کتاب آوای امواج

معرفی کتاب آوای امواج اثر یوکیو میشیما

کتاب "آوای امواج"، رمانی خواندنی، اثر "یوکیو میشیما" نویسنده، شاعر، نمایش نامه ‌نویس، بازیگر و کارگردان صاحب نام ژاپنی است که حکایتی احساسی و عاشقانه را برای مخاطب نقل می کند. شخصیت اصلی قصه، "شینجی سان"، پسری هجده ساله، با قدی بلند، بدنی عضلانی و چشمانی درشت است که همراه با مادر خود و "هیروشی" برادر دوازده ساله اش، در جزیره ای به نام "آوای امواج" روزگار سخت و دشواری را پشت سر می گذارند. پدر شینجی، سال ها پیش در اثر حمله ی هوایی، کشته شده و پس از مرگ او، مادر خانواده، از طریق غواصی، درآمد ناچیزی را کسب کرده و از این طریق، هزینه های زندگی خود و فرزندانش را تامین می نمود. اما حالا که شینجی دوران مدرسه را به پایان رسانده، مسئولیت تامین مخارج به او واگذار شده است. شینجی نیز از طریق ماهیگیری، که شغل رایج مردم جزیره می باشد، وظایف خود را به بهترین نحو ممکن انجام می دهد. در یکی از همین روزها، زمانی که شینجی مطابق معمول پس از فراغت کار صید، به سوی منزل در حرکت است، دختر زیبا و غریبه ای را در میانه ی راه خود ملاقات کرده و با همان نگاه اول، دل به او می سپارد. این دلدادگی، پسر قصه را با ماجراهایی پر فراز و نشیب مواجه ساخته و داستانی زیبا و عاشقانه را خلق می کند.

برشی از متن کتاب آوای امواج اثر یوکیو میشیما

یوتا ـ جیما به معنی جزیره ی آواهاست، جزیره ای کم جمعیت با چیزی حدود هزار و چهارصد سکنه و ساحلی کم تر از سه مایل. در این جزیره از دو نقطه می توان چشم انداز فوق العاده زیبایی را تماشا کرد. یکی از این دو، معبد یاشیرو است، که رو به شمال غربی دارد و در نزدیکی راس جزیره قرار گرفته. معبد به منظره ای باز و یکپارچه از خلیج ایس مشرف است، و جزیره درست در تنگه ای قرار گرفته که خلیج را به اقیانوس آرام پیوند می دهد. شبه جزیره ی چیتا در سمت شمال پیش چشم می آید، و شبه جزیره ی آتسومی به سمت شمال شرقی امتداد یافته است. با نیم نگاهی به سمت غرب، خط ساحلی میان بندرهای یوجی یامادا و یوکائیچی در تسو به چشم می خورد. وقتی از دویست پلکان سنگی منتهی به معبد یاشیرو بالا بروید و از دروازه ی معبد که دو سگ سنگی از آن نگهبانی می کنند، به عقب نگاه کنید، می بینید که چطور این سواحل دوردست در گهواره ی پر رمز و راز خلیج ایس تاب می خورند، بی آن که گذر قرن ها گزندی به آن ها رسانده باشد. زمانی در این محل دو کاج روییده بودند، با شاخه هایی درهم تنیده که مثل دروازه ی معبد به نظر می آمدند، و این منظره را در قاب شگفت انگیزی قرار داده بودند، اما چند سال پیش هر دو خشک شدند. با این که در این وقت از سال برگ های سوزنی کاج های اطراف معبد هنوز از سرمای مانده از زمستان به رنگ سبز تیره اند، اما جلبک های بهاری آب های کنار ساحل را با لکه های قرمز منقوش کرده اند. بادهای موسمی بی وقفه از سوی تسو می وزند، و به همین خاطر هوا سردتر از آن است که بتوان از تماشای این منظره لذت برد. معبد یاشیرو وقف واتاتسومی ـ نو ـ می کوتو، خدای دریاست. مردان جزیره ماهیگیرند و طبیعی است که ساکنانش نیایش گران پارسا منش خدای دریا باشند. آن ها همیشه دعا می کنند که دریا آرام باشد و وقتی از بلایی می رهند، به این معبد نذر اهدا می کنند. در این معبد گنجینه ای از شصت و شش آیینه ی برنزی نگهداری می شود. یکی از آن ها به شکل انگور تزیین شده که متعلق به سده ی هشتم است. یکی دیگر از آن ها نسخه ای قدیمی است از آیینه های چینی سلسله ی ششم که در سراسر ژاپن بیش از پانزده یا شانزده تا از آن وجود ندارد؛ گوزن ها و سنجاب های کنده کاری شده ی پشت این آیینه احتمالا قرن ها قبل، از جنگلی در ایران بیرون آمده، و نیمی از دنیا را سفر کرده و از میان قاره های پهناور و دریاهای بی انتها گذشته اند تا بالاخره این جا در یوتا ـ جیما بیارامند. نقطه ی دیگری که می توان از آن چشم انداز زیبایی را دید، فانوس دریایی جزیره است، که در نزدیکی قله ی هیگاشی، بر پرتگاهی قرار گرفته. در پایه ی پرتگاه، جریان کانال ایراکو غرش خستگی ناپذیری سر می دهد. در روزهای توفانی تنگه ی باریکی که خلیج ایس را به اقیانوس آرام وصل می کند، پر از گرداب می شود. آن سوی کانال، نوک شبه جزیره ی آتسومی دیده می شود، که در ساحل سنگلاخی و متروکش چراغ دریایی کوچک و خالی از سکنه ی دماغه ی ایراکو قدعلم کرده است. در جنوب شرقی فانوس دریایی یوتا ـ جیما می توانید اقیانوس آرام را تماشا کنید، حتی می گویند در شمال شرقی آن سوی ساحل آتسومی و رشته کوه ها، هنگام غروب و وزش شدید باد غربی، گاهی می توان کوه فوجی را دید. هر وقت یک کشتی بخار از ناگویا یا یوکائیچی و یا به قصد این دو بندر از کانال ایراکو عبور می کرد و راه خود را از میان قایق های ماهیگیری بی شمار و پراکنده در سراسر کانال بین خلیج و دریای آزاد باز می کرد، نگهبان فانوس دریایی می توانست به راحتی نام کشتی را به وسیله ی دوربینش بخواند. در آن لحظه، توکاچی ـ مارو، کشتی بخار هزار و نهصد تنی خطوط میتسوئی، در میدان دید دوربین نگهبان قرار گرفته بود. او می توانست دو ملوان را در لباس های کار خاکستری رنگ شان ببیند درحالی که مشغول صحبت و پا کوبیدن بر عرشه بودند. بلافاصله کشتی باری انگلیسی، تالیسمان، وارد کانال شد و به سوی بندر حرکت کرد. نگهبان به وضوح ملوانان را روی عرشه می دید که از آن فاصله، خیلی کوچک به نظر می رسیدند و نعل و میخ بازی می کردند. نگهبان به طرف میز اتاق نگهبانی برگشت و در دفتر «ثبت حرکت کشتی ها» نام، علامت، جهت و زمان عبور کشتی ها را درج کرد. بعد این اطلاعات را برای آگاهی صاحبان کالا در بندرهای مقصد تلگراف کرد تا آماده شوند. عصر هنگام بود و خورشید درحال غروب، پشت کوه هیگاشی پناه گرفته، و فضای اطراف فانوس دریایی را در سایه رها کرده بود. قوشی در آسمان روشن بر فراز دریا می چرخید. قوش که در اوج آسمان بود...

نویسنده: یوکیو میشیما
مترجم: فرحناز حائری انتشارات: قطره