کتاب دیداری شگفت با فارابی (سفرهای پرماجرای داری و ناری)

کتاب دیداری شگفت با فارابی نوشته ی ابوالقاسم فیض آبادی توسط نشر نخستین به چاپ رسیده است.

در این کتاب، داری و ناری به دیدار " فارابی " دانشمند و عالم بزرگ فارسی زبان می روند. " ابونصر محمد بن طرخان بن اوزلغ "، معروف به فارابی در حدود سال 257 هجری قمری در شهر فاریاب از نواحی خراسان بزرگ متولد شد. پدرش از سران سپاه مرز نشین بود. فارابی از همان کودکی به یادگیری علوم مختلف پرداخت. او به سرعت مباحثی مانند فقه، حدیث و تفسیر قرآن را آموخت و زبان عربی، ترکی و فارسی را فرا گرفت. علوم عقلی را دنبال و بر ریاضیات و فلسفه که در عصر وی رایج بود، تسلط یافت ولی به آن قناعت نکرد و خانه و کاشانه ی خویش را ترک و در جست و جوی دانش بیش تر راه دیار غربت را پیش گرفت .این کتاب با زبانی ساده و تصاویر زیبا که به صورت سیاه و سفید می باشد به روایت داستان زندگی این فیلسوف و حکیم بزرگ ایرانی از زبان ناری و داری این خواهر و برادر کنجکاو و ماجراجو می پردازد. مطالعه ی داستان آمده در این کتاب تا حدود زیادی کمک به درک و شناخت بیش تر کودکان و نوجوانان درباره ی بزرگان تاریخ این سرزمین می کند.

 

برشی از متن کتاب

داری گفت: چه تصادف جالبی، دیدار هموطنان در غربت بسیار شیرین است. راستی آیا شما حکیم را دیده اید؟ آری، معالجه های خوبی را برای خواهرم شروع کردند و با موسیقی به او کمک می کردند تا صداها را یاد بگیرد. ولی متاسفانه با مرگ مادر، و هراسی که به جان خواهرم افتاد این معالجه ناقص ماند. بچه ها متاثر شدند. ناری پرسید: آیا باز هم حکیم را دیدید؟ البته ولی خیلی کم زیرا او کمتر به میان مردم می آید. او تنهاست و با مردم معاشرت نمی کند. برخی می گویند آن زمان هم که در بغداد و دمشق بود یا در کنار جویباران و یا در دامن کوهساران و بوستان ها زندگی می کرد و بیش تر کتاب های خود را همان جا می نوشت و آنان که می خواستند او را ببینند در آن جا به دیدارش می رفتند. او در روزگار ما از پارساترین مردم است؛ هیچ وقت به فکر مسکن و معیشت نیست. انسانی شریف و ساده زیست است. به کم قانع است و تمام تلاش خود را برای علم و دانش می گذارد. جای ثابت ندارد و گاهی که به میان مردم می آید بیش تر برای معالجه ی آن هاست. بعضی وقت ها هم برای فروش برخی از گیاهان دارویی به دکان دوستی در بازار مراجعه می کند. آن خانوم که از پرسش و پاسخ بچه ها قدری تعجب کرده بود، گفت: راستی نام تان چیست و شما را با حکیم چکار؟ داری گفت: در حقیقت ما در پی حکیم بودیم تا نشانی از او بیابیم و نزد او برویم. فعلا او در باغ بزرگی مشغول باغبانی است. این باغ مال یکی از بزرگان دانش دوست شهر است. بچه ها به فکر فرو رفتند بار دیگر با اندشمندی رو به رو می شدند که در سختی روزگار می گذراند، در حالی که دانسته هایش، قرن ها روشنگر افکار انسان ها بوده و هست. ناری پرسید: پس می توانیم به دیدارشان برویم؟ حالا که مهمان ما هستید، قدری استراحت کنید. من در خنکای عصر شما را نزد حکیم می برم....

• معلم ثانی
• سفرهای پرماجرای داری و ناری
• نویسنده: ابوالقاسم فیض آبادی
• تصویرگر: سمیه رحمتی خواه
• انتشارات: نخستین