کتاب شاهزاده سیاه پوش 2 (تولد پر دردسر)

کتاب تولد پر دردسر دومین جلد از مجموعه ی شاهزاده سیاه پوش، اثر شنون هیل و دین هیل با ترجمه ی شیدا رنجبر توسط انتشارات پرتقال به چاپ رسیده است.

داستان از این قرار است که تولد شاهزاده " ماگلونیا " است. شاهزاده ماگلونیا راز بزرگی دارد. رازی که کسی نباید از آن با خبر شود. او کسی است که حساب هیولاهایی که از شهر هیولا ها بیرون می آیند را کف دستشان می گذارد. حال تولد شاه زاده خانم است و خدمه ها همه جا را تزئین کرده اند و همه چیز دارد به خوبی پیش می رود. ناگهان درست وقتی که مهمان ها داشتند وارد قصر می شدند؛ انگشتر زنگ خطر هیولا ها به صدا در می آید و شاه زاده ماگلونیا باید آن جا را ترک کند. از طرفی مهمان ها نباید از این موضوع بویی ببرند که او شاه زاده ی سیاه پوش است. او تمام تلاش خود را می کند که کسی متوجه راز او نشود؛ اما آیا مهمان هایش از داستان او با خبر می شوند؟

برشی از متن کتاب

بادکنک های صورتی بالای برج های قصر نصب شدند. باد کنک های صورتی نوک درخت ها بسته شدند. حتی یک بادکنک صورتی را  به شاخ تم شاخ گره زدند. امروز تولد شاهزاده ماگلونیا بود. شاهزاده می خواست همه چیز عالی و بی نقص باشد. شاهزاده ماگلونیا اتاقش را توی برج، تمیز کرد. پیراهن پفی مورد علاقه اش را پوشید. کفش های شیشه ای اش را برق انداخت. روی کیک های فنجانی خامه مالید. از پنجره بیرون را نگاه کرد. مهمان هایش هر لحظه ممکن بود از راه برسند. ولی ناگهان انگشتر جواهر نشان  براقش زنگ زد. شاهزاده ماگلونیا گفت:« زنگ خطر هیولا.وای، حالا نه!» الان وقت جشن تولد شاهزاده مگلونیا بئد، وقت مناسبی برای حمله ی یک هیولا نبود. هیولاها اهمیت چندانی به جشن تولد شاهزاده مگلونیا نمی دادند. هیولاها فقط می خواستند بز بخورند. وظیفه ی شاهزاده ماگلونیا موقر و مؤدب نبود که جلوی هیولاها را بگیرد، ولی این کار کلملا مناسب شاهزاده خانم سیاه پوش بود. شاهزاده ماگلونیا یواشکی رفت توی انباری. لباس پفی مورد علاقه اش را  در آورد. کفش های شیشه ای اش را در آورد. زیر لباسش،  لباس سیاهی پوشیده بود.نقابش را بست. حالا دیگر شاهزاده ماگلونیا نبود. شاهزاده سیاه پوش بود. شاهزاده سیاه پوش گفت:« دارم می آیم» از توی تونل مخفی اش سر خورد و رفت. او پرش بلندی کرد و از بالای دیوار قصر پرید. دوازده شاهزاده  خوشحال به طرف پل متحرک قصر می آمدند. آن ها مهمان هایش بودند! شاهزاده آرزو کرد بالای سرشان را نگاه نکنند. هیچ کس نمی دانست شاهزاذه ماگلونیای موقر و مؤدب، همان شاهزاده سیاه پوش است. هیچ کس از هویت مخفی شاه زاده  سیاه پوش خبر نداشت، جز اسب  با وفایش. اسب هم خودش رازی داشت. همه فکر می کردند نفس طلا تک شاخ است. چون روی سرش شاخ داشت. امروز به خاطر جشن، یک بادکنک صورتی هم به شاخ او بسته بودند. وقتی نفس طلا جفتک می انداخت، بادکنک بالا وپایین می رفت. وقتی چهار نعل می رفت، بادکنک پشت سرش توی هوا دنبالش می رفت. نفس طلا برای جشن خیلی خوشحال بود. تا اینکه نعل براقش زنگ زد. زنگ خطر هیولا! نفس طلا توی دالانی مخفی رفت. وقتی از طرف دیگر آن بیرون آمد، دیگر نفس طلای تک شاخ نبود. حالا مشکی بود، اسب با وفای شاهزاده خانم  سیاه پوش! مشکی به همان جای همیشگی اش کنار دیوار قصر رفت. آنجا منتظر شاهزاده سیاه پوش شد تا روی کمرش فرود بیاید. مشکی آماده بود تا با هیولاها بجنگد! ولی دلش برای بادکنک هم تنگ می شد. شاهزاده سیاه پوش روی کمر مشکی فرود آمد. شاهزاده گفت:« پرواز کن مشکی، پرواز کن!» مشکی نمی توانست پرواز کند. او اسبی معمولی بود، نه اسب بال دار. ولی می دانست وقتی شاهزاده سیاه پوش می گفت:« پرواز کن» منظورش این بود که «سریع بدو.» برای همین سریع دوید. شاهزاده و مشکی  از میان جنگل با سرعت گذشتند. داف بزچران از بلای چراگاه داست بز هارا نگاه می کرد که دید دستی شبیه بازوی هشت پا از سوراخ نزدیکش بیرون آمد. چند دست دیگر هم بیرون آمد و یک هیولا بلند شد ایستاد.

• نویسندگان: شنون هیل - دین هیل
• مترجم: شیدا رنجبر
• انتشارات: پرتقال