کتاب دو نمایش نامه راهزنان و توطئه فیسکو

معرفی کتاب دو نمایش راهزنان و توطئه فیسکو اثر فریدریش شیلر

این کتاب مجموعه ی دو نمایش نامه تحت عناوین "راهزنان" و "توطئه ی فیسکو" را در برمی گیرد که توسط "یوهان کریستف فریدریش فون شیلر"، شاعر، نمایش نامه‌ نویس، فیلسوف، پزشک و مورخ آلمانی به نگارش درآمده است. در نمایش نامه ی "راهزنان"، ماجرای اختلاف و کینه ی "فرانس"، مردی بد سرشت، با چهره ای زشت، نسبت به برادر بزرگ ترش، "کارل"، جوانی جذاب و شایسته را می خوانیم؛ آقای "مور"، پدر این دو مرد، که فردی ثروتمند و صاحب نام است، کارل را بیش از حد دوست داشته و همین موضوع بر حسادت و کینه ی فرانس می افزاید. کارل و "آمالیا" دختری زیبا و جذاب، دل به هم بسته و یک دیگر را دوست می دارند؛ از سویی دیگر نیز، فرانس به این دختر علاقه مند بوده و تصمیم می گیرد با نقشه هایی شوم، محبت برادرش را از دل پدر و هم چنین آمالیا بیرون راند. داستان از جایی آغاز می گردد که کارل جهت ادامه ی تحصیل، به شهر دیگری رفته و مدتی را به دور از پدر و نامزدش سپری می کند. فرانس از این فرصت سوء استفاده کرده و با اجرایی کردن برنامه های خویش، ماجراهایی خواندنی را ایجاد می نماید. در نمایش نامه ی "توطئه ی فیسکو" نیز، نویسنده ماجرای رقابت و دشمنی چندین ساله میان دو خانواده را شرح می دهد که شخصیت اصلی آن، "فیسکو"، مردی زیرک و باهوش است. وی با بهره گیری از ذکاوت خویش، به مبارزه با رقیب خانوادگی خود پرداخته و داستانی مهیج را خلق می کند.

فهرست

مقدمه ی مترجم راهزنان اشخاص نمایش پرده 1 پرده 2 پرده 3 پرده 4 پرده 5 توطئه ی فیسکو اشخاص نمایش پرده 1 پرده 2 پرده 3 پرده 4 پرده 5

برشی از متن کتاب

راهزنان پرده ی اول صحنه ی اول [تالار بزرگ در قصر مور] فرانس: پدر جان حال تان خوب است؟ خیلی رنگ تان پریده. پدر: خیلی خوبم پسر جان، چه می خواستی بگویی؟ فرانس:  پست آمده و نامه ای از کسی در لایپزیگ با ما طرف معامله است ... پدر: [با اشتیاق] راجع به پسرم کارل نوشته؟ فرانس: هوم، هوم، بله همین طور است، اما می ترسم، نمی دانم که من به حال شما، پدر جان راستی حال تان خوب است؟ پدر: مثل ماهی در آب خوب و خوشم. آیا طرف ما چیزی درباره ی پسرم نوشته؟ چرا حال مرا دو مرتبه پرسیدی؟ چرا این طور مضطربی؟ فرانس: اگر حال تان مساعد نیست و احساس کسالت می کنید، اجازه بدهید تا موقع مناسب تری با شما صحبت کنم. [با خودش] این خبر برای این مرد علیل مناسب نیست. پدر: خدایا، خداوندا، چه می شنوم؟ فرانس: بگذارید من به گوشه ای بروم و در غم برادر از دست رفته ام اشک بریزم. حق این بود که از این به بعد همیشه سکوت کنم. چون او پسر شماست و حق بود که فجایع او را تا عمر دارم، پرده پوشی نمایم. چون برادر من است اما بدبختانه اطاعت از شما اولین وظیفه ی دردناک من است. مرا ببخشید. پدر: ای کارل، ای کارل کاش می دانستی اعمال بد تو چقدر پدرت را آزرده می کند و چگونه خبر مسرت بخشی که از تو به من برسد ده سال به عمرم می افزاید و جوانم می کند. در صورتی که حالا هر خبری که از تو می رسد، مرا، آخ یک قدم به گور نزدیک تر می کند. فرانس: حالا که این طور است، پدر پیر، خداحافظ! چیزی نمانده که همین روزها دور تابوت شما موی خود را بکنیم. پدر: این جا بمان، بگذار هر چه می خواهد بکند. کفاره ی معاصی پدران به عهده ی فرزندان است. بگذار این کفاره را او بدهد. فرانس: [نامه را از جیب بیرون می آورد] شما طرف مان را می شناسید. حاضر بودم که سرم را بدهم و بگویم که او یک آدم دروغ گو و بد دهن و سیاه دل است. استقامت داشته باشید! از این که نامه را نمی دهم خودتان بخوانید، مرا ببخشید. شنیدن بعضی مطالب آن به صلاح شما نیست. پدر: همه را، همه را پسرم! با خواندن این کاغذ زحمت و رنج مرا کم می کنی. فرانس: [می خواند] «لایپزیگ مورخ اول ماه مه، دوست عزیزم! اگر به خاطر قول صمیمانه ای که به تو داده ام، نبود و قرار نشده بود که جزئی ترین حرکات برادرت را اطلاع بدهم، هرگز قلم بی گناه من به تو این همه ظلم نمی کرد. خوب می توانم حس کنم که چگونه چنین اخباری دل پر مهر تو را می شکند و الان تو را به خوبی جلوی چشم می بینم که برای این جوان نالایق منفور ...» [پدر چهره اش را میان دو دست پنهان کرد] التفات کنید پدر، من فقط برای شما قسمت های خیلی معتدل را می خوانم. «که برای این جوان نالایق منفور اشک ها می ریزی» آه که این اشک ها از چشمان من جاری است و بر این گونه ها اندوهناک فرو می ریزد. «الان ...  

(ادبیات کلاسیک جهان) نویسنده: یوهان کریستف فریدریش فون شیلر مترجم: ابوالحسن میکده انتشارات: علمی و فرهنگی