کتاب زمین انسان ها | آنتوان دو سنت اگزوپری

درباره ی کتاب زمین انسان ها آنتوان دو سنت اگزوپری

کتاب زمین انسان ها اثر آنتوان دو سنت اگزوپری با ترجمه ی سروش حبیبی توسط انتشارات علمی و فرهنگی به چاپ رسیده است. کتاب "زمین انسان ها" اثر "آنتوان دو سنت اگزوپری"، نویسنده و خلبان فرانسوی است و مجموعه‌ای از وقایع و حوادث پرماجرا و خواندنی‌ای که برای این نویسنده‌ی صاحب‌نام فرانسوی رخ داده را در اختیار مخاطب قرار می‌دهد.

اگزوپری، در طول محتوای این اثر، شخصا از خاطرات دوران گذشته ی خویش، به ویژه دوره ی هوانوردی اش سخن گفته و با استفاده از عبارات و واژگانی ساده و روان، آن ها را به زیبایی توصیف می کند؛ به طوری که خواننده خود را در روایت های تشریحی نویسنده، حاضر دیده و تمامی وقایع مذکور را با تمام وجود لمس می کند.

به عنوان مثال در بخش "خط هوایی"، اگزوپری، مخاطب را با خود به سال 1926 و دوره ی کارورزی خویش، در شرکت هواپیمایی "لاته کوئر" می برد؛ زمانی که با شور و شوق فراوان، خود را جهت آغاز ماموریت های هوایی آماده می ساخت و برای رسیدن به این لحظه، بی صبرانه انتظار می کشید. وی از خلبانان ارشد، شجاع و کارآزموده ای هم چون "بوری" و...، صحبت کرده و ماجراهایی مهیج را از ماموریت های آن ها و هم چنین سفرهای هوایی هیجان انگیز خویش تشریح نموده و خواننده را مجذوب روایت هایش می سازد.

بخشی از کتاب زمین انسان ها؛ ترجمه ی سروش حبیبی

خط هوایی

سال 1926 بود. من تازه در حد هوانوردی تازه کار به خدمت شرکت لاته کوئر درآمده بودم که پیش از شرکت های آئروپستال و ارفرانس، ارتباط تولوز – داکار را برقرار می کرد. آن جا بود که حرفه ی هوانوردی را می آموختم. من نیز مانند رفیقان، دوره ی کارورزی را طی می کردم که تازه کاران پیش از نیل به افتخار هدایت هواپیمای پستی می گذراندند. آزمایش هواپیماها بود و رفت و آمد میان تولوز و پرپینیان و درس های ملال انگیز هواشناسی در ته جایگاهی سرد. ما در وحشت از کوه های اسپانیا به سر می بردیم که هنوز آن ها را نمی شناختیم.

ارشدها را حرمت می گذاشتیم. این ارشدها را در رستوران می دیدم. خشن و اندکی دیرجوش بودند و با سرگردانی ما را راهنمایی می کردند و هر گاه یکی از آن ها از آلیکانت یا کازابلانکا دیر بازمی گشت و با کت چرمینی خیس از باران، به ما می پیوست و یکی از ما با کم رویی از سفرش می پرسید، پاسخ های کوتاهش در روزهای طوفانی، جهانی افسانه ای برای ما می ساخت که پر بود از دام ها و کمین ها، از ورطه های هولناک که ناگهان دهان می گشودند و از گردبادهای سخت که درختان کهن را ریشه کن می کردند.

اژدهاهای سیاه بر مدخل دره ها پاسبان بودند و کوه ها بافه های در هم آذرخش بر سر داشتند. این ارشدها با درایت خود، حرمت ما را می پروردند. اما گه گاه، ابدیت یکی از آن ها را ارج می نهاد و از سفر بازش نمی گرداند.

مثلا یکی از بازگشت های بوری را به یاد دارم که بعدها در کوه های کوردیلرا هلاک شد. این هوانورد کارآزموده تازه میان ما نشسته بود. شانه هایش هنوز از تلاش پرواز کوفته بود. آهسته غذا می خورد و حرف نمی زند. غروب یکی از آن روزهای سختی بود که آسمان در سراسر خط خراب است. در چشم هوانوردها، کوه ها در ابر به قرقره های بزرگی می مانند که مهار گسیخته بر عرشه ی کشتی های قدیمی به هر طرف می غلتند. آب دهانی قورت دادم و دل به دریا زدم و از او پرسیدم که آیا پروازش سخت بوده است. بوری با جبینی پر آزنگ، روی بشقاب خم شده بود و چیزی نمی شنید.

هوانورد در هواپیماهای رو باز، هنگام طوفان از پشت شیشه ی حفاظ به بیرون خم می شد تا بهتر ببیند و سیلی های باد تا مدتی دراز در گوش هایش صفیر می کشید. بوری عاقبت سر برداشت، گفتی صدایم را شنید، به یاد آورد و ناگهان خندید و خنده اش روشن بود. این خنده، خنده ی کوتاهی که خستگی اش را درخشان می ساخت، مرا به شگفتی انداخت. زیرا بوری بسیار کم می خندید. برای پیروزی خود توضیح دیگری نداد. سر به زیر انداخت و خاموش به جویدن ادامه داد. اما این رفیقی که شانه هایش بر اندامش سنگینی می کرد، در تاریکی رستوران، میان کارمندان جزئی که از خستگی های حقیر روزانه می آسودند، در نظر من نجابتی شگرف داشت. ار پشت پوسته ی خشنش فرشته ای پیدا بود که بر اژدها پیروز شده بود...

فهرست

فهرست کتاب زمین انسان ها؛ انتشارات علمی و فرهنگی

چند کلمه ای درباره ی زندگی نویسنده

زمین انسان ها

خط هوایی

رفیقان

بعدها واقعه را برای ما نقل کردی

هواپیما

هواپیما و زمین

واحه

در صحرا

در مرکز صحرا

انسان ها

نقدی بر زمین انسان ها

• نویسنده: آنتوان دو سنت اگزوپری
• مترجم: سروش حبیبی
• انتشارات: علمی و فرهنگی