کتاب مجموعه آثار نمایشی رضا کرم رضایی

معرفی کتاب مجموعه آثار نمایشی رضا کرم رضایی 

این کتاب، مجموعه ی ده نمایش نامه ی کوتاه تحت عناوین "دانشمند «ووتسانگ»"، "یک اشتباه از زیرک ‌ترین آدم هم سر می ‌زند"، "بیگانه در دیار بیگانه"، ‌تاخیر"، "تابستان"، "بیدرمان و آتش ‌افروزان"، "کارخانگی"، "آزادی در قفس"، "آب باران" و "توراندخت" را در بر می گیرد که توسط نویسندگانی هم چون "برتولت برشت"، "الکساندر آسترووسکی"، "زنکه ‌کورن"، "ولفکانک هیلدش‌آی ‌مر"، "رومان واین ‌گارتن"، "ماکس فریش"،" فرانتس‌کسافرکروتس" و ... به نگارش درآمده و جناب آقای "رضا کرم رضایی" پس از ترجمه ی دقیق و روان محتوای آن ها، دستاورد حاصله را در اختیار مخاطب فارسی زبان قرار داده است. به عنوان مثال در نمایش نامه ی "دانشمند ووتسانگ"، شخصیت اصلی قصه، "ووتسانگ"، مردی حقه باز و راحت طلب می باشد که ادعا می کند، دانشمندی بزرگ است و پدربزرگ و پدرش نیز در روزگار خویش، هم چون او، از عالمان بزرگ و نامی سرزمین شان به حساب می آمدند و همه با نام آن ها آشنایی داشته و دارند. وی هم چنین، ابراز می کند که از اجداد خود ثروت کلانی به ارث برده اما تمامی آن ها را فدای کسب علم و دانش کرده و هم اکنون به یکی از قابل احترام ترین افراد در میان ثروتمندان دنیا مبدل گشته است. در ادامه نویسنده، ماجراهایی خواندنی را از او و اطرافیانش شرح داده و خواننده را مجذوب محتوای داستان می کند.

فهرست

دانشمند «ووتسانگ» یک اشتباه از زیرک ترین آدم هم سر می زند بیگانه در دیار بیگانه تاخیر توراندخت آب باران تابستان آزادی در قفس بیدرمان و آتش افروزان «کارخانگی»

برشی از متن کتاب

دانشمند «ووتسانگ» صحنه ی اول نوکر 1: راه را باز کنید ... راه را باز کنید ... برای یک دانشمند بزرگ راه را باز کنید! برای یک هنرمند گران مایه راه را باز کنید! نوکر 2: این دانشمند بزرگ، این هنرمند گران مایه کجاست؟ وو: (وارد می شود) این جاست ... دارد می آید ... ببینید، این که در مقابل شما ایستاده است، دانشمند بزرگ، هنرمند گران مایه جناب وو می باشد. نوکر 1: وو؟ وو: بله، کیست که ادعا می کند مرا نمی شناسد؟ نوکر 2: همه شما را می شناسند. وو: با وجود این خودم را معرفی می کنم. اسم من «ووتسانگ» است. اما اختصارا نام خودم را دانشمند بزرگ، «وو» گذاشته ام، وو داناترین آدم. نوکر 2: خیلی زحمت کشیده اید که داناترین آدم شده اید؟ وو: زحمت؟! فقط احمق ها زحمت می کشند، آن هم برای سیر کردن شکم شان. آدم های دانا می گذارند که احمق ها برای شان زحمت بکشند، و داناترین مردم به نوبه ی خود از زحمت دانایان بهره می برند. پدربزرگ من مردی دانا بود «گشاوو» عالی قدر را می گویم، این قدر دانا بود که ده، ده بزرگ داشت و پدر من عالی جناب «شی وو» از مرحوم پدرش هم داناتر بود، بزرگ ترین مالک این ولایت بود و بیش از چهار هزار اصله، درخت میوه داشت، چندین هکتار جالیز و  هزارها اسب و گاو و ببخشید الاغ. و به اندازه ی تمام شن های این سرزمین، مرغ و مرغابی داشت. اگر نوکرهایش را صدا می زد، به اندازه ی یک فوج سرباز، نوکر در مقابلش تعظیم می کرد ... از غذا و شراب که دیگر نپرسید. اما من، دانشمند بزرگ، هنرمند گران مایه «وو»، تمام ثروت های اندوخته ی آن ها را با ثروت های ارزنده تری عوض کردم و حالا اگرچه پشیزی در دست ندارم، از آن ها به مراتب ثروتمندترم. می دانید، من به جای آن همه ثروت، تحصیل کرده ام و هنر آموخته ام. نوکر 1: شما باید خیلی تحصیل کرده باشید که این قدر فقیر شده اید؟ وو: بله، سی سال، تمام عمرم را صرف کردم تا به همه ی هنرها تسلط پیدا کنم. ده سال برای یاد گرفتن ... در این ده سال فلسفه، شعر، موسیقی، پزشکی و حقوق و سایر هنرها را یاد گرفتم. ده سال دوم را صرف تمرین برای تسلط به چیزهایی که یاد گرفته بودم، کردم و اما ده سال سوم ... ده سال زحمت کشیدم، رنج بردم تا بالاخره یاد گرفتم که چطوری می توانم پاهایم را زیر میز ثروتمندترین مردمان دراز کنم و خودم را به آن ها بشناسانم. نوکر 2: این آخرین و بزرگ ترین هنرهاست، حالا واقعا فکر می کنید که این هنر را خوب یاد گرفته اید؟ وو: بله و از برکت همین هنر است که امشب پیش بزرگ ترین مالک این ناحیه، آقای «تسای» محترم مهمان هستم. نوکر 1: ما صمیمانه به شما تبریک می گوییم، خوشا به سعادت تان که امشب شامی برای خوردن دارید. نوکر 2: اما صبحانه چی؟ نوکر 1: ناهار فردا چی؟ وو: مراسم جشن در این ولایت زیاد است، همین طوری عزاداری ...    

تالیف، اقتباس، ترجمه: رضا کرم رضایی انتشارات: قطره