کتاب با یاد شانه های تو | غلامرضا طریقی

معرفی کتاب با یاد شانه های تو 

در قسمتی از سروده های شاعر می خوانیم:

روزی خدا به سینه ی من پا گذاشته

مهر تو را درون دلم جا گذاشته!

تا من برای یافتن ات در به در شوم

دیوار را کشیده و در را گذاشته!

بی شبهه آفریده تو را از ژن شراب

آن کس که در خمار تو ما را گذاشته!

با زر کشیده خط لبت را و ناگزیر

در موزه اش برای تماشا گذاشته!

چون آسمان حسود شده از دل زمین

چشم تو را گرفته و دریا گذاشته!

تا تو جهان بگیری بر روی روی تو

سرمایه ای به وسعت دنیا گذاشته!

هم قند در قبال سمرقند داده و

هم خال در ازای بخارا گذاشته

تحریم کرده نعمت می را برای ما

در سفره ی لبان تو اما گذاشته

او خاک را به پای تو پایین کشیده و

خورشید را به دست تو بالا گذاشته!

با فاصله کشیده اگر مهر و ماه را

ما بین شان برای شما جا گذاشته!

روزی که یاد داده به تو ناز و غمزه را

انگشت روی ضعف دل ما گذاشته!

چشمت چنان فریفت ندانستم از سرم

برداشته کلاه مرا یا گذاشته!

من از خدا چگونه بپرسم که پس چرا

جفت مرا کشیده و تنها گذاشته!

(پازل شعر امروز) شاعر: غلامرضا طریقی انتشارات: نیماژ