کتاب توتوچان دخترکی آن سوی پنجره

درباره‌ی کتاب توتوچان دخترکی آن سوی پنجره

کتاب "توتو چان"، داستانی خواندنی و دلچسب از دنیای پاک و کودکانه ی توتو چان است؛ داستانی که با استناد به اظهارات "تتسوکو کورویاناگی"، تمامی اتفاقات و ماجراهای آن، بر اساس واقعیت نوشته شده اند.

شخصیت اصلی قصه توتو چان نام دارد؛ دختری که در واقع، کودکی خانم کورویاناگی است. وی خاطرات این دوران و چگونگی ورودش به مدرسه ی "توموئه گاکوتن" را برای مخاطب شرح می دهد. مدرسه ای شگفت انگیز با شرایط خاص و روش های آموزشی ویژه. توموئه در سال 1937 توسط آقای سوزاکو کوبایاشی، تاسیس می شود. این مرد خیر، مهربان و با ذوق، مدیریت مدرسه اش را نیز شخصا برعهده می گیرد. وی معتقد است که نباید کودکان را با روش های خشک و تعیین شده از پیش، آموزش داد؛ بلکه آن ها باید با روش های آزاد تربیت شوند و به طور طبیعی پرورش یابند.

متاسفانه در جریان بمباران سال 1945 توکیو، مدرسه ی توموئو طعمه ی حریق می شود. پس از جنگ و بازسازی نیز به کودکستان تبدیل می گردد. مرگ آقای کوبایاشی مجال تاسیس مدرسه ای هم چون توموئه را از او می گیرد و این مدرسه هم چون خاطره ای تکرار نشدنی در قلب و روح دانش آموزان و مردم ژاپن باقی می ماند.

هدف تتسوکو از نوشتن کتاب نیز، زنده نگاه داشتن یاد و خاطره ی آقای کوبایاشی و آشنایی کلیه ی مردم با مدرسه ی توموئه و شیوه های آموزشی موجود در آن می باشد. به طور کلی، آن چه مخاطب در این کتاب خواهد خواند، جزئیات داستان زندگی دوره ی کودکی نویسنده و وقایع مربوط به توموئه می باشد؛ داستانی که خواننده را به دنیای شیرین کودکانه اش می برد و لذتی وصف ناشدنی را برایش به ارمغان می آورد.

بخشی از کتاب توتوچان دخترکی آن سوی پنجره

دریاچه ی قو

توتو چان را به سالن هیبییا بردند تا باله ی دریاچه ی قو را تماشا کند. پدرش تک نواز ارکستر باله بود و گروه بازیگران نیز به خوبی می رقصیدند. نخستین باری بود که به تماشای باله می رفت. ملکه ی قوها، تاجی درخشان بر سرش گذاشته بود و درست به سبک یک قوی واقعی به هوا می پرید. حداقل به نظر توتو چان چنین به نظر می رسید که او همانند قوی واقعی، بدون زحمت، در هوا پرواز می کند. شاهزاده، عاشق ملکه ی قوها می شد و همه را از اطراف خود می راند. در پایان نمایش، آن دو همراه یک دیگر، رقص بسیار زیبایی اجرا کردند. موسیقی نمایش نیز اثر عمیقی روی توتو چان گذاشته بود. او پس از برگشتن به خانه نمی توانست فکر کردن به آن را کنار بگذارد. صبح فردا، پس از بیدار شدن، حتی قبل از آن که موی خود را شانه کند، مستقیما به آشپزخانه رفت و گفت: «دیگر دلم نمی خواهد جاسوس، یا نوازنده ی دوره گرد، و یا بلیت فروش راه آهن باشم، می خواهم بالرین شوم و در دریاچه ی قو برقصم!»

مادر که به نظر نمی رسید غافلگیر شده باشد فقط گفت: «اوه!»

این نخستین باری بود که توتو چان باله تماشا کرده بود، اما تاکنون چند بار از مدیر مدرسه حرف های زیادی درباره ی ایزادورا دانکن شنیده بود. این خانم امریکایی که گفته می شد خیلی زیبا می رقصد، مانند آقای کوبایاشی، از اندیشه های دالکروز الهام می گرفت. اگر آقای مدیر از رقص این هنرمند خوشش می آمد، همین برای توتو چان کافی بود تا بدون دیدنش، احساس کند او را می شناسد. به این ترتیب، آرزوی ورود به وادی هنر رقص در توتوچان، امری غیر عادی به حساب نمی آمد.

از قضا، یکی از دوستان آقای کوبایاشی که در مدرسه ی توموئه مبانی ضرب آهنگ تدریس می کرد، در همان نزدیکی آموزشگاه رقص داشت. مادر توتو چان ترتیبی داد تا او در ساعات پس از پایان مدرسه، به این آموزشگاه رفته و آموزش ببیند. مادر هرگز به او نمی گفت باید چنین و چنان کند، اما هر وقت توتو چان درخواستی داشت، موافقت می کرد و بدون پرسیدن پرسش های فراوان، به راه می افتاد و آن چه دخترش می خواست فراهم می کرد.

توتو چان با آرزوی رسیدن روزی که بتواند در باله ی دریاچه ی قو برقصد، به آموختن پرداخت، اما مربی او شیوه ی آموزش مخصوص به خود داشت. هنگامی که در مدرسه ی توموئه، درس مبانی ضرب آهنگ تمرین می کردند، به دانش آموزان می گفت که با آهنگ پیانو و یا گرامافون بالا پریده و عباراتی ماند: «روشنایی فراز کوه» را تکرار کنند. این عبارت از دعای مومنان به هنگام بالا رفتن از کوه فوجی گرفته شده بود که می گوید: «آه ای روشنایی فراز کوه، روح مرا پاک گردان!»

مربی هنگام تمرین ناگهان اعلام می کرد: «حالت بگیرید!» در این حالت، هنرجویان باید حالت مخصوصی را که خودشان ابداع کرده بودند، به خود می گرفتند و به همان حالت باقی می ماندند. مربی نیز فریاد مهیجی مانند «آک» می کشید و حالت می گرفت ...

کتاب توتوچان دخترکی آن سوی پنجره اثر تتسوکو کورویاناگی با ترجمه ی سیمین محسنی در نشر نی به چاپ رسیده است.

• نویسنده: تتسوکو کورویاناگی
• مترجم: سیمین محسنی
• انتشارات: نی