کتاب چه کسی جانشین موش قصه گو می شود؟

معرفی کتاب چه کسی جانشین موش قصه گو می شود؟ (مرغدانی پرماجرا)

" موش قصه گو " هر دوشنبه به مرغدانی های دهکده سری می زند و برای جوجه ها قصه تعریف می کند؛ قصه ی آقا روباهه، افسانه ی غول یک چشم و برای صدمین بار داستان مرغ تخم طلا، آنها عاشق داستان هایی هستند که او تعریف می کند. این دوشنبه هم مثل همیشه در مرغدانی شور و هیجان بالایی برپا است؛ تا اینکه با شنیدن صدای در و وارد شدن موش قصه گو همگی آرام در گوشه ای می نشینند که به قصه های او گوش بدهند.

بعد از تمام شدن داستان، موش قصه گو از آن ها خداحافظی می کند و به سمت مرغدانی دیگری که کمی بالاتر از آن جا بود حرکت می کند، اما موقع رفتن کیفِ پر از پنیراَش را جا می گذارد.

" نوک دراز "، " حنایی " و " فرفری " به دنبال اَش می روند تا کیف را پس بدهند، آنها در نزدیکی چاهی او را می بینند که مشغول گریه کردن است. بعد از این که کمی نزدیک تر می شوند از او می پرسند چرا گریه می کنی؟ موش قصه گو در جواب می گوید: من خیلی پیر شده ام و باید به دنبال جانشینی برای خود بگردم که نام اَش " ژان " است. عمویم " ازوپ " چیستانی را برای من تعریف کرده است، من باید با توجه به نشانه هایی که در چیستان به آنها اشاره شده، ژان را پیدا کنم در غیر این صورت تمام قصه ها فراموش می شوند.

موش قصه گو ادامه می دهد که فقط سه روز زمان دارم و این اطراف پر از کسانی به این نام است ...  آیا حنایی باهوش و برادرش نوک دراز، ژان اصلی را پیدا می کنند؟" چه کسی جانشین موش قصه گو می شود؟ " جلد دیگری از مجموعه کتاب های" مرغدانی پر ماجرا " می باشد که در چندین جلد با عناوینی از جمله مرغکی که می خواست دریا را ببیند، روزی که قرار بود برادرم به دنیا بیاید، مرغ هایی که طلسم شدند، نوک دراز عاشق می شود، گربه ی سیاه بدشانسی نمی آورد، جوجه ای که می خواست فضا نورد شود، روباه ها با مرغ ها کاری ندارند و پشم های طلایی ام کو؟ تهیه و چاپ شده اند.

برشی از متن معرفی کتاب چه کسی جانشین موش قصه گو می شود؟ (مرغدانی پرماجرا)

ناگهان حنایی گفت: موش قصه گو کیف پنیرش را جا گذاشته است. نوک دراز پرسید: آهای فرفری! چی می خوری؟ ببعی کوچولو، ملچ مولوچ کنان گفت: هیچی! اما بعد با شرمندگی گفت: پنیر شیر بز! آخر نتوانستم جلو خودم را بگیرم! در زیر نور رنگ پریده ی مهتاب، قصه گو آرام آرام دور شد. همه ی بدنش درد می کرد. استخوان هایش صدا می داد و نمی توانست به راحتی راه برود. او با ناله گفت: چه قدر پیر شده ام! دیگر نمی توانم از این مرغ دانی به آن مرغ دانی بروم. آن وقت دلش پر از غصه شد و گفت: وقتی من نباشم، چه کسی برای بچه ها قصه می گوید؟ نوک دراز، حنایی و فرفری با عجله به دنبال قصه گوی پیر رفتند تا کیف پر از پنیرش را به او پس بدهند. حنایی گفت: نباید زیاد از این جا دور شده باشد. اما... هیس! گوش کنید! نوک دراز با تعجب گفت: صدای گریه می آید. وای! موش قصه گو دارد گریه می کند. فرفری گفت: چه خسیس! دارد برای یک تکه پنیر زار می زند. قصه گو با صدای لرزان گفت: بچه ها شما هستید؟ حنایی با نگرانی پرسید: چیزی شده؟ قصه گو گفت: بچه ها من خیلی پیر شده ام. دیگر وقت آن است که پیش پدربزرگ هایم به بهشت قصه گوها بروم... ولی هنوز برای خودم جانشینی پیدا نکرده ام! اوهو... اوهو... موش قصه گو در حال حرف زدن بود که ناگهان، صدای وحشتناکی از ته چاه شنیده شد. چه وقت گریه کردن است! موش قصه گو گفت: شما هستید عمو ازوپ؟ بعد رو به بچه ها کرد و گفت: نترسید! این عموی من، ازوپ است. او معروف ترین قصه گوی زمان خودش بود. بیش تر داستان هایی را که برای تان تعریف کرده ام، از او یاد گرفته ام. ازوپ گفت: چه می شنوم؟! تو هنوز نتوانسته ای برای خودت جانشینی پیدا کنی؟ این که خیلی بد است! حالا بگو ببینم هنوز چیستانی را که برای پیدا کردن جانشین به تو یاد دادم، بلدی؟ اسمش ژان است. وقتی پیدایش کنی، روی برگ ها خوابیده است. پیکان را دنبال کن تا پیدایش کنی! قصه گو اضافه کرد: عموجان، من پیکان را تا جنگل دنبال کردم. دره ها و دهکده ها را گشتم. اما ژانی را که روی برگ ها خوابیده باشد، پیدا نکردم. عمو ازوپ گفت: برادرزاده ی عزیزم؛ زمان خیلی زود می گذرد. اگر تا سه روز دیگر جانشینی را پیدا نکنی، داستان ها فراموش می شوند. پس برای انجام دادن این کار، فقط سه روز وقت داری. سه روز!!...

نویسنده: کریستیان ژولی بوآ تصویرگر: کریستیان هاینریش ترجمه ی: سیدمحمد مهدی شجاعی انتشارات: چکه