کتاب صرف متوسطه (زبان قرآن 1) حمید محمدی

درباره‌ی کتاب صرف متوسطه (زبان قرآن 1) حمید محمدی

کتاب صرف متوسطه (زبان قرآن 1) از انتشارات دارالعلم در عرصه بین‌الملل به حدود 20 زبان ترجمه شده و هم‌اکنون به عنوان یکی از منابع معتبر و مقبول، در جامعه حوزوی و دانشگاهی داخل و خارج کشور مورد استفاده دانش‌پژوهان و مشتاقان آشنایی با علوم اسلامی قرار دارد و به عقیده صاحب‌نظران، اکثر کتاب‌هایی که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، در حوزه علم صرف تألیف شده‌اند، از الگوهای آموزشی کتاب صرف متوسطه (زبان قرآن 1)، بهره برده‌اند.

از آنجا که حمید محمدی، آموزش علم صرف را در سه سطح «مقدماتی، متوسطه و عالی» طراحی و نیازهای و شرایط متمایز هر سطح را نیز به خوبی رعایت کرده است، لذا این مجموعه از یک سیر و چرخه رشد سنجیده و معقول برخوردار است. از مهم ترین مشخصه این کتاب، برخورداری از سبک بیان ساده، روان و متناسب با مقتضای حال مخاطب و به دور از پیچیدگی های علمی و محتوایی است.

---

بخشی از کتاب صرف متوسطه (زبان قرآن 1) حمید محمدی

مصدر وصفی

مصدر وصفی، مصدری است که بر وزن اسم فاعل مونث یا اسم مفعول می آید؛ مانند:

کاذبة، عافیة، کافیة: به معنای کذب (دروغ گفتن)، عفو (بخشیدن)، کفایة (کافی بودن)

میسور، مرفوع، مکروهة: به معنای یُسر (آسانی)، رَفع (سرعت گرفتن در راه رفتن)، کِراهة (نفرت داشتن)

توجه:

گاهی مصدر، به معنای اسم مفعول آورده می شود؛ مانند:

کتاب به معنای مکتوب (نوشته شده)، خَلق به معنای مخلوق (آفریده شده)

در دعا، خطاب به خداوند متعال آمده: والخَلقُ کُلُهُم عِیالُکَ (همه مخلوقات عیال تو هستند).

نکته ها:

1. تمامی مشتقات – از جمله اسم فاعل – از فعلی ساخته می شوند که «متصرّف» باشد، به خلاف افعالی چون «نِعمَ، عَسَی و لَیسَ» که جامد هستند.
2. اسم فاعل – چه ثلاثی و چه غیر ثلاثی – با اضافه شدن «تاء» به آخر آن، مونث می شود؛ مگر در اسم فاعل هایی که مختص به مونث اند؛ مانند:

حامِل، مُرضِع که بهتر است علامت تأنیث به آن ها ملحق نشود.

3. اسم فاعل های پیشین، در حالت رفعی صرف شده اند. صرف صیغه های مختلف آن در حالت های نصبی و جرّی به صورت ذیل است که با جزییات آن در بحث «مثنی و جمع» و همچنین در «علم نحو» آشنا خواهید شد.

کتاب صرف متوسطه (زبان قرآن 1) به قلم حمید محمدی، توسط انتشارات دارالعلم به چاپ رسیده است.

• نویسنده: حمید محمدی
• انتشارات: دارالعلم