کتاب خانه هفت شیروانی

معرفی کتاب خانه هفت شیروانی نوشته‌ی ناتانیل هاثورن 

کتاب پیش‌رو اولین بار در سال 1851 در اختیار مخاطبان قرار گرفت. نگارش کتاب به گونه‌ای است که هراس و رازآلودی دو عنصر جدانشدنی در سراسر داستان است و ناخودآگاه خواننده وادار می‌شود رویداد‌ها را در پس هاله‌ای از رنگ های خاکستری و سیاه دنبال کند. البته رمانی که هاثورن در ادامه روایت می‌کند، این سیاهی را در ذهن خواننده کمرنگ می‌کند. رویدادهای این رمان در اواسط قرن نوزدهم تنظیم شده است و با پیشروی داستان شاهد بازگشت هایی به گذشته هستیم که به منظور بیان سرگذشت خانواده ای به نام پینچیون در نظر گرفته شده است. در واقع نویسنده روایتگر صد سال قبل این خانواده است.کلنل پینچیون بنیانگذار این خانواده، از شخصیت های برجسته‌ی ناحیه نیوانگلند می باشد که با ارائه مدارک مسلم و قابل استناد مدعی مالکیت قطعه زمینی که ماتیو مول در آن سکونت داشت، می‌شود. سالیان طولانی اختلافات این دو ادامه پیدا می‌کند تا اینکه کلنل پینچیون با استفاده از نفوذ و قدرت خود و کمک بزرگان شهر باعث صدور حکم اعدام ماتیو مول می‌شود. سیر اتفاقات داستان در پی مرگ ماتیو مول به جریان می‌افتند. کلنل، خانه هفت شیروانی را در قطعه زمینی که تصرف کرده بود و یا به قول نویسنده بر مزار ماتیو مول بنا می‌کند. این خانه که از بهترین نمونه‌های معماری زمان خود بود بعد از مدت کوتاهی آرامش و شکوهش شکسته شد و رنگ جنون و مرگ به خود گرفت. نویسنده با نثر غنی و خوش‌ساختار خود سعی در بازتاب این مفهوم دارد که به سادگی از کنار کارهایی که انجام میدهیم عبور نکنیم چراکه زندگی بسیاری از نسل‌های آینده به اعمال ما بستگی و در واقع آینده بازتابی از گذشته است. همچنین موضوعاتی مانند اختلاف طبقاتی و قضاوت بر اساس ظواهر در گوشه‌های داستان دیده ‌می‌شود که بعد اجتماعی داستان را پوشش می دهد. حسن مسعودی نیز با ترجمه خوب خود دینش را به این اثر ادا کرده و لذت خواندن کتاب را برای خوانندگان فارسی‌زبان فراهم می کند. ‌

برشی از متن کتاب خانه هفت شیروانی اثر ناتانیل هاثورن

در اواسط خیابانی در یکی از شهر های نیوانگلند خانه چوبین پوسیده و موریانه‌خورده ای واقع شده که هفت شیروانی نوک تیز و بلند، روی بام آن سر به فلک کشیده و دودکش عظیم و چند دهانه‌ای را در میان گرفته ‌است. این خیابان به پینچیون استریت معروف است. نام این خانه کهنسال ، پینچیون هاوس است و درخت نارون قطوری را که جلو در این خانه روئیده ، همه بچه های شهر به نام پینچیون الم می‌شناسند. من در سفر‍‌های گاه و بی‌گاه خود به این شهرکمتر اتفاق افتاده است که به خاطرگذشتن از زیر سایه‌ی این دو یادگار ایام عتیق ، یعنی درخت نارون و این خانه عظیم و کهن که بازیچه باد و باران بوده اند، از رفتن به پینچیون استریت صرف نظر کنم. منظره این خانه پرهیبت همیشه در نظر من مثل صورت انسانی جلوه‌گر بود که در آن آثار عمیق طوفان و تابش خورشید مبین فراز و نشیب‌های زندگانی گذرنده و ناپایدار و نسل‌های بی‌شماری است که در طی قرون متمادی در این خانه زیسته اند. اگر آنچه در این خانه گذشته به نحوی شایسته نقل شود ، داستانی بسیار جالب و آموزنده خواهد شد که در تار و پودش آنچنان هم‌آهنگی یافت می‌شود که بتوان سراسر آن را ساخته و پرداخته‌ی ذهنی هنرمند و نویسنده‌ای متبحر پنداشت. ولی این داستان حاوی وقایعی خواهد بود که در طی مدتی دراز تر از یک قرن اتفاق افتاده است. اگر بنا باشد در نگارش وقایع، حق مطلب ادا شود، مجلدی قطور و نشریه‌ای عریض و طویل را تشکیل خواهد داد که از مجموع گردآورده‌های تاریخ‌نویسان نیوانگلند، در ظرف همان مدت ،افزون تر خواهد شد. بنابراین بهتر است سخن را به درازا نکشانیم و فقط به ذکر ماجراهایی اکتفا کنیم که بیشتر با پینچیون هاوس یا خانه هفت شیروانی سروکار دارد. از این‌رو تصویر مختصری از اوضاع و احوالی که در آن شالوده‌ی این خانه ریخته شده رسم می‌کنیم، سپس نظری اجمالی به ظاهر ناهنجار این خانه که از وزش تندبادهای خاوری و گذشت زمان، رنگ سیاه به خود گرفته و و به خزه‌های سبز رنگی که بر دیوارها و بام آن روئیده، می‌اندازیم و جریان داستان اصلی خود را از روزگاری که چندان از زمان حاضر دور نیست ، شروع می‌کنیم. با این حال، ارتباط ما با‌گذشته دور تر برقرار خواهد بود و به ماجراها و اشخاص از یاد رفته و رسوم و احساسات و افکاری که کم و بیش مهجور شده اند، اشاره می‌کنیم. اگر این کار را به طرز شایسته‌ای به انجام برسانیم، مشاهده خواهد شد که همیشه در ساختمان بدیع‌ترین و تازه‌ترین شکل زندگی بشری بسیاری از مواد و مصالح روزگار گذشته به کار می‌رود. از این حقیقت، که کمتر مورد توجه مردم است، می‌توان درسی شگرف آموخت و آن این است که اعمال یک نسل ممکن است در آینده‌ی دوردست، ثمراتی نیک، و یا بد، به بار آورد و همراه هر دانه این ثمره که نام آن را ناچاری یا اقتضای موقعیت می‌گذارند، ناگزیر بذری پایدارتر افشانده می‌شود که ممکن است سایه‌ی سیاه خود را بر سر نسل‌های آینده بگستراند.      

• نویسنده: ناتانیل هاثورن
• مترجم: حسن مسعودی
• انتشارات: نیلوفر