کتاب دانه زیر برف | اینیاتسیو سیلونه

درباره‌ی کتاب دانه زیر برف اینیاتسیو سیلونه

کتاب دانه زیر برف اثر اینیاتسیو سیلونه با ترجمه‌ی مهدی سحابی توسط انتشارات امیرکبیر به چاپ رسیده است. رمان دانه زیر برف دنباله‌ی رمان "نان و شراب" و جلد دوم آن محسوب می‌شود. داستان از انتهای قصه‌ی نان و شراب یعنی از فرار "پیترو اسپینا" در کوهستان برفی و کشته شدن "کریستینا" توسط گرگ‌ها، شروع می‌شود. "دانه‌ی زیر برف" زندگی پیترو اسپینا را بعد از فرار به تصویر می‌کشد.

این شخصیت که جوان روشن فکری می باشد، به شدت با فاشیسم مخالف است و اکنون مأموران دولتی دنبال او هستند و اگر گرفتار شود، تیرباران شدنش حتمی است. " اینیاتسیو سیلونه" با روایتِ گریز دائمی این جوان ایتالیایی سعی دارد این بار به عمق روح و اندیشه ی آدمی نفوذ کند و نشان دهد که چگونه از یک سوسیالیست بیرون گرا، مردی عارف و درون گرا ساخته می شود. جای جای متن کتاب سرشار از اندیشه های مذهبی نابِ اسپینا می باشد و نشان می دهد که یک مبارز دو آتشه ی حزبی که برای سرش جایزه گذاشته اند هم، می تواند به چنان معرفتی از خود و خدایش برسد که در ژرفای اندیشه های خودش غرق شود.

"دانه ی زیر برف" که اولین بار در سال 1940 منتشر شد، تمثیل آتشفشان خاموشی می باشد که اکنون به آرامی زیر برف خفته است. علاوه بر مضمون خودشناسیِ این اثر، نویسنده با طنز فاخری به نگارش کتاب پرداخته و کاری کرده است که معیارهای طنز جهانی در هم بریزد. او هر آن چه که از اعماق قلبش بیرون آمده را در قالب کلمات به تصویر کشیده است و از این رو به راحتی بر قلب همه ی علاقه مندان به کتاب، نفوذ می کند.

بخشی از کتاب دانه زیر برف؛ انتشارات امیرکبیر

در آن سوی میدان چهارگوش، کلیسای کهنسال، درست روبروی خانه سپینا قرار گرفته است. بر سر در آن، دو مجسمه سنگی سوده و سیاه شده، میدان را زیر نظر دارند. مجسمه های دو قدیس ناشناسند که همنشینی و همزیستی طولانی شان با دهاتی ها آن ها را به شکل دهاتی درآورده است. خانه هایی که در پیرامون کلیسا تنگ به هم چسبیده اند، کم عرض و بلند و مرطوب و گل آلودند.

گویی که رودی قرن ‌ها از سر آن ها گذشته و از خود گل و لای برجا گذاشته است. فقط ساختمان مدرسه ها و ادارات دولتی مستثناست که به سبک قهرمانی - مقبره ای متداول سال های اخیر ساخته شده است. جمعیت انبوهی در میدان جمع شده که در نگاه اول، به دشواری می‌توان در آن دهاتی ها را از کسبه و بیکاره ها را از پیشه وران تشخیص داد. چرا که بنا به رسم محلی، همه بالاپوش های دراز و سیاه به تن دارند که کمابیش به یک اندازه سنگین و ژنده است.

زنان میان جمعیت نیز همه، جامه های تیره و تقریباً یک شکل به تن دارند. بدین سان، جمعیت میدان، زمینه ای یک رنگ و یک شکل را تشکیل می دهد که خط خاکستری و گل آلود راه باریکی در پیرامون آن کشیده است. بر این راه، در حدود صد راس الاغ و قاطر صاحبان خود را بر پشت دارند، یکی به دنبال دیگری رژه می ‌روند و فریادهای جمعیت دنبال شان می کند. بخاری که بر اثر سرما، با نفس حیوان ها بیرون می زند، با بخار در جمعیت در هم می‌ آمیزد. از میدان گاهی بوی خاک مرطوب دود زده، (خاک زمستانی به خواب رفته)، بلند می‌ شود. کشیش پیر، در لباس مخصوص مراسم، هر چهار پایی را که از برابر کلیسا می گذرد، تبرک می کند و به او چند قطره ای آب تبرک می پاشد.

سوز سردی که از دهانه کوچه ای به میدان می وزد، کشیش را مجبور کرده که جای پیش‌بینی شده خود در کنار میدان گاهی را ترک کند و به زیر کلیسا پناه ببرد. در کنار او، خادم کلیسا، با پیراهن سرخ و سطل آب مقدس، ایستاده است. پشت سر آن دو، مجسمه سنت آنتونیو قرار دارد که از خمیر مقوا ساخته شده و چندین شمع کوچک و بزرگ روشنش می کند.

شاید برای محافظت هرچه بیشتر از سرماست که مجسمه قدیس را کامل در درون درگاه کلیسا قرار داده ‌اند. اما به هر حال مردم آن را می بینند. پیر و جوان بنا به رسم محلی، بدون استفاده از زین و افسار بر حیوان ها نشسته اند و فقط مشتی از یال چهار پای خود را در دست گرفته اند. کسانی نیز هستند که بالاپوش خود را به دوش انداخته و آن را دور خود پیچیده اند و فقط یک دست خود را برای یال حیوان بیرون آورده اند.

بعضی از الاغ ها را به گونه ویژه‌ای برای مراسم بزک کرده‌ اند، نوارهای رنگارنگ به دور گردن و سر آن ها دیده می ‌شود و مطابق رسمی قدیمی که در مورد همه چهارپایان تبرک شده به کار می رفت، زنگوله هایی به گوش دارند.

• رمان‌های بزرگ دنیا 21
• نویسنده: اینیاتسیو سیلونه
• مترجم: مهدی سحابی
• انتشارات: امیرکبیر