کتاب جنازه .. با اجازه!

معرفی کتاب جنازه... با اجازه اثر فرهاد حسن زاده

ساکنین ساختمان " الماس " همگی افراد بسیار محترم و آرامی هستند؛ البته همه به جز گروه 5 + 1 که از پنج عضو ثابت و یک عضو نخودی تشکیل شده است. اکنون به معرفی اعضای آن می پردازیم: " پارسا ": فرمانده، باهوش و با مرام، " فراز ": زرنگ، زامبی و زرزرو، " عباس " معروف به کدو تنبل، " سپهر ": خالی بند و کمی خنگ که اغلب او را سپر صدا می زنند، " اشکان ": کوچک ترین فرد این تیم که مدام اشک می ریزد و در نهایت " درسا " عضو نخودی که خواهر پارسا است.

لازم به ذکر می باشد که این گروه تمام ویژگی های مربوط به یک طوفان شدید یا زلزله ای مهیب را دارد. ماجرا از آن جا شروع می شود که آقای " قالیچی " روی تابلوی اعلانات برگه ای می چسباند و به بچه ها توضیح می دهد، در ساختمان " نیلوفر " شب گذشته دزد آمده است و باید از این به بعد همه حواس شان را بیش تر جمع کنند که در ورودی را باز نگذارند.

اما بچه ها خیلی زودتر متوجه این موضوع شده بودند؛ وقتی که صبح ماشین پلیس آمده بود. در پی این اتفاق بحثی میان درسا و " پرستو " (دختر کوچولویی که در ساختمان نیلوفر زندگی می کند)، پیش می آید. هر دوی آنها معتقد بودند که همسایه های شان همگی افراد با شخصیت و به اصطلاح آدم حسابی هستند اما پرستو مخالف این نظر است.

او مجله ای را که در دست دارد به درسا نشان می دهد و می گوید: این عکس که در این جا چاپ شده مربوط به همسایه ی شما " آقای فشارکی " می باشد.

زیر آن تصویر نوشته شده بود: ترساندن مردم کار من است! این خبر به سرعت به گوش سایر اعضای گروه می رسد و آنها شروع می کنند به صحبت کردن درباره ی رفتارهای مشکوک آن شخص که ناگهان، زنگ یکی از واحدها به صدا در می آید و کسی پشت آیفون می گوید: منزل آقای فشارکی؟ ما به دنبال سرنخی برای دستگیری قاتل هستیم! بچه ها با شنیدن این جملات جرقه ای در ذهن شان می درخشد و تصمیم می گیرند سر از این ماجرا در بیاورند..." جنازه... با اجازه "جلد سوم از مجموعه ی " گروه 5+ 1 " می باشد که در چهار جلد با عناوینی از جمله بیز... بیز... بیزینس، مردی که خودش را پیدا کرد، جشن تولد پر دردسر و جنازه... با اجازه به چاپ رسیده است. این کتاب به زبانی ساده و ماجراجویانه نوشته شده که تصاویری سیاه وسفید متن آن را همراهی می کند.

برشی از متن کتاب جنازه... با اجازه

آسانسور آمد. وقت برای تصمیم گیری نبود. پسرها هر کدام جایی پناه گرفتند و چشم دوختند به در آسانسور. سه مرد را دیدند که از آسانسور پیاده شدند و دور و برشان را نگاه کردند. پس درسا چی شد؟ درسای عزیز کجا بود؟ دل تو دل پارسا نبود. دلش می خواست در باز می شد و پلیس ها می ریختند توی ساختمان، ولی خبری از پلیس ها نبود. دلش می خواست یکی از مردهای ساختمتن از راه می رسید. بابای روشنک، آقای گیوه چی یا آن مردک نویسنده ی طبقه ی اول که از پشت پنجره زل می زد به آنها. حتی به سکینه خانم هم راضی بود. از آن جایی که ایستاده بود فقط اشکان پیدا بود. تکیه داده بود به ستون سنگی و پاچهی شلوارش خیس شده بود. دولا دولا خودش را به او رساند. چی شده؟ اشکان گریه نمی کرد، ولی خجالت می کشید. گفت: مرا ببر بال... همین حالا... همین حالا... الان که وقت این کار نیست. باشه بعد. نه. حالا وقتش است. من که همان اول گفتم زنگ بزنم 110. حالا چی کار کنم؟ داشت اشکش در می آمد. گفت: نمی دانم باید چه خاکی به سرمان کنیم. از بیرون، جلوی در پارکینگ صدای بگو و مگو می آمد. صدای همان آقا قد بلنده بود: کی ماشین مان را پنچر کرده؟ صدای آقای قالیچی هم آمد: مرد حسابی، روی پل جای پارک کردن است؟ درسا نمی توانست تکان بخورد. انگشت های جسد مثل انگشت های یک عروسک بزرگ جلوی چشمش بود؛ انگشت هایی تمیز و ظریف و زیبا . چه حرفه ای بودند.حتی یک قطره خون هم ریخته نشده بود.از پارکینگ صدای همهمه می آمد. خواست در را باز کند و برود بیرون که آسانسور تییک صدا کرد وخودش راه افتاد و رفت بالا...

از سری کتابهای فندق نویسنده: فرهاد حسن زاده تصویرگر: زینب حسینی انتشارات: افق