کتاب آن روزها تعلیمات دینی | محمدی‌فر

درباره کتاب آن روزها (تعلیمات دینی) 

این کتاب اثری خلاقانه و دوست داشتنی است که خاطرات روزهای دبستان همه ی دهه شصتی ها را برای شان زنده می کند. "آن روزها" در بردارنده ی کتاب "تعلیمات دینی" سال های دوم تا پنجم دبستان است و بخش هایی از دروس این کتاب را در کنار تصاویر زیبا و خاطره انگیزش گنجانده است. "داود محمدی فرد" در اقدامی نوآورانه، علاوه بر بخش هایی از تعلیمات دینی، خاطراتی را در قسمت هایی از  کتاب به ثبت رسانده که مطالعه ی این خاطرات قطعاً شما را به "آن روزها" خواهد برد. روزهایی که ساده زیستی مُد بود و کودکان با ساده ترین و پیش پا افتاده ترین بازی ها و اتفاقات خوش بودند و هنوز شادی و نشاطِ دل آدم ها، در میان زرق و برق های زندگی امروزی گم نشده بود. "محمدی فرد" از مکالماتی می نویسد که بین کودکان رد و بدل می شد و حالا مخاطب با خواندن آن ها در می یابد، خودش هم چه بسیار از این جملات استفاده کرده و حالا با گذر زمان این گفت و گوها را فراموش کرده است. بازی ها، شیطنت ها، رسم و رسومات و هر چیزی که معنای شاد بودن در عین سادگی را تعبیر می کند، در "آن روزها" وجود داشت و حالا خواننده با مطالعه ی آن ها، سفری دور و دراز و البته شیرین به گذشته را آغاز می نماید.

برشی از متن کتاب آن روزها (تعلیمات دینی) 

نعمت های خدا خدا مهربان است و نعمت های بسیاری به ما داده است. هوا را آفریده تا نفس بکشیم. آب را آفریده که بخوریم و خود را با آن بشوییم. درختان و گیاهان را آفریده که از میوه‌ های شیرین و خوشمزه آن ها بخوریم و غذا های خوب درست کنیم. * محله می رفتیم محله ی دیگر بچه های آنجا: اینجا محله ماست برین بیرون! ما:  مگه اینجا رو خریدید آنها:  آره. ما:  سندش کو؟ آنها: روتون و زیاد نکنید برید ما: تو محل خودتون شیر شدید جرأت دارید بیاید محل ما *  تفریحات سالم خدا خدا می کردیم خاکستر سیگار فامیل مان زیاد بشود آن وقت حواس‌ شان نباشد بیفتد روی پایش بعد هر هر کر کر بخندیم. . بگو ببینم من منم تو منی کدومامون خریم؟ * این مرد کار می کند و گندم می کارد. پس از مدتی زمینش، سبز و خرم می شود. این مرد در تابستان، چه چیز درو می کند؟ .

این مرد کار نمی کند و چیزی نمی کارد. در تابستان  چه چیزی درو می کند؟ آیا زمینش سبز و خرم می شود؟ خدا کسانی را که کارهای خوب نمی کنند دوست ندارد. * کاربردهای آینه: آینه می بریم سر کلاس نور می انداختیم روی تخته و اگر جرئت می کردیم توی چشم معلم! هر کسی فحش می داد کف دستمونو نشونش می دادیم و می‌ گفتیم آینه آینه! * بچه ها امروز به مناسبت دهه فجر برنامه داریم خانم اجازه یعنی کلاس نمیریم نه آخ جون برنامه هامون ایناست سرود بچه های گروه سرود سخنرانی تشویق بچه های زرنگ شیرین‌ کاری خانم اجازه شیرینی هم میدین اگر سر صف شلوغ نکنین آره *  باغی که سوخت صاحبان باغ با هم نشسته بودند و در باره میوه‌ های باغشان صحبت می‌ کردند می‌ گفتند فردا صبح زود به باغ می رویم و میوه های باغ را می چینیم به مستمندان هم از میوه باغ چیزی نمی دهیم.

صبح شد، صاحبان باغ بیدار شدند گفتند زود باشید برویم میوه ها را بچینیم سر و صدا نکنید، مبادا فقیران و نیازمندان باخبر شوند. بی سر و صدا راه افتادند و رفتند تا به باغ رسیدند. منظره عجیبی را دیدند یکی از آنها با تعجب گفت نه...! این باغ ما نیست، راه را اشتباه آمده ایم. دیگری گفت چرا باغ ما همین است افسوس که سوخته است. همان کسی که دوستانش را نصیحت کرده بود گفت: دوستان گفتم خدا را فراموش نکنید و دستورالعمل های او را عمل... * شلنگ هر ناظمی برای تنبیه بچه ها شلنگ مخصوصی داشت. شلنگ های با اینچ بالا و کلفت صدا داشت ولی دردی نداشت. امان از شلنگ های نازک و لخت مثل سربازی که در زمان جنگ از اسلحه اش جدا نمی شود کادر مدرسه هم از شلنگ شان جدا نمی شدند. صبح ها اسم  چند دانش آموز را می‌ خواندند و سر صف به هر کدام چند تا شلنگ می‌ زدند. ناظم شلنگ به دست هنگام عبور از صفوف کلاس ها به کت و کول بچه ها شلنگ می زد. بچه هایی که دیر رسیده بودند کنار دیوار و در یک صف منظم شلنگ می‌ خوردند بچه هایی که در صف شلنگ بودند دستانشان را گرم می کردند بعضی ها هم بی صدا اشک می‌ ریختند.