میثم و شهر ترس های ممنوعه

میثم، تنها دوازده سال دارد. او، پدر، مادر و خواهر کوچکش همراه کاروانی عازم شهر کوفه هستند. این مسیر همیشه در گرو راهزن‌ها است. آنها به کاروانیان حمله می‌کنند و اموال با ارزش‌شان را با خود به غارت می‌برند. 
مسیر زیادی نمانده است تا کاروانی که میثم و خانواده‌اش همراه آن هستند به کوفه برسد. اما متاسفانه در همین فرصت کوتاه حدوداً 25 نفر از راهزنان به کاروان حمله می‌کنند. مردان قوی هیکل از جمله پدر میثم سعی می‌کنند از اموال و خانواده‌هایشان مراقبت کنند اما این جماعت مثل سگ‌های وحشی حمله‌ور می‌شوند. چند نفری از جمله پدر میثم را زخمی می‌کنند؛ چندین شتر، پارچه‌های گران قیمت، آذوقه، جواهرات زن‌ها و هر چیزی را که به نظرشان قیمتی است با خود می‌برند. 
میثم از ترس به این طرف و آن طرف می‌دود. او خیلی ترسیده و نمی‌داند چه کاری از دستش بر‌می‌آید، بنابراین پشت سر مادرش پنهان می‌شود. این کار او حسابی مادر را عصبانی می‌کند؛ مادر با تندی از پسرش می‌خواهد که از او فاصله بگیرد تا بتواند دختر کوچکش احلام را که از ترس گریه می‌کند در آغوش بگیرد. 
پسر بیچاره با ترس و لرز و نالان، چند برگ پوسیده درخت نخل را کمی آن طرف‌تر بر روی یک تپه‌ی خاکی می‌بیند. بنابراین سریع خود را زیر آن شاخ و برگ‌ها پنهان می‌کند. با رفتن راهزنان مادر به کمک پدر می‌رود تا زخم او را ببندد. 
میثم با دیدن شانه‌ی زخمی و خون‌آلود پدر حسابی خجالت زده می‌شود. او با وجود داشتن شمشیر و چماق به کمک پدرش نرفته بود و مانند یک بچه گربه در گوشه‌ای پنهان شده بود. این افکار حسابی ذهن پسرک را بهم ریخته‌اند. او به خاطر اینکه مثل یک موش ترسو در سوراخی خزیده است، از خودش و این همه ترس‌های مختلف که هم زمان به او هجوم می‌آورند، متنفر می‌شود. 
پس از گذشت اندک زمانی کاروان مجدد شروع به حرکت می‌کند و مسیر خود را ادامه می‌دهد. بالاخره با پشت سر گذاشتن آن اتفاقات تلخ، میثم و خانواده‌اش به شهر کوفه می‌رسند و در منزل جدیدشان ساکن می‌شوند. 
کوفه، شهری شلوغ با آدم‌های عجیب است. حوادث و اتفاقاتی که در این شهر پیش‌روی میثم قرار می‌گیرد سرنوشت او را دست‌خوش تغییرات بزرگی می‌کند. این تغییرات علاوه بر زندگی شخصی میثم، بر روی پیدایش انواع خط از جمله کوفی، فارسی و عربی نیز بسیار تاثیرگذار شد.