" عموماً تحت تاثیر نظریات "ژیگموند فروید" شکل گرفته اند، از این رو "شهریار وقفی پور" در کتاب حاضر قصد دارد "لاکان بدون فروید" را مورد بررسی قرار دهد و نظریات "لاکان" را با نگاهی آنالیز نماید که تأثیر "فروید" در آن مشاهده نمی شود.

فهرست کتاب نامه ها و ملاقات ها

• در باب بازی لنگه بازی The stocking
• کارآگاه فرویدی و کارآگاه لاکانی
• صحنه جنایت و صحنه اولیه
• اضطراب
• لاکان و جویس
• لاکان منهای فروید
• عشق به مثابه تکرار تصویر
• فرمول رستگاری: انقلابی یا عاشق؟
• کتاب نامه

برشی از متن کتاب نامه ها و ملاقات ها

گفتار صورت ‌بندی یک دستور است، صورت ‌بندی آوردنی در جواب به یک گفت. در روان کاوی، باید ابژه به سوژه فرمان دهد و درست از همین منظر است که روان کاوی از برخی گفتارهای دیگران متمایز می شود. از طرف دیگر از این روش روان کاوی وضعیت تخیلی ای نیست که در آن، یک ابژه به سوژه دستور می ‌دهد و کار صورت می ‌گیرد. مثال دیگر را آلتوسر در اختیارمان می نهد، آن هم با کتاب خاطراتی که در آسایشگاه، پس از قتل همسرش نوشت.

او در این کتاب می‌گوید که مدت ها به این وسواس دچار شده بود که مرده است. این مرده بودن اما از آسایش دیگر مردگان عاری بود، چون آلتوسر در این اضطراب به سر می ‌برد که مبادا دیگران هم به این واقعیت پی ببرند، از همین رو با پشتکار به تحقیق و تدریس و نوشتن می ‌پرداخت تا لحظه ی رویایی با ظن دیگران را به تعویق بیاندازد، بنابراین آلتوسر هم که از هوش بالایی برخوردار بود، چندان از کار مدار اجتماعی که خود موتورش بود تعجب نمی ‌کرد. آن چه کار آلتوسر را از روان کاوی متمایز می ساخت، تولید دان اعظمی بود که از مدار گفتار بیرون می ‌افتد.