کتاب تربیت احساسات - گوستاو فلوبر

معرفی کتاب تربیت احساسات

کتاب تربیت احساسات اثر گوستاو فلوبر با ترجمه ی مهدی سحابی توسط نشر مرکز به چاپ رسیده است.

شخصیت اصلی رمان، "فردریک مورو"، پسری 18 ساله، با پشتکار و پرهیجان است که به تازگی موفق به اخذ مدرک دیپلم شده و هم اکنون ضمن گذراندن دو ماه تعطیلات، خود را برای ورود به دانشگاه و آغاز دوره ی آموزشی رشته ی حقوق آماده می نماید. او همواره آرزوهای بزرگی را در سر می پروراند و هدفمند برای آینده ی درخشان خود برنامه ریزی می کند. در ابتدای کتاب می خوانیم، "فردریک" پس از دیدار با عموی ثروتمندش که در "لوهاور" زندگی می کند، سوار بر کشتی مسافربری بزرگی، پاریس را ترک کرده و در حال بازگشت به سوی شهر خود یعنی "نوژان سورسن" می باشد؛ در میانه های راه و در کشتی، با "ژاک آرنو"، مردی پر انرژی، متاهل و صاحب موسسه ی بزرگ و معروف "هنر صنعتی"، و هم چنین همسرش، "مادام آرنو"، زنی زیبا، جذاب و نجیب آشنا شده و با آن ها ارتباط دوستانه ای را برقرار می کند؛ هنر صنعتی، موسسه ی مختلطی است که یک نشریه ی هنر نقاشی و یک گالری نقاشی را در برمی گیرد. "فردریک" در همان دیدار اول، به "مادام آرنو" دل باخته و اسیر عشقی بزرگ می گردد؛ این عشق، او را با ماجراهایی پر فراز و نشیب رو به روکرده و مسیر زندگی اش را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد.

برشی از متن کتاب

روز 15 سپتامبر 1840 حدود ساعت شش صبح، کشتی «ویل دومنترو» کنار بارانداز سن برنار آماده ی حرکت بود و موج موج دودش به هوا می رفت. آدم هایی نفس زنان می آمدند؛ بشکه ها و ریسمان ها و سبدهایی پر از رخت و کهنه و ملافه رفت و آمد را مشکل می کرد؛ جاشوها به هیچ کس جواب نمی دادند؛ مردم به هم تنه می زدند؛ عدل های بار از میان دو قرقره ی نقاله بالا می رفت؛ سر و صداها میان همهمه ی بخاری محو می شد که از صفحه هایی فلزی بیرون می زد و همه چیز را در مهی سفید رنگ فرو می برد؛ از جلو کشتی بی وقفه صدای دینگ دینگ می آمد. کشتی سرانجام به راه افتاد و دو کناره ی رود پوشیده از انبار و کارگاه و کارخانه، چون دو نوار پهنی که باز شود پشت سر کشیده شد. جوان هجده ساله ای با موی بلند و دفتری زیر بغل بی حرکت کنار سکان ایستاده بود. از ورای مه ناقوس خانه ها و ساختمان هایی را تماشا می کرد که نام شان را نمی دانست؛ سپس با حرکتی نگاه آخری به جزیره ی سن لویی و سیته و کلیسای نتردام انداخت؛ چیزی نگذشته پاریس ناپدید شد و جوان نفسی عمیق کشید. فردریک مورو تازه دیپلم گرفته بود، به نوژان سورسن برمی گشت، باید دو ماه تمام آن جا ول می گشت تا سپس برود و حقوقش را بخواند. مادرش با پرداخت هزینه ی لازم او را به لوهاور به دیدن عمویی فرستاده بود که امیدوار بود ارث اش به فردریک برسد؛ و او همان شب پیش از آن جا برگشته بود و به جبران این که نمی توانست در پایتخت بماند از دورترین راه به ولایت خویش برمی گشت. جنب و جوش آرام می گرفت؛ هر کسی سر جایش نشسته بود؛ چند نفری ایستاده دور موتور کشتی خود را گرم می کردند و دودکش با قرقری کند و آهنگین دسته دسته دود سیاهش را بیرون می داد؛ قطره هایی از شبنم روی مس ها می دوید؛ عرشه را تکانی خفیف و درونی می لرزانید و دو چرخ کشتی تند تند می چرخید و بر آب کوبیده می شد. رود را دو کناره ی شنی در بر می گرفت. قطارهایی از چوب روی آب روان بود که با حرکت موج ها پایین و بالا می رفت، یا در قایق بی بادبانی مردی نشسته بود و ماهی می گرفت؛ سپس دسته های مه سرگردان محو شد، خورشید سر زد، تپه ای که مسیر سن را از طرف راست دنبال می کرد کم کم پایین رفت و تپه ی دیگری، نزدیک تر، از طرف دیگر سربرآورد. نوک تپه را درختانی می پوشانید که لابلای خانه هایی کوتاه با بام هایی سفالی به سبک ایتالیایی دیده می شد. خانه ها باغچه هایی شیب دار داشت که دیوارهایی تازه ساخته، نرده هایی آهنی، پهنه های چمن، گل خانه های گرم و گلدان هایی از شمعدانی از هم جدای شان می کرد. گلدان هایی با فاصله های منظم روی سکوهایی که می شد بازوها را روی شان تکیه داد. خیلی ها با دیدن آن خانه ها...    

نویسنده: گوستاو فلوبر مترجم: مهدی سحابی انتشارات: مرکز