کتاب راز لکنت زبان

معرفی کتاب راز لکنت زبان

کیست که از اطلاعات موجود در مورد لکنت زبان رضایت داشته باشد؟ نظریه ها، تعریف ها  و شیوه های درمان موجود به گونه ای بیان شده اند که انگار عده ای را واداشته اند تا با چشمان بسته، تابلوی نقاشی پیچیده ای را توصیف کنند.

نگارنده با سی سال تجربه ی موفق در زمینه ی تحقیق و درمان، ضمن نقد آرای برجسته ترین متخصصان صاحب نام لکنت زبان، تلاش کرده است با زبانی ساده، علمی و به دور از ابهام به این پرسش های کلیدی پاسخ دهد: لکنت زبان چگونه آغاز می شود؟ لکنت زبان چگونه گسترش می یابد؟ چرا مقدار لکنت در یک فرد متغیر است؟ تعریف لکنت زبان چیست؟ آیا علت یابی آن در درمان تاثیر دارد؟ مبنای اندازه گیری شدت و ضعف لکنت در افراد گوناگون چیست؟ گستره ی آسیب های شخصی، اجتماعی و ارتباطی و دیدگاهی آن چیست؟ آیا خود شخص باید درمان شود یا گفتار او؟ چرخه ی لکنت چیست و چگونه پدید می آید؟

درمان چگونه حاصل می شود؟

برشی از متن کتاب راز لکنت زبان

باید اذعان داشت که ابزارهای لازم برای سر و سامان بخشیدن به نابسامانی ها و بن بست های کنونی، فقط می تواند در اختیار متخصصان لکنت زبان باشد. زیرا، هم برای این کار آموزش دیده اند،  و هم تماس مستقیم و مکرر آن ها با افراد لکنت دار امکان تجزیه و تحلیل، بررسی و پیگیری مشاهدات را نیز به خوبی در اختیارشان می گذارند. ولی وجود ناتوانایی های عمیق در امر علت شناسی و درمان، سبب شده است تا رشته های غیرتخصصی و نامربوط در زمینه ی لکنت زبان نیز فعال شوند و این خود بر دامنه ی پیچیدگی ها می افزاید.

از ویژگی های مادر، ارزیابی کودک خود و دغدغه های ناشی از آن است. این رفتار مادرانه هنگامی شدت می یابد که ضعفی در کودک خود ببیند. در این صورت او مرتب فرزند خود را با دیگر بچه ها مقایسه می کند. مادر می خواهد بداند که آیا فرزندش می تواند مانند بچه های دیگر یک زندگی طبیعی داشته باشد، یا ضعف او مانعی سر راهش ایجاد خواهد کرد.

هنگامی که مادر گفتار شکسته ی کودک خود را با بچه های دیگر مقایسه می کند، به تدریج نگرانی های او افزایش می یابد، به ویژه اگر چند مرتبه اقدام به درمان کرده و نتیجه ای نگرفته باشد، این نگرانی ها ممکن است تا مرحله ی افسردگی و فراتر از آن نیز پیش برود. در این وضعیت، مادر بیش از فرزند نیازمند کمک و آرامش است؛ ولی هیچ چیز غیر از اطمینان از بهبود یافتن فرزند، نمی تواند مادر را آرام سازد. از طرفی تا مادر آرام نگیرد، نمی تواند در برنامه های درمانی و کمک رسانی به فرزند شرکت کند.

بهتر است همگام با برنامه ی درمانی کودک، درمانگر چنین مادری را در ارتباط با مادرانی قرار دهد که وضعیتی مشابه او داشته اند و اکنون فرزندشان بهبود یافته است. در این صورت، همان دیدگاه مقایسه ای که مادر را از پا انداخته بود، سبب بهبود او می شود.

(بازشناسی ماهیت لکنت زبان و درمان آن) نویسنده: کامبخش فرهمندپور  انتشارات: نسل نو اندیش