کتاب عربی جامع پایه دوازدهم (جلد دوم)، اثر مهران ترکمان، محمدمهدی طاهری و مسعود محمدی می‌باشد و در انتشارات مهر و ماه به چاپ رسیده است.

محتوای کتاب حاضر مبتنی بر آخرین تغییرات کتاب درسی و هم‌گام با برنامه آن، تدوین شده است. در بخش اول کتاب، سؤالات چهارگزینه‌ای به تفکیک درس به درس بیان شده که خود حاوی چند بخش اعم از تست‌های ترجمه، واژگان، مفهوم، درک مطلب، کلوز تست و قواعد می‌باشد. لازم به ذکر است کلوزتست‌ها که به ادعای مؤلف بخشی خلاقانه و جدید محسوب می‌شود و تنها کتابی که از این خلاقیت بهره برده، کتاب حاضر است؛ حاوی متنی کوتاه مرتبط با درس بوده که چندین جای خالی دارد. جاهای خالی بایستی توسط نکات ترجمه‌ای و لغت و یا حتی نکات قواعدی کامل شوند. در بخش دوم کتاب، برای هر یک از دروس کتاب درسی، درس‌نامه‌ای به همراه پاسخ‌نامه تشریحی بخش قبل در نظر گرفته شده است. هر درس‌نامه با معنای واژگان درس، آغاز شده و سپس نکات مهم و مفاهیم در قالب متنی ساده به همراه مثال‌هایی مرتبط تبیین گشته‌اند. سعی شده تا مثال‌ها متنوع انتخاب شوند و هر یک نکته یا مفهومی را بیاموزند. در بخش پاسخ‌نامه، علاوه بر بیان گزینه صحیح، نادرستی سایر گزینه‌ها نیز تحلیل و بررسی شده و بنابر نیاز، نکات و مفاهیم مهم هم بازگو شده است. ضمیمه‌های کتاب نیز شامل چند بخش از سؤالات تستی و پاسخ‌نامه‌های‌شان می‌باشد که سؤالات تجزیه و ترکیب، تعریب، تشکیل و گزیده‌ای از سؤالات کنکور سال قبل به انضمام واژه‌نامه الفبایی را شامل می‌گردد. گفتنی است در این کتاب (درس‌نامه‌ها و پاسخ‌نامه‌ها)، بخش‌هایی که نیاز به توجه بیشتری دارند، تحت عناوین مختلف و با نمادهای گوناگونی بیان شده‌اند. بخش «شیر خشک»، به معنی یادآوری مفهوم یا مبحث بوده، «ویتامینه»، نکته‌ای می‌آموزد؛ «ترشی لیته»، نکات ترکیبی را بازگو می‌کند؛ «دوپینگ»، به بیان نکات بسیار مهم می‌پردازد؛ «نسوزی»، بیان هشدار و دام‌های آموزشی است؛ «نون اضافه»، همان «بیشتر بدانیم» معروف است؛ در «هلو پوست کنده»، راه‌حل‌های میان‌بر و تستی تبیین شده و در نهایت «دلمه»ها به جمع‌بندی مباحث می‌پردازند.

برشی از متن کتاب

حروف مشبّهة بالفعل: إنَّ در ابتدای جمله می‌آید و روی جمله پس از خود تأکید می‌کند، بنابراین در ترجمه «إنَّ» از قیدهای تأکیدی مثل « قطعاً، همانا، به درستی که، بی‌گمان و ...» استفاده می‌نماییم: مثال: إنّ اللهَ عالمٌ : قطعاً خداوند دانا است. مثال: إنَّ الناس یعملون فی سبیل الله: همانا مردم در راه خدا کار می‌کنند. أنَّ بین دو جمله می‌آید و به معنای «که» است؛ در واقع دو جمله را به هم وصل می‌کند و پیوندمی‌دهد: مثال: اعلَم أنَّ الله مَعَنا: بدان که خداوند با ما است. مثال: سمعتُ أنّه لا یحبّ الریاضة: شنیدم که او ورزش را دوست ندارد. دلمه: پس إنَّ ابتدای جمله و جهت تأکید کردن می‌آید و أنَّ وسط جمله و برای وصل کردن دو عبارت به هم می‌آید. ضمناً حواستون باشه که اصولاً حروف مشبهة فقط بر سر جمله اسمیه وارد می‌شومد، یعنی بعد آنها یا اسم است یا به آنها ضمیر می‌چسبد. نسوزی: إنَّ: همانا / إن: اگر / أنَّ: که / أن: که / و إن: گرچه / إنّما (أنّما): فقط کأنَّ به معنای «گویی، مانند، مثل» است: مثال: کأنَّ الظبیَ انسانٌ شاعرٌ: گویی آهو انسانی شاعر است. مثال: کأنَّ وجهها الوردة: صورتش مثل گل است. نسوزی: - دوستان عزیز ته مجلس حواسشون باشه «کان: بود» رو با «کأنَّ» اشتباه نگیرید. «کان» فعل است و «کأنَّ» حرف. لکنَّ به معنای «ولی، اما» است و این حرف برای کامل کردن پیام و برطرف کردن ابهام جمله قبل از خودش است و معمولاً بین دو جمله قرار می‌گیرد: مثال: نحن جاهزون للعمل و لکنّکم لاتهتمّون بنا: ما آماده کار هستیم ولی شما به ما توجه نمی‌کنید. ویتامینه: کلمه «لکن، ولکن:ولی» بدون تشدید هم به کار می‌رود که در این صورت از حروف مشبهة بالفعل نیست. (خلاصه نری تو باقالیا) مثال: ذهبت نحو المدرسة ولکن ما جاء صدیقی: به سمت مدرسه رفتم ولی دوستم نیامد. لیت به معنای «کاش، ای کاش» و بیانگر آرزو است. یعنی جمله‌ای که در آن از «لیت» استفاده می‌کنیم معمولاً امکان انجام ندارد. هم‌چنین دقت کنید گاهی حرف «یا» قبل از «لیت» می‌آید و به صورت «یا لیت: ای کاش» به کار می‌رود. مثال: قال الجندیّ: لیت العدو یذهب من بلادنا: سرباز گفت: کاش دشمن از سرزمین ما برود. مثال: یقول الکافر یالیتنی کنتُ تراباً: کافر می‌گوید: ای کاش من خاک بودم. نسوزی: «لیت» از حروف مشبهة بالفعل است و «لیس» از فعل‌های ناقصه. این دو را با هم اشتباه نزنید. لعلّ به معنای «شاید، امید است»: مثال: لعلّ اللهَ یعفونا: شاید خداوند ما را ببخشد. ویتامینه: به «لیت» ادات تمنی (آرزو کردن) و به «لعلّ» ادات ترجّی (امید داشتن) می‌گویند. «لیت، لعل» + مضارع = مضارع التزامی مثال: لیت علیاً یذهب: کاش علی برود. مثال: لعل الرجل یسعی: شاید مرد تلاش کند. لیت + ماضی = ماضی استمراری (ماضی بعید هم درست است) مثال: لیت معلم درس کل الدروس: کاش معلم همه درس‌ها را تدریس می‌کرد. (تدریس کرده بود)