کتاب مسئولیت پذیری

درباره‌ی کتاب مسئولیت پذیری

کتاب مسئولیت پذیری کتابی آموزنده و کاربردی در زمینه ی روان شناسی است که راه کارهای بسیار موثر و کارآمدی را جهت ایجاد یک زندگی موفق و سرشار از رضایت و خرسندی، به مخاطب ارائه می‌کند. به طور کلی، یکی از ضروری‌ترین مولفه های مورد نیاز برای داشتن جامعه ای موفق و رو به رشد، ایجاد حس مسئولیت پذیری در افراد است. این امر باید از همان دوره ی کودکی و متناسب با سن آن ها، به نحوی صحیح و هدفمند آموزش داده شود.

مولف ابراز می کند که مسئولیت پذیری امری با قابلیت پذیرش و پاسخ گویی می باشد که از دیگری خواسته می شود آن را بر عهده بگیرد. حال ممکن است شخص این مطالبه را بپذیرد و یا این که ردش کند. رفعتیان کلیه ی مطالب ارائه شده در اثر حاضر را بر اساس تجربیات جلسات تراپی با بیماران خویش، به نگارش درآورده است. با بهره گیری از گفتاری ساده و روان، حاصل این تراپی‌ها و هم چنین آنالیزهای متعدد اشخاص مختلف را در اختیار خواننده قرار می دهد. به بیانی ساده تر، افراد می‌توانند با مراجعه به این کتاب ریشه‌ی اغلب مشکلات خود را یافته و درصدد رفع آن برآیند.

بخشی از کتاب مسئولیت پذیری

مسئولیت پذیری یعنی قابلیت پذیرش، پاسخ گویی و به عهده گرفتن کاری که از کسی درخواست می شود و شخص حق دارد که آن را بپذیرد و یا رد کند. مسئولیت پذیری، در روند صحیح رشد انسان ها پدید می آید. مسئولیت با وظیفه تفاوت دارد. وظیفه کاری است که یک نفر به دیگری محول می کند و باید حتما انجام بگیرد. وقتی از کسی می خواهید مسئولیتی را بپذیرد، باید برای او کاملا مشخص شود که موضوع درخواست چیست و در برابر به عهده گرفتن آن، چه چیزی به دست می آورد، البته اجباری برای پذیرش این درخواست وجود ندارد. در واقع مسئولیت انتخابی آگاهانه است؛ درست مثل قراردادی نانوشته که تمام اجزای آن برای طرفین، مشخص است. در برقراری هر ارتباط وجود سه عنصر ضرورت دارد: پیام، پیام دهنده و پیام گیرنده که هر دو باید درک و تفسیر واحدی از پیام داشته باشند. پیشنهاد مسئولیت نباید با احساس گناه یا احساس بدهکاری یا اعمال زور و مبارزه برای کسب قدرت همراه باشد، بلکه باید بدون فشار مالی یا عاطفی مطرح شود. فرزندان از همان دوران کودکی باید درک کنند، در برابر چیزی که می گیرند چیزی باید بدهند.

اگر نوجوان احساس کند با زور او را مجبور به انجام کاری کرده اند، ممکن است خود او هم، چنین روشی را در پیش بگیرد. یعنی علاوه بر نپذیرفتن آن مسئولیت، سعی کند از طریق همین زورگویی یا لجبازی به خواسته های خود دست پیدا کند. فرزندانی که رشد و بالندگی آن ها همراه با استقلال باشد مسئولیت پذیرتر بار می آیند. کودکی که از ابتدا امکان استقلال به او داده شده باشد، آمادگی بیش تری برای پذیرفتن مسئولیت خواهد داشت. به همین دلیل است که گفته می شود استقلال فرد، الگویی است که باید از شروع زندگی افراد، پذیرفته بشود. وابستگی، کمکی به مسئولیت پذیری فرزندان نمی کند.

مسئولیت پذیری در کودکان و نوجوانان در فرایند طبیعی رشد امکان رشد امکان پذیر است. فرزندان در یک مقطع از زندگی خود متوجه می شوند که در تعامل با دیگران هستند و نمی توانند تنها زندگی کنند و باید به خواست ها، نیازها و انتظارات دیگران توجه کنند تا به نیازهای خودشان نیز پاسخ داده شود. فردی که برای دیگران اهمیت قائل نیست، و از رفتار نامناسبش با دیگران، احساس بدهکاری و گناه نمی کند، حتما مراحل شکل گیری شخصیت او به خوبی طی نشده یا دچار نوعی بیماری است، و از چنین فردی نمی توان انتظار مسئولیت پذیری داشت.

کتاب مسئولیت پذیری نوشته ی دکتر عبدالحسین رفعتیان توسط نشر قطره به چاپ رسیده است.

• روند شکل گیری مسئولیت پذیری در فرزندان
• نویسنده: دکتر عبدالحسین رفعتیان
• انتشارات: قطره