کتاب پروانه تو را می شناسم

کتاب پروانه تو را می شناسم نوشته ی هالی کلر و ترجمه ی نگار عجایبی توسط انتشارات فنی ایران به چاپ رسیده است.

فارفالینا نام یک کرم ابریشم کوچک است و زمانی که در یک روز بارانی مشغول جویدن برگ درخت توت می باشد؛ پرنده ی خاکستری رنگ کوچکی به او می گوید تو داری چتر من را می خوری! این آغاز ماجرای دوستی آن دو می شود؛ آن پرنده ی خاکستری که یک بچه قو است مارسل نام دارد، آنها باهم به گردش می روند، بازی می کنند، حتی مارسل، فارفالینا را به روی پشتش می گذارد و باهم گشتی در داخل و اطراف برکه می زنند. آنها همدیگر را خیلی دوست دارند و دوستان خوبی هم هستند تا این که یک روز اتفاق عجیبی برای فارفالینا می افتد؛ به هنگام بازی او به مارسل می گوید حالش زیاد خوب نیست و باید کمی استراحت کند. مارسل پایین درخت منتظر او می ماند ولی ساعت ها و روزها می گذرد اما خبری از کرم ابریشم نمی شود. پرنده ی خاکستری هر روز درانتظار دیدن دوست خود روز را شب می کند، کم کم هوا گرم تر و روزها بلندتر می شود. زمانی که مارسل به تصویر خود در آب برکه نگاه می کند با کمال تعجب می بیند ظاهرش به کلی تغییر کرده است؛ اکنون او یک پرنده ی سفید و زیبا می باشد. در تمام این مدت فارفالینا داخل پیله ای ابریشمی که به دور خود تنیده بود، مراحل رشدش را پشت سر می گذاشت. اکنون با گذشت زمان، او به یک پروانه ی زیبا تبدیل شده است و بال هایش را باز می کند تا بر روی گُلی که پایین درخت قرار دارد بنشیند و منتظر آمدن دوستش شود. سرانجام بعد از چند روز آنها همدیگر را در کنار برکه می بینند و متوجه می شوند که در این مدت تنها ظاهرشان تغییر کرده است ولی هم چنان مثل قبل دوستان خوبی برای هم هستند. کودکان با مطالعه ی داستان آمده در این کتاب علاوه بر سرگرم شدن می آموزند اگر همه چیز در زندگی تغییر کند دوستی ها پایدار می مانند. زبان ساده، صفحات مصور و رنگ آمیزی زیبای تصاویر از دیگر ویژگی های مثبت آن می باشد.

 

برشی از متن کتاب

تمام روز باران می آمد. روی برکه می ریخت و بعد روی برگی می پاشید که فارفالینا داشت آن را می خورد. فارفالینا یک نقطه ی خشک روی برگ پیدا کرد و آن را خورد. آهای! صدای یک موجود کوچولو آمد. داری چتر مرا می خوری؟ فارفالینا به دقت پایین نگاه کرد. یک پرنده ی کوچک خاکستری آن پایین قایم شده بود. فارفالینا از پرهای نرم و چشم های مهربان پرنده خوشش آمد. گفت: من فارفالینا هستم. و لیز خورد و آمد پایین. پرنده گفت: من هم مارسل هستم. پرنده هم از لبخند مهربان فارفالینا و پوست رنگارنگش خوشش آمد. بارش باران آرام شد و حالا دیگر نم نم می بارید و فارفالینا بازی اش گرفته بود. گفت: من قایم می شوم و تو پیدایم کن. مارسل قبول کرد. فارفالینا زیر یک سرخس که نزدیک زمین بود قایم شد، چون می دانست مارسل نمی تواند از درخت بالا برود. وقتی مارسل پیدایش کرد، گفت: حالا من قایم می شوم. و درست پشت همان درخت قایم شد. چون می دانست فارفالینا یواش حرکت می کند. مارسل گفت: می توانم تو را با خود ببرم تا گشتی توی برکه بزنیم. فارفالینا آرام سوار مارسل شد. مارسل گفت: تو هم پشت مرا بخاران و به آرامی سُر خورد توی آب. فارفالینا خندید و گفت: چقدر چیزهای دیدنی توی برکه هست. فارفالینا و مارسل هر روز باهم بازی می کردند. هر دو چند بازی را از همه بیش تر دوست داشتند. آنها همدیگر را هم خیلی دوست داشتند. ولی یک روز فارفالینا مثل همیشه نبود. او به مارسل گفت: مریض نیستم ولی انگار حالم زیاد خوب نیست. بهتر است بروم بالای درخت و کمی استراحت کنم. فارفالینا داشت از درخت بالا می رفت که مارسل گفت: پس منتظرت می مانم. مارسل آن قدر نگاه کرد تا دیگر فارفالینا را نمی توانست ببیند. بعد برای خودش جایی تو چمن پیدا کرد و نشست و منتظر ماند. شب فرا رسید و بعد صبح شد. ولی فارفالینا از درخت پایین نیامد. مارسل صدایش کرد ولی جوابی نشنید. او خیلی نگران شده بود و خیلی هم تنها بود. هفته ها گذشت. عصرها بلندتر و گرم تر شده بود. مارسل رفت توی برکه. او داشت بزرگ تر می شد و وقتی توی آب به خودش نگاه کرد آن قدر عوض شده بود که خودش را نشناخت. او هر روز می رفت زیر درخت تا فارفالینا را پیدا کند. ولی او نبود. بعد از مدتی مارسل ناامید شد. فارفالینا بالای درخت توی پتویی ابریشمی که دورش را گرفته بود، آرام خوابیده بود...  

• مهارت های زندگی
• از سری کتابهای نردبان
• نویسنده: هالی کلره
• مترجم: نگار عجایبی
• انتشارات: فنی ایران