کتاب سه گانه ی نیویورک | پل استر

کتاب سه گانه ی نیویورک (شهر شیشه ای، ارواح، اتاق دربسته) نوشته پل استر با ترجمه شهرزاد لولاچی و خجسته کیهان توسط نشر افق به چاپ رسیده است.

این کتاب شامل سه رمان مجزا به نام های "شهر شیشه ای"، "ارواح" و "اتاق دربسته" می باشد که نویسنده معروف آمریکایی آن ها را در سبک پست مدرن نگارش کرده است. هر سه ی این رمان ها، در ژانرهای جنایی و پلیسی نوشته شده اند و داستان های مستقلی دارند، اما به دلیل این که همه ی آن ها در یک مکان مشترک هستند و ماجراها در خیابان های پر ازدحام نیویورک اتفاق می افتند، به صورت یک کتاب در آمده اند و سه گانه ی نیویورک را تشکیل می دهند. جالب است بدانید که بر خلاف دیگر رمان های ژانر پلیسی که شخصیت اصلی با عده ای تبهکار درگیر می شود تا معمای جنایت های اتفاق افتاده را کشف کند، در این کتاب قهرمان داستان با خودش درگیر است. مثلا در داستان شهر شیشه ای، نویسنده ای به نام "دانیل کوئین" به صورت کاملا اتفاقی درگیر یک ماجرای جنایی می شود. به این صورت که شبی شخصی به خانه کوئین تلفن می زند و درخواست می کند که با کارآگاه خصوصی اش صحبت کند. کوئین در یک اقدام بدون فکر، خودش را به جای شخصیت کارآگاه جا می زند و به این صورت خودش را درگیر این ماجرای جنایی می کند. پل استر نشان می دهد که آدم ها با یک اشتباه کوچک، بدون این که از عواقب کارشان با خبر باشند، چگونه خودشان را به تباهی می کشانند. همچنین این نویسنده در کتاب حاضر تصویری از آمریکای فعلی به مخاطب ارائه می دهد که بر خلاف تبلیغات رسمی، نه تنها هیچ جلال و شکوهی ندارد بلکه از آرامش و آسایش نیز در آن خبری نیست.

برشی از متن کتاب

بعضی انگار مغرورانه گدایی می کنند. گویی می گویند، این پول را به من بده و به زودی به سراغ بقیه شما هم می آیم. در جریان دائمی پرسه های روزانه ام هستم. بقیه امید به یافتن سرپناهی را از دست داده اند. آنها در پیاده رو کلاه بر سر یا با فنجان یا با جعبه کوچکی در پهلو دراز می ‌کشند و حتی به خود زحمت نمی دهند به کسانی که از پهلوی شان عبور می ‌کنند نگاهی بیندازند، به قدری در هم شکسته اند که نمی توانند از کسی که سکه ای برای شان می اندازد تشکر کنند. اما برخی سعی می کنند در عوض آن هایی که دریافت می کنند کاری انجام دهند: قلم فروشان کور، معتادانی که شیشه اتومبیل تمیز می‌کنند. بعضی قصه می ‌گویند که معمولاً سرگذشت اسفبار خودشان است، انگار می ‌خواهند در عوض مهربانی آن دهندگان چیزی - حتی فقط روایت - تقدیم شان کنند. برخی واقعا با استعدادند. مثلا نام پیر مرد سیاهپ وست امروزی که با سیگار شعبده بازی می ‌کرد و در همان حال می رقصید هنوز متانت داشت، معلوم بود زمانی بازیگر بوده، کت و شلوار بنفش با پیراهن سبز و کراوات زرد به تن داشت و لبانش به لبخندی ناتمام، به عادت صحنه، گشوده بود. هنرمندانی که با گچ روی پیاده رو طراحی می ‌کردند و نوازندگان هم بودند: نوازندگان ساکسیفون، گیتار، فلوت، به ندرت، نابغه‌ی هم می ‌دیدی، مثل امروز من. نوازنده ی کلارینتی که سن و سال مشخصی نداشت، کلاهی به سر داشت که صورتش را می ‌پوشاند و چهارزانو، مثل مارگیری، در پیاده رو نشسته بود. رو به رویش دو میمون بوند که به هم وصل شده بودند یکی دایره زنگی به دست داشت و دیگری طبل. یکی از میمون ها پیچ و تاب می ‌خورد و دیگری طبل می ‌زد و آن مرد نواهای بی پایان متفاوتی با سازش می نواخت و به جلو و عقب تکان می خورد و با انرژی ریتم حرکات میمون ها را تقلید می کرد. شاد و ماهرانه می ‌نواخت، نقش های ردیف زیر را با حرارت و استادی پیچ و تاب می داد انگار از حضور در آن جا با دوستان ماشینی اش، در دنیای خود لذت می برد و حتی یک بار هم به بالا نگاه نکرده است. نغمه بارها و بارها تکرار شد، همیشه و تا به آخر همان بود و با این حال هر چه بیشتر گوش می دادم دل کندن از آن و رفتن مشکل تر می شد. حضور در آن موسیقی، غرق شدن در گرداب تکرار آن: شاید آن جاست که بالاخره می شود ناپدید شد. گدایان و بازیگران گروه کوچکی از این جمعیت قاره اند. آنها اشراف آن طبقه اند، برگزیدگان فرودستا.ن اغلب آنها کاری ندارند انجام دهند، جایی ندارند بروند. بسیاری از آنها مست اند. اما این کلمه تباهی آنها را به خوبی بیان نمی ‌کند. لاشه ی ناامیدی اند انگا ، پوشیده در لباس ژنده، صورت ها شان کبود و خون آلود است، طوری خیابان ها را پرسه می‌زنند انگار به زنجیر کشیده شده ‌اند. در درگاه  خانه ها می خوابند، مثل مجنون ها در میان ازدحام ماشین ها تلو تلو می خورند، در پیاده روها بی حال به زمین می ‌افتند. هر وقت دنبالشان بگردید همه جا هستند.

فهرست

شهر شیشه ای ارواح اتاق دربسته

• (شهر شیشه ای - ارواح - اتاق دربسته)
• نویسنده: پل استر
• مترجم: شهرزاد لولاچی - خجسته کیهان
• ناشر: افق