کتاب راز میان من و تو - سیامک مظلومی

کتاب راز میان من و تو سروده ی سیامک مظلومی در انتشارات حریم دانش به چاپ رسیده است.

در تعریف شعر باید گفت شعر فشرده ترین ساخت کلامی است٬ شعر تعریف ناپذیرترین چیزیست که وجود دارد و شاعر کسی است که واژه ها برایش مهم است٬ برایش مهم است که هر کلمه چه پیامی دارد و چه رازی را در خود نهفته. در شعر نو بر خلاف قالب های کهن فارسی٬ تساوی وزن مصراع های شعر و نظم ثابت قافیه ها رعایت نمی شود و ساختار آن از قید و بند تساوی طول مصراع ها آزاد است٬ نیما یوشیج بنیانگذار این نوع شعر در ادبیات فارسی است و  شعر نو عنوانی بود که نیما بر اشعار خود نهاد. لارم به ذکر است که شعر نو فارسی به سه دسته تقسیم می شود: شعر نیمایی٬ شعر سپید و موج نو. نیما وزن و قافیه را برای شعر لازم می داند اما معتقد است شکل ذهنی شعر باید صورت ظاهری آن را ایجاد کند همچنین از لحاظ زبان نیز شعر نو تحول عظیمی یافته است تا آنجا که هر کلمه ای٬ حتی کلمات لهجه های مختلف هم می توانند در شعر به کار روند. تخیل در شعر نو گسترده است و تداعی های ذهنی بسیاری به همراه دارد٬ عواطف گسترده و آزاد است٬ عشق و معشوق زمینی است و خواننده در آفریدن معانی تازه با شاعر مشارکت دارد. مسائل امروز ما، مسائل نویی است که قبل از این وجود نداشته و خوشبختانه شاعران نو ما پیشرو درعرصه تفکر بوده اند.  راز میان منو تو از مجموعه اشعار نو سیامک مظلومیست که حاصل گره خوردگی عاطفه و تخیل شاعر است. این کتاب سرشار از اشعار با احساس و هنر شاعری است در این کتاب که شاعر احساس واقعی خود را در جامه واژه ها بیان کرده است.

فهرست

دعوت صبح دربدر کلامی دیگر قصاص غریبانه از خاموشی نبرد من نوبت پرواز برزخ آبی پیچک خانه همسایه ما زندگی حس له شدگی انسانی کافی دریا بهمن دختر ناز بهار مریم در باغ نمناک امیدی به سراب مانده در شام کسوف ناله ای در مسلخ ویرانه تنهایی من دودگه ابدیت نسیم امید در تاریکی مومیایی حسرت تلخ بهار قسمت زنده بودن مسخ محکومین جرم چیست ؟ حسرت دلسنگ مرگ سایه غریزی زنده کنایه تبر راز میان من و تو جامانده سایه روشن عدالت

برشی از متن کتاب

زنده بودن آسمانم آبی است، چشمانم آبی، و خورشید سرزنده و داغ، سبزه ها سبزتر از روز نخست، قصه ها تازه تر از سینه خاک، من پر از تکرارم... دست و رو می شویم با نوای بودن، میکشم یک نفس این دنیا به درون می نشینم بر سر سفره تکراری صبح، چای شیرین با نان و پنیر می بلعم، چه وجودم خالی است!!! گنجشکها مثل همیشه باز هم می خوانند ٬ پرده ها در تپش باد سحر میرقصند، خنکای صبحدم می رود در نفس روشن ظهر، میشود قلب زمین گرم ازگذر دختر خورشید آرام، می نشینم بر سر سفرة ظهر، گذران وقت را به روزی تعطیل مینگرم، مادرم بشقاب پلو می آرد، با غذایی تکراری میکنم غصه دل را آرام. تا شکم باد که شد میخوابم، خوابها می بینم همه از ابر سبکبال خیال. عصر که خورشید از عطش افتاده است، میروم بیرون تا هوایی بخورم، میروم پرسه زنم در میان آدمهاء میروم سر بزنم به تمام سبزهاء به تمام گلها، به تمام دردها، چیزی باز بگویم از دل، باز چیزی شنوم از دلها، دلتنگیهای بخندم با این، و بگریم با آن، زنده بودن این است ... زنده بودن یعنی خواب رفتن بر سر سفره شام، زنده بودن یعنی چشم در چشم کسی درد دل را گفتن، زنده بودن یعنی پر شدن از گذر ساده روز، زنده بودن یعنی: بر لب پنجره شعری گفتن پشت خلوت یک باغ لبی را چیدن با تن برهنه در حوض دقایق غلطیدن، آب را فهمیدن، آب را فهمیدن. زنده بودن یعنی: یعنی یک برگ افتاد، یعنی یک روز کم شد، یعنی آسودگی از خرج دقایق در آب... زنده بودن خوردن یک سیب درشت است با پوست، زنده بودن راه رفتن روی یک مهتابی است، زنده بودن صف نانوایی کوچه ماست،| زنده بودن غم خشکیدن گل، حس بوییدن عطر خاطراتی محجوب و هوا کردن یک فانوس در این شبها، زنده بودن: از ته دل داد کشیدن در چاه ... آه، یک برگ افتاد، از چه دلگیر شدی؟ زندگی تکرار افتادن، تکرار ایستادن هاست!

شاعر: سیامک مظلومی انتشارات: حریم دانش