کتاب سیمین بهبهانی (شعر زمان ما 6)

معرفی کتاب شعر زمان ما

زنده یاد محمد حقوقی مجموعه ی پنج جلدی «شعر زمان ما» را در تفسیر و تحلیل گزیده شعرهای پنج شاعر بزرگ معاصر یعنی نیما، اخوان، شاملو، سپهری و فروغ ارائه کرد. با استقبال از این مجموعه که از بهترین کتاب های انتشارات نگاه است ، این کار نیکو ادامه یافت تا ادب دوستان، دانشجویان، شاعران جوان و هرآنکس که علاقه ای به شعر و شاعری دارد بتواند از اطلاعات جمع آوری شده درباره ی شاعران دیگر نیز اطلاعاتی جامع بدست آورد. مجموعه ی جدید سیمین بهبهانی، نادر نادرپور، سیاوش کسرایی، نصرت رحمانی و.... را نیز شامل می شود. در این کتاب ابتدا زندگی نامه ی سیمین بهبهانی ارائه شده، سپس شاخصه های شعری این بانوی شعر و ادب فارسی بررسی می شود. در ادامه گزیده ای از بهترین اشعار وی ارائه می شود. از جمله ویژگی های این مجموعه این است که علاوه بر نقاط قوت و برجستگی های شعری به نقد و بررسی نقاط ضعف هر شاعر نیز پرداخته می شود که موجب تاثیرگذاری بیش تر این کتاب شده است. سیمین بهبهانی که در سال 1306 در تهران به دنیا آمد یکی از برجسته ترین شاعران معاصر ایران است. شکل سنتی غزل از علاقه مندی های سیمین بهبهانی بوده است. وی همچنین در کشف اوزان جدید خلاقیت منحصر به فردی داشته است و از شعر برای بیان مسائل اجتماعی و سیاسی و نه تنها بیان عاشقانه استفاده می کرد. این کتاب بهترین بهترین های سیمین بهبهانی را در خود گنجانده است. اشعاری چون خون مسموم شقایق و دوباره می سازمت، وطن در این مجموعه گردآوری شده اند.

فهرست

سخن ناشرپیشگفتارزندگی نامه ی سیمین بهبهانیشاخصه های شعری سیمین بهبهانیترکیب های تصویری (وصفی-اضافی)ترکیب های وصفی در شعر سیمینترکیب های وصفی مدرنترکیب های اضافی (تشبیهی، استعاری)زبان در شعرهای سیمین بهبهانیآرایه های ادبی در شعر سیمین بهبهانینغهمه ی حروف واج آرایی Alliterationقافیه و ردیف در شعربسامدهای ردیف در شعر سیمین بهبهانیجای پا (1325-1335) افسانه ی زندگیدیداررقاصهفوق العادهمعلم و شاگردزن در زندان طلااگر دردی نباشدآتش دامنگیرجای پالاله های سرخچلچراغ (1335-1336)چلچراغغرورچه عالمی دارمشعلهتکاپوگل خشکمرگ ناخدافریاددر آفتاب پشت پرچینمرمر (1336-1341)شراب نوریک دامن گلموج خیزشفتگیای مردپنجره های بسته اندخسته مشوبر من گذشتیدر تنگنای پیلهدلم دریغرستاخیز (1341-1352)رسالتدنیای کوچک مندیوار کوتاهخون مسموم شقایقآهوی دست هایتزبان اندیشه هاشاید که مسیحاستقندیل سرخ سیب هاغبار سربعایق سربیاز بوته ی خوشبوی گلپرفعل مجهولدرس تاریخخطی ز سرعت و از آتش (1352-1360)مخواننیزارهاای جهانی سوگوارمخمل مژگان مشکینهنوز موی بسته رادر کبود بی انتهادر من نشسته به نرمیباد، فتح غروب راشکیب از که طلب داریآوای شمادر خواب هول رفتمنمی توانم ببینممرگت زوال شتاب استمی روی، شاد باد پروازتبروید تا بمانمبر صفحه ی ژرفای کبودخطی ز سرعت و از آتشدشت ارژن (1360-1362)کولی واره (3)کولی واره (10)کولی واره (14)کولی واره (16)همیشه در خیال منحضور ژرفی ی مرمردلم گرفته ای دوستدوباره می سازمت وطنبه لطف می آمد از دورخوشه بود، خوشه ی طلافارغ ز من چگونه شومیک دریچه آزادی (1362-1374)پلک بر هم می نهمدرخت نارنج شیرازشب، لاجورد و خاموشیسخت به جوشی دلاخط به آخر آمده استمن با صدای تو می خوانمصدای چای که می آیددلم دارد سر بازیشاد خوانیبچرخ، چرخ، همبازییک دریچه آزادیبس که روشنمخوشه به خوشه عشق شدمردی که یک پا نداردمن زاده اینان راکودک روانه از پی بودزنی که با قرص خورشیدبگذار اعتراف کنمخناقباور نمی کنیددوازده چشمه ی خونپه برف شیشه مانندییکی مثلا این که ....و تازه ها (1374-1377)بیرون ز خطی ای منوقتی که تهمت می گذارندنوشیدنی گرم یا سردپشت عروسک فروشیزهی دهان گشودگانصدای کیستدر حجمی از بی انتظاریای غزال جوان سالگل هات را بگذار این جا1/70 .من کاملا باز چون گلنیمی از راه مانده استفضا چنان حقیقی بودعشق حسرتی است کنونیکی مثلا این کهبشمار برگ های گلی راچراغکتابسبابه ام با کلیدیسبز و بنفش و نارنجیکه چیارهابصدای تو

برشی از متن کتاب شعر زمان ما 6

اگر دردی نباشد اگر دستی کسی سوی من آرد گریزم از وی و دستش نگیرم. به چشمم بنگرد گر چشم شوخی سیاه و دلکش و مستش نگیرم به رویم گر لبی شیرین بخندد به خود گویم که:این دام فریب است. خدایا حال من دانی که داند؟ -نگون بختی که در شهری غریب است! گهی عقل آید و رندانه گوید که: با آن سرکشی ها رام گشتی گذشت زندگی درمان خامی است متین و پخته و آرام گشتی ز خود پرسم به زاری گاه و بیگاه که:«از این پختگی حاصل چه دارم» به جز نفرت بجز سردی بجز یاس ز یاران عاقبت در دل چه دارم مرا بهتر نبود آن زندگانی که هر شب بر امیدی دل ببندم؟ سحرگه با دو چشم گریه آلود بر آن رویای بی حاصل بخندم؟ مرا بهتر نبود آن زندگانی که هرکس یار شد گویم وفا داشت؟ مرا آن سادگی ها چون ز کف رفت؟ کجا شد آن دل خوش باور من؟ چه شد آن اشک ها کز جور یاران فرو می ریخت از چشم تر من؟

شاعر: سیمین بهبهانی انتشارات: نگاه