کتاب ستاره های دوست داشتنی (امام رضا)

کتاب امام رضا (ع) از مجموعه ی ستاره های دوست داشتنی، نوشته ی محسن هجری با تصویرگری میترا عبداللهی توسط انتشارات شهر قلم به چاپ رسیده است.

این کتاب سعی دارد در قالب داستانی دل نشین و روان با تصویرگری های زیبا و کودکانه به بخشی از زندگی امام رضا ( ع ) بپردازد و مقام معنوی، افکار، شیوه ی زندگی، اندیشه ها و احادیث این امام معصوم و والا مقام را متناسب برای مخاطب کودک و نوجوان معرفی کند. همچین این کتاب سرشار از مهربانی هاست و با کلام ساده ای که دارد، آیینه ای است که مهربانی و خوبی های آن امام را بازتاب می کند تا کودکان با خواندش لذت برده و زیبا زیستن مانند ایشان را بیاموزند.

داستان این کتاب این گونه آغاز می شود که پسری کوچک، مهربان و خوش قلب شبی تصمیم می گیرد با ماه صحبت کند و ماه هم او را به سفری جادویی دعوت می کند تا یکی از ستاره های آسمانی را ملاقات کند و از نزدیک با زندگی او آشنا بشوند. پسرک هم دعوتش را قبول می کند و چشمان خود را میبندد و مانند بادبادکی به سوی آسمان پرواز می کند که ناگهان خودش را در سرزمینی جدید پیدا می کند. در آن جا که سرزمینی زیبا است، مردی را دید و به گفته ی ماه رفت تا سراغی از ستاره بگیرد. آن مرد خودش را جابر بن حیان، معرفی کرد و پسر از گفته های جابر فهمید که برای دیدن ستاره ای به نام امام رضا ( ع ) آمده است و...

 

برشی از متن کتاب

طولی نکشید به ساختمان نیمه کاره ای رسیدیم که کارگران در آن مشغول کار بودند. ستاره به همه ی آن ها با صدای بلند سلام کرد، بعد به ابراهیم گفت: « به نظر می آید چند نفر از کارگران تازه آمدند، از معمار بپرس که آیا دستمزد آن ها را معلوم کرده؟ » بعد از مدتی ابراهیم برگشت و گفت: « هنوز نه، معمار می گوید هر چه به آن ها بدهیم، قبول می کنند! » ستاره در حالی که چهره اش غمگین شده بود، گفت: « چرا؟ من که بارها گفته بودم وقتی کسی را برای کار می آورید، دستمزدش را همان اول معلوم کنید! چون وقتی دستمزد معلوم نباشد، شما چند برابر هم که دستمزد بدهید، باز هم خیال می کنند که حق آن ها را نداده اید و ناراضی از این جا می روند! در حالی که اگر معلوم باشد یک سکه حق آن هاست و شما در آخر کار به آن دو سکه بدهید، خوشحال می شوند. گذشته از این، بگذارید همان اول اگر از مقدار دستمزدش راضی نیست، کار را شروع نکند. » در دلم گفتم: « ستاره چقدر دقیق به همه چیز توجه می کند و بی اختیار به یاد همسایه مان افتادم که موقع ساختن خانه اش بر سر دستمزد با کارگران حرفش شده بود. آن روز اگر پدرم پادرمیانی نکرده بود، کار به بد جایی می رسید و با هم دعوا می کردند. » ستاره رو به آن تازه وارد ها کرد و گفت: « اگر مقدار دستمزد به شما گفته نشده، این کوتاهی را ببخشید. » و بعد به ابراهیم گفت: « به معمار بگو همین حالا دستمزد این بندگان خدا را مشخص کند تا مبادا ناراضی از این جا بروند. زیرا اگر انسانی را به ناحق از خود ناراضی کردیم، خدای مهربان نیز از ما راضی نخواهد بود. » شاید آن جا فقط من صدای ابراهیم را شنیدم که زیر لب گفت: « به خاطر همین اخلاق خوب است که خدای مهربان و بندگانش از تو راضی هستند و به تو رضا می گویند. » از رفتار مردم با ستاره می فهمیدم که او را خیلی دوست دارند و به او احترام می گذارند؛ طوری که وقتی به او می رسیدند، دست شان را به طرف او دراز می کردند تا ستاره دست آن ها را برای لحظه ای در دست خود بگیرد و ستاره، بی آنکه اخم کند یا بخواهد بی اعتنایی کند، به آن ها لبخند می زد و با صدای بلند سلام احوال پرسی می کرد. با آن که مَرو صدها فرسنگ از مدینه دور بود، اما یک لحظه احساس کردم که در همان شهر هستم، با ستاره هایی که در کوچه پس کوچه های آن را می روند. در آخرین لحظه که می خواستم با ستاره خداحافظی کنم، دستم را در دستش گرفت و گفت: « هر کس با تو سخن می گوید، با صبر و حوصله گوش بده و حرف او را قطع نکن، شاید در میان حرف هایش چیزی باشد که به کارت بیاید. ..

نویسنده: محسن هجری تصویرگر: میترا عبداللهی انتشارات: شهر قلم