کتاب سوته دلان 6

درباره کتاب سوته دلان (جلد ششم) 

"سوته دلان" کتابی زیبا و خواندنی از مجموعه اشعار بی نظیر و بی بدیل شاعران بزرگ و گران قدری هم چون شهریار، صبای تبریزی، هما میرافشار، سهراب سپهری و بسیاری دیگر می باشد. کتاب حاضر در برگیرنده ی احساسات پاک، لطیف و هنرمندانه ای ست که شاعران مذکور، آن ها را به طور کاملا استادانه و زیرکانه در بطن شعرهایی پرمحتوا و گیرا متبلور ساخته اند به طوری که ذهن و قلب آدمی را به سمت و سوی خود معطوف می کنند؛ اشعاری که شاعران، به هنگام سرودنشان چنان دل نشین و گیرا از واژه های ادبی و متناسب در کنار یک دیگر، استفاده کرده اند که به راحتی با مخاطب ارتباط بر قرار می کنند.

تمامی سروده های ارائه شده، سرشار از عشق، محبت و لذت هستند که با قدرتی وصف ناشدنی، حسی زیبا، دوست داشتنی و دل انگیز را به خواننده منتقل می نمایند و در نهایت هم چون یک ساحره با مهارت فراوان، مخاطب را به دنیای خیالی خویش وارد ساخته و لحظاتی زیبا و عاشقانه را برایش خلق می کنند. به عبارتی ساده­تر "سوته دلان" از آن دسته کتاب هایی ست که مخاطب به هنگام خواندنش متوجه گذر زمان نشده و از به پایان رسیدنش افسوس می­خورد و بارها و بارها با لذت هر چه تمام­ تر مطالعه­اش می­ کند. بنابراین به شما نیز توصیه می کنم این اثر ارزشمند را از دست نداده و حتما از آن بهره ببرید.

برشی از متن کتاب سوته دلان (جلد ششم) 

دوان  در پی عمر بگذار که از درد تو بیمار بمیرم از آتش دل سوزم و تب دار بمیرم بر گردنم آن زلف سیه حلقه کن ای سرو در پای تو خواهم به سر دار بمیرم بگذر نفسی از بر بالینم و بگذار از تاب و تب لحظه ی دیدار بمیرم چون سایه ات ای گل ز سرم رفت عجب نیست از جور خس و سرزنش خار بمیرم سهل است ز تیر نگهت مردنم اما ترسم نزنی بر دل و دشوار بمیرم مستم کن از لعل می آلوده که حیف است می باشد و من پیش تو هشیار بمیرم تا چند ز بی مهری ات ای مادر ایام یک بار شوم زاده و صد بار بمیرم اغیار پی زندگی از مرگ گریزان من زنده که در رهگذر یار بمیرم ای پرده نشین پرده ز رخ بفکن و برخیز مگذار که در پرده ی پندار بمیرم گر دیدن رخسار تو ای ماه گناه است بگذار نگه کرده گنه کار بمیرم تا چند صبا در پی عمرم بدوانی بگذر ز من خسته و بگذار بمیرم. «صبای تبریزی»  

همای رحمت علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدا را که به ما سوا فکندی همه سایه ی هما را دل اگر خداشناسی همه در رخ علی بین به علی شناختم من به خدا قسم خدا را به خدا که در دو عالم اثر از فنا نماند چو علی گرفته باشد سر چشمه ی بقا را برو ای گدای مسکین در خانه ی علی زن که نگین پادشاهی دهد از کرم گدا را بجز از علی که گوید به پسر که قاتل من چو اسیر توست اکنون به اسیر کن مدارا بجز از علی که آرد پسری ابوالعجائب که علم کند به عالم شهدای کربلا را نه خدا توانمش خواند نه بشر توانمش گفت متحیرم چه نامم شه ملک لافتی را به دو چشم خون فشانم هله ای نسیم رحمت که ز کوی او غباری به من ار توتیا را چه زنم چو نای هر دم ز نوای شوق او دم که لسان غیب خوش تر بنوازد این نوا را همه شب در این امیدم که نسیم صبح گاهی به پیام آشنایی بنوازد آشنا را ز نوای مرغ یا حق بشنو که در دل شب غم دل به دوست گفتن چه خوش ست شهریارا «شهریار»  

شاید باورت شود کاش دانه های دلم هم چو اناری پیدا بود تا می دیدی هر دانه هزار دانه تو را دوست دارد کاش لحظه ای در چشم من خود را تماشا می کردی تا باورت شود تا کدامین اوج عاشق توام. هر کجا هستی جایت سبز هر چه باشی لبانت پر خنده باد اندیشه ات را با که می پرورانی؟ خوش به حالش... اما... مرا همین بس که دوستت دارم تا آخرین نفس وجودم مانند دیروز مانند امروز تا ته فردا... «سهراب سپهری»   زندگی زندگی دفتری از خاطره هاست خاطراتی شیرین خاطراتی مغشوش خاطراتی ز تلخی رگ جان می گسلد ما ز اقلیمی پاک- که بهشتش نامند- به چنین رهگذری آمده ایم. گذری دنیا نام- که ز نامش پیداست- مایه ی پستی هاست ما ز اقلیم سفر- ناشناسه به این دیر خراب آمده ایم...

فهرست

مقدمه دوان در پی عمر همای رحمت برای سنگ مزارم آوای درون عمر خالی از تو شرح شب های غم تنهای تنهای تنها بوی یا نبودی کنار من بمان با عشق خنده ی مستانه منم آن زن در این بن بست سلام، خداحافظ سایه لرزان شمع با من مونس شب های تار داغ مرغ شب آرزو کبوتر گنج غم اشک و دستمال بگذار بمیرم شوق پرواز قاصدک کاروان اشک نشانی باران و پروانه ها حق استاد امید دل مهجور دام عشق چشمه و رویا بی یار بمیرم چیستم مرگ رویای دختری تنها بگذار و بگذر عشق و بندگی او را دوست می دارم خلوت یک شاعر تو را می شناسم پری کوچه سار شب سروده آه شاید باورت شود سرزمین رویا چشمه مهر من و پاییز زندگی هو

شاعر: سید عباس میرحسینی