کتاب آخر شاهنامه - مهدی اخوان ثالث

کتاب آخر شاهنامه سروده مهدی اخوان ثالث در انتشارات زمستان به چاپ رسیده است.

مهدی اخوان ثالث، شاعر نام دار معاصر ایرانی، در سال 1307 متولد شد. وی در دنیای شعر تخلص م. امید را برای خود برگزید. محبوبیت اخوان بیشتر به دلیل اشعار اجتماعی و حماسی اوست، از همین روست که او را شاعر حماسه های شکست می نامند، هم چنین رنگ و بوی عشق نیز در آثارش به وضوح خودنمایی می کند. از مولفه هایی که شعر اخوان را در میان هم رده هایش خاص تر کرده، بهره گیری از تجربیات حسی طبیعت و انتقال آن ها به خواننده است؛ وی در اشعارش از طبیعت بهره گرفته و با الهام گرفتن از مظاهر آن، عواطف و اندیشه هایش را بیان کرده است. تصویرپردازی و قوه ی خیال شاعر به حدی است که خواننده با خواندن شعر او گمان می برد هر حس و تصویری که از آن سخن به میان آمده، خود مستقیما آن را تجربه کرده است. اخوان ثالث در ادوار ابتدایی شاعری خود، پیرو سبک کلاسیک، و با سبک نیمایی مخالف بود، اما رفته رفته اطلاعات خود را در باب آن افزایش داد و به طرفداران و پیروان آن پیوست. اشعار وی سرشار از صنایع لفظی و معنوی ادب فارسی است که حاکی از تسلط شاعر آن بر ادبیات است، ضمن این که پس از مدتی، ریتم های جدیدی را به اوزان نیمایی افزود و سبک شعر خراسانی را با آن تلفیق کرد. مجموعه شعر" آخر شاهنامه" سومین مجموعه ی چاپ شده از اخوان ثالث است که اشعار آن مربوط به سروده دوره میانی شاعری اوست که مضامین آن علاوه بر بعد اجتماعی، دارای رویکرد سیاسی و ملی نیز می باشد.

فهرست

کاوه یا اسکندر غزل 1 چون سبوی تشنه میراث گل مرداب غزل 2 خزانی دریچه ها گله بازگشت زاغان ناژو دریغ طلوع غزل 3 بی دل آخر شاهنامه قولی در ابوعطا چه آرزوها وداع پیامی از آن سوی پایان به همین دل و چشم هایم، همیشه پیغام برف قصیده سر کوه بلند مرثیه گفت و گو ساعت بزرگ جراحت رباعی خفتگان قاصدک

برشی از متن کتاب

" شب خامش است و خفته در انبان تنگ روی شهر پلید کودن دون، شهر روسپی، ناشسته دست و رو. برف غبار بر همه نقش و نگار او. بر یاد و یادگارش، آن اسب، آن سوار، بر بام و بر درختش، و آن راه و رهسپار. شب خاموش است و مردم شهر غبار پوش پیموده راه تا قلل دور دست خواب. در آرزوی سایه ی تری و قطره ای، رؤیای دیر باورشان را آکنده است همت ابری، چنانکه شهر چون کشتی شده ست، شناور به روی آب. شب خامش است و اینک، خاموشتر ز شب، ابری ملول می گذرد از فراز شهر. دور آنچنانکه گویی در گوشش اختران گویند راز شهر. نزدیک آنچنانک گلدسته ها رطوبت او را احساس می کنند ای جاودانگی! ای دشتهای خلوت وخاموش! باران من نثار شما باد. _ تهران، بهمن 1335_"

• شاعر: مهدی اخوان ثالث (م. امید)
• انتشارات: زمستان