کتاب بخشودن

معرفی کتاب بخشودن 

سیمونی در این کتاب در مورد بخشودن و بخشیده شدن سخن می گوید. او معتقد است بخشودن همان آرامش گمشده است که درما نهفته است. همه ما مورد تمسخر، فریب، ناراحتی قرار گرفته ایم. این کتاب درباره ی التیام جراحت هاست. کسانی که گذشته بدی داشته اند و هنوز هم به خاطر دارند، هیچ آرامشی و لذتی از زندگی امروزشان ندارند.

کتاب بخشودن راهنمایی برای ارتباط میان گذشته و امروز است. شاید شما هم  در زندگی تان دشواری هایی داشته اید. این کتاب درباره ی بخشیدن است که باعث می شود ناراحتی شما از بین رفته و با بخشیدن دیگران، آرامش و شادی در زندگی تان به وجود آید.  بخشودن والتیام جراحات روحی به سرعت اتفاق نمی افتد؛ شما باید راهی طولانی بروید تا حوادث را فراموش کرده و به آرامش ذهن، شادی و امید برسید. طولانی بودن این راه به لذت های آینده زندگی تان می ارزد.

فهرست کتاب بخشودن 

• مقدمه
• بخشودن
• چگونه متالم شدیم
• کاری که انجام دادیم
• سفر به سوی کمال
• انکار
• سرزنش خویشتن
• مرحله قربانی
• مرحله خشم
• مرحله بازمانده
• یکپارچگی

برشی از متن کتاب بخشودن 

بخشودن فراموش کردن نیست. با بخشودن کسانی که ما را رنج دادند خاطرات و تجربیات تلخ گذشته را از خاطر نمی زداییم. هیچ کاری که تا کنون کرده ایم نمی تواند  حوادث ناخوشایند را از تاریخ زندگی ما پاک کند و نبخشودن هم چنین کاری نخواهد کرد. نمی توانیم فراموش کنیم و نباید هم که فراموش کنیم. آن تجربه های ناخوشایند و درد و تالم ناشی از آنها آموزنده هستند.

به ما می آموزند که نه قربانی دیگران شویم و نه دیگران را قربانی کنیم. بخشودن اغماض نیست. وقتی می بخشاییم از شدت تاثیر گذشته بر حال و آینده خود می کاهیم. اما رفتار ما این حقیقت را تغییر نمی دهد که آسیبها و رنجشهای ما دردناک و غیرمنصفانه بوده اند. با بخشودن کسانی که اسباب ناراحتی ما را فراهم ساختند، هرگز نمی گوییم که رفتارشان قابل قبول یا بی اهمیت بود. ما را آزار داد. در زندگی ما تغییری ایجاد کرد. بخشودن واقعی نمی تواند با انکار کردن، یا به حداقل رساندن، توجیه کردن، یا اغماض رفتارهایی که به ما آسیب رساند، همراه باشد. بخشودن آمرزش گناه نیست.

بسیاری از ما کاتولیک ها به گناهان خود اعتراف کرده ایم و آمرزیده شده ایم. هر آنچه را که کشیش گفت انجام داده ایم و تا گناه بعدی امرزیده شده ایم. بسیاری از ما هنوز اشخاصی که اسباب رنجش ما را فراهم ساختند یکی نیست. ما آنها را خلاص نمی کنیم. ما آنها را از مسولیتی که به عهده داشتند مبرا نمی دانیم. آنها هنوز به خاطر کاری که کردند مسوولند و باید فکری به حال گذشته خود بکنند. بخشودن نوعی از خود گذشتگی نیست. بخشودن با تحمل کردن کسانی که اسباب رنجش ما شدند فرق دارد. تبسم کردن و مهربان به نظر رسیدن بخشودن نیست.

بخشودن بلعیدن احساسات واقعی ما نیست. بخشودن ایفای نقش شهید نیست. بدین معنا نیست که تظاهر بر وفق مراد کنیم. بدین معنا نیست که درد را ندیده بگیریم و اعلام شادی و نشاط کنیم. اینکه بگوییم «فراموش کن، تحمل کن.» زندگی ما را تلخ تر می کند. بخشودن واقعی تاثیر مغایر دارد و نمی توان با دو دلی آنرا انجام داد. با می بخشیم یا نمی بخشیم. اعلام اینکه آمادگی بخشودن نداریم به مراتب بهتر از تظاهر به بخشودن و فراموش کردن است. بخشودن یک تصمیم مشخص یکبار و برای همیشه نیست.

بدون توجه به اینکه تا چه اندازه می خواهیم گذشته را فراموش کنیم و به زندگی خود برسیم نمی توانیم انتظار داشته باشیم که صبح از خواب بیدار شویم و به این صرافت بیفتیم که «بسیار خوب، امروز می خواهیم کسی را که مرا رنج داده ببخشیم.» و بعد کورکورانه این کار را بکنیم. نمی توانیم بگوییم که نخستین سه شنبه هر ماه روز بخشودن است و خواندن این کتاب را تمام کنیم.

نمی توانیم فهرستی از همه ی اشخاصی که ما را رنجانیده اند تهیه کنیم و به گونه ای سیستماتیک در مقام بخشودن انها برآییم. بخشودن اینگونه موثر واقع نمی شود، اجباری نیست. بخشودن آن چیزی است که طبیعتا در اثر برخورد با تجربه های گذشته و التیام جراحات گذشته اتفاق می افتد.

نویسنده: سیدنی سیمون مترجم: مهدی قراچه داغی انتشارات: درسا