کتاب این خانه واژه های نسوزی دارد - بهمنی

کتاب این خانه واژه‌های نسوزی دارد نوشته محمدعلی بهمنی توسط نشر دارینوش به چاپ رسیده است.

این کتاب مجموعه شعری از استادی پر آوازه و محبوب است که به خاطر سرودن غزل‌های روان و زیبایش در دل همه افراد اهل شعر و ادب جای باز کرده و در جایگاه شعر کلاسیک در حوزه غزل با تمام قوا نشسته است. افکار و اندیشه‌های این شاعر از نظری بی شباهت به فریدون مشیری نیست و این شباهت از همان قاعده استادی و شاگردی به وجود آمده است. محمد علی بهمنی متولد 27 فروردین 1321 در اندیمشک است و اولین شعری که از او به چاپ رسیده است، زمانی بوده که او فقط 9 سال داشته است! شعرهای بهمنی سرشار از ذوق و احساس است و به سادگی می‌توان عشق را در خط به خط غزل‌هایش پیدا کرد. او که در این کتاب سبک شعر سپید را پیاده کرده، در ابتدای کتاب گفته است: " این شعرها، از ارادتم به غزل، نکاسته است، اگر هنوز بر آن باشم که غزل گفتن بعد از نیما بیشتر به لجبازی کردن می‌ماند. کودک 60 ساله‌ای که منم، شعر را در هر شکل‌اش نوعی لجبازی با خویش و جهان خویش می‌داند." شعر کلاسیک محمد علی بهمنی یک حقیقت همیشه زنده است و گیرایی قلم او این حقیقت را اثبات می‌کند. محمد علی بهمنی آثار متعددی دارد که از میان آن‌ها می‌توان به: غزل زندگی کنیم، شاعر شنیدنی است، دهاتی، من زنده‌ام هنوز و غزل فکر می‌کنم، گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود، نیستان، کاسه آب دیوژن امانم بده و عشق است اشاره کرد.

برشی از متن کتاب

هی خودت را گول نزن -شصت سالگی-! در عصر ارتباطات که نمی‌توان حسود بود شاید هی خط روی خط می‌افتد شاید مثل خودت که هی تاریخ تولدت را اشتباه می‌گیری هی اشتباه گرفته می‌شود تقصیر "سرویس ویژه انتظار" هم هست که هی وسط دوستت دارم‌ها ق...ار می‌کشد و حواست را تا کلاغ‌های خبرچین پرت می‌کند آن‌گاه که هی از شمارششان کلافه می‌شدی و ... کودک‌تر از آن بودی که به پرتابی فرارشان دهی مثل حالا که هی پیرتر از آنی که ... شاید هم گوش خود توست که هی زنگ می‌زند یادت هست؟ کوچک که بودی گوش‌ات که هی زنگ می‌زد مادر می‌گفت: "کسی داره پشت سرت غیبت می‌کنه" و تو هی پشت سرت را دید می‌زدی و اسم‌ها را یکی یکی از ذهنت پاک می‌کردی حالا هم به همان، یا به همین ساگی زنگ‌ها قطع خواهند شد.

فهرست

کاسه آب دیوژن این خانه واژه‌های نارس هم راست‌تر- اما درآستانه صدا روزنامه‌ها را باز نکن دی شیخ دانسته باش تردید نکن توامان خستگی و شوق سقوط ندیدنی‌ست خود را به مشاطه مسپار برکه یا اقیانوس بی‌که بدانی کمی حقیقت-کمی دروغ ققنوس نوزاد جنگل روحم از آن آسمان وایا چند عصا سائیده باشم تو‌آیینه نیستی؟ یا هی خانوادگی رابط نخل بلند نسل من ببر گنو هوشت کجان سرکنگی 1 سرکنگی 2 سرکنگی 3 سرکنگی 4 سرکنگی 5 سرکنگی6

شاعر: محمدعلی بهمنی انتشارات: دارینوش