کتاب مجموعه اشعار سیمین بهبهانی (دفتر اول)

درباره کتاب مجموعه اشعار سیمین بهبهانی (دفتر اول)

مجموعه اشعار سیمین بهبهانی کتابی بسیار زیبا و خواندنی از این شاعر توانا و گرانقدر می باشد. وی که از بانوان غزل سرای ایران است، در 28 تیر 1306 در تهران به دنیا آمد و در تاریخ  28 مرداد 1393 دست از جهان شست. بهبهانی، فرزند عباس خلیلی، شاعر و نویسنده ی رمان های متعدد و مدیر روزنامه ی اقدام می باشد که به دو زبان فارسی و عربی شعر می سرود و حدود 1100 بیت از ابیات شاهنامه فردوسی را به عربی ترجمه کرد، مادرش نیز از شاعران نامی زمان خویش بود؛ بنابراین او در محیطی کاملا ادبی و فرهنگی به دنیا آمده و مطابق با آن رشد یافت.

شعر معروف دوباره می سازمت وطن را در سال پنجاه و نه سرود که مدت ها بعد، توسط یک خواننده ی سرشناس ایرانی اجرا شد و پس از آن، با استقبال بی نظیری از مخاطب روبه رو گشت و در نتیجه، بسیاری از مردم را با قابلیت های او آشنا ساخت. سیمین، به واسطه ی سرودن غزل فارسی در وزن ‌های بی‌ سابقه و بسیار زیبا به نیمای غزل نیز معروف است. به کارگیری مناسب کلمات، عبارات و آرایش آن ها به گونه ای هنرمندانه در کنار یک دیگر و هم چنین برخورداری از قدرت بالا در انتقال مقاصد، موجب اثر گذاری و نفوذ پذیری ابیات وی بر روی ذهن و فکر مخاطب شده و با او ارتباط بسیار نزدیکی را برقرار می کند. جذابیت و زیبایی این اشعار به حدی زیاد است که خواننده را تا پایان با خویش همراه ساخته و لذتی وصف ناشدنی را به او هدیه می دهد.

برشی از متن کتاب مجموعه اشعار سیمین بهبهانی (دفتر اول)

 بده آن روغن، تا تازه کنم چهر پژمرده ز دلتنگی خویش

بده آن عطر که مشکین سازم گیسوان را و بریزم بر دوش

بده آن جامه ی تنگم که کسان تنگ گیرند مرا در آغوش.

بده آن تور که عریانی را در خمش جلوه دو چندان بخشم؛

هوس انگیزی و آشوب گری به سر و سینه و پستان بخشم

بده آن جام که سرمست شوم، به سیه بختی خود خنده زنم

 روی این چهره ی ناشاد غمین چهره یی شاد و فریبنده زنم

.....

وای از آن هم نفس دیشب من

چه روان کاه و توان فرسا بود!

لیک پرسید چو از من

 گفتم: کس ندیدم که چنین زیبا بود!

وان دگر همسر چندین شب پیش

او همان بود که بیمارم کرد: آن چه پرداخت

اگر صد می شد، درد، زان بیش تر آزارم کرد

پر کس بی کسم و، زین یاران غم گساری و هوا خواهی نیست

لاف دل جویی بسیار زنند

لیک جز لحظه ی کوتاهی نیست

نه مرا همسرم و هم بالینی که کشد دست وفا بر سر من

نه مرا کودکی و دلبندی که برد زنگ غم از خاطر من

آه، این کیست که در می کوبد؟

همسر امشب من می آید! وای، ای غم، ز دلم دست بکش کاین زمان شادی او می باید!

لب من - ای لب نیرنگ فروش - بر غمم پرده یی از راز بکش!

تا مرا چند درم بیش دهند، خنده کن، بوسه بزن، ناز بکش! ...  

فهرست

جای پا 1325- 1335 1- چهره های واقعی نغمه های روسپی سرود نان واسطه افسانه های زندگی دندان مرده جیب بر در بسته دیدار تسکین نگاه آشنا به سوی شهر هدیه ی نقره رقاصه فوق العاده معلم و شاگرد میراث ناشناس آغوش رنج ها کارمند خون بها فرشته ی آزادی گمشده بستر بیماری زن در زندان طلا ای زن! من با توام از خود گفتن ها سنگ گور آن جا و این جا بازیچه آرزو موریانه ی غم سکوت سیاه اگر دردی نباشد سه تار شکسته نغمه ی درد آتش دامنگیر سنگ صبور گریز سودای محال من و شب لبخن کابوس جای پا دفتر اندیشه نگاه تو اذان حریر ابر شب صحرا فریاد شکسته لاله های سرخ پیمان شکن خیال منی! شمع جمع ستاره در ساغر باز هم آیینه ی دل کلاه نرگس و در پایان خورشید دیگر چلچراغ 1335- 1336 1- با خود بودن ها چلچراغ دل آزرده گفتی که غرور یار نداری مهتاب خزان ای آشنا دختر ترنج چه عالمی دارم نگاه دار اخگر نیلوفر آبی دریا هنوز هر چند رفته ای گله آتش نهفته افسون رهگذر نغمه ساز حسود شراب خطا کن! نگاه بی گناه غبار ماه نوازش های چشمان کبودش خورشید در آب افتاده مشعل موج یار گسسته شور نگاه سبزه ی گمشده چشم شوم ای خوش آن روز شعله تکاپو گل یخ سایه ی دیوار عود نسیم گل خشک دیوانه پسند چرا غنچه ی راز آتش تمنا سفره رنگین زنجیر درخت تشنه گل زهر تاریکی شب بهانه بی شکیب 2- من و دیگران هوو شب و نان پیک بهار درد نیاز فریاد می پرست مرگ ناخدا صبر کن ماه دگر فریاد! با دردم بساز جواب در آفتاب پشت پرچین ترانه ها مرمر 1336 - 1341 1- بوده ها افسانه ی پری نامه ی شکوفه شراب نور خورشید و شب یک دامن گل پیچک دیوانگی شب گل رویا برگریزان نشان پا موج خیز 2- افزوده ها 1362 - 1365 اشاره رستاخیز 1341 - 1354 غزل ها دو بیتی ها خطی ز سرعت و از آتش 1352 - 1360 تا جمعه ی سیاه درباره ی اوزان غزل های خطی از جعبه ی سیاه دشت ارژن 1360 - 1362 کولی! نهان کن دلت را و پنج ترانه با عشق، با عشق، با عشق پرفشان گل، صفیر باد من: گنگ خوابدیده طبل بی مرگی یک دریچه ی آزادی 1362 - 1374 هفت رنگ درون بود آن چه بود مباد افتاده بمیرم به برگ آن چه رقم کردم زهره سازی خوش نمی سازد بال و خیال اشارتی و گذاری یکی مثلا این که ... 1374 - 1377 گم کرده هر چه مرواری تازه ها 1377 ای عشق دیر آمده ای سبز و بنفش و نارنجی که چی؟ از عشق وسوسه می سازی گفت و گو به کاسه ی این خالی فرمان پذیر آتش باش ارهاب برای انسان این قرن جامه دران وقتی زمانه جوان است آنان که خاک را... گو آفتاب برآید صدای تو با قهر چه می کشی مرا با کوله ی هفتاد و هشتاد لعنت در طول راه نمایه افاعیل اوزان تازه گاه شمار

شاعر: سیمین بهبهانی انتشارات: نگاه