کتاب بینوایان 2جلدی (کلکسیون کلاسیک)

درباره‌ی کتاب بینوایان اثر ویکتور هوگو

این کتاب نشر افق شاهکار "ویکتور هوگو" و یکی از بهترین آثار دنیای ادبیات می‌باشد که اولین بار در سال 1862 منتشر شد. "بینوایان" رمانی خارق‌العاده است که کمتر کسی پیدا می‌شود که آن را نخوانده باشد یا لااقل چیزی درباره آن به گوشش نخورده باشد.

این رمانِ مطرحِ قرن نوزدهم، از زندگی چند شخصیت مشهور گرفته شده است و روی مبارزات محکوم سابقه داری به نام "ژان وال ژان" تمرکز دارد. این مرد که به علت فقیر بودن، جامعه با او بسیار نامهربان است، از زندان فرار می کند و این بار دوران بی کسی و تنهایی‌اش را با اضافه شدن مشکل نداشتن محل زندگی، سپری می کند. در ادامه ژان وال ژان با وجود همه‌ی بدبختی هایش، سرپرستی دختری معصوم به نام "کوزت" را بر عهده می گیرد که مجبور است دائما برای خانواده‌ی ظالمِ "تناردیه" کار کند.

این ماجرا تنها بخش ابتدایی این اثر فوق العاده را تشکیل می دهد و "ویکتور هوگو" در خلال داستان، مخاطب را وارد ماجراهای پیچیده ای می کند که بسیار جذاب و خواندنی هستند. "بینوایان" اثری خاص و دوست داشتنی است که هنوز هم بعد از گذشت سال ها منبع الهام بسیاری از نویسندگان می باشد و با اقتباس از نمایش نامه ی آن تاکنون چندین فیلم سینمایی و سریال ساخته شده است. این اثر خارق العاده به زبان سوم شخص روایت می شود و هر آن چه که در قرن نوزدهم بر فرانسه گذشته است را به تصویر می کشد. "ویکتور هوگو" هفده سال از عمر پر بارش را صرف نوشتن این کتاب کرد و رمانی نوشت که دوست نداشتن آن، محال به نظر می رسد.

بخشی از کتاب بینوایان؛ نشر افق

آن شب عالیجناب اسقف دینی بعد از گردشی در شهر، به اتاق خود بازگشته و تا دیر وقت در آن جا مانده بود. زیرا به کار بزرگی دست زده بود، و کتابی می نوشت به نام وظایف که بدبختانه ناتمام مانده بود و او همه رسالت اصحاب کلیسا و دانشمندان را در این موضوع برای ادامه کار خود مطالعه می ‌کرد. کتاب او در دو قسمت بود، قسمت اول وظایف عمومی، قسمت دوم وظایف فردی، بر مبنای طبقه ای که شخص به آن وابسته است.

وظایف عمومی وظایف اساسی آدمی است که انجیل متی آنها را به چهار دسته تقسیم می کند: وظایف انسان در برابر خداوند (انجیل متی، باب ششم) وظایف آدمی نسبت به نفس خویش (انجیل متی، باب پنجم آیه های 29 و 30) وظایف او نسبت به همنوعانش (انجیل متی، باب ششم آیه 13) وظایف انسان نسبت به مخلوقات دیگر (انجیل متی، باب ششم آیه های 20 تا 25) و اما اسقف وظایف دیگری نیز در رساله ها و کتب دیگر یافته و بر این مطالب افزوده بود که از آن جمله بود وظایف فرمانروایان و رعایا در رساله پولس به رومیان، وظایف زنان، مادران، جوانان، در رساله پطروس، وظایف کودکان و خدمتکاران، در رساله پولس خطاب به مردم افسس، وظایف مومنان از رساله عبرانیان پولس، وظایف دوشیزگان از رساله پولس به قرنیتیان و اسقف با کوشش بسیار این نوع مطالب را دست چین می ‌کرد و در نظر داشت که این مجموعه را در کتابی گرد آورد و به مردم با ایمان پیشکش کند.

آن شب، تا ساعت هشت مشغول این کار بود و روی کاغذهای چهارگوش و کوچک چیز می ‌نوشت و کتاب بزرگی نیز روی زانوانش گشوده بود و گاهی به آن نظر می انداختند. تا آن که خانم ماگلوار به آن اتاق آمد که ظرف های نقره را از گنجه نزدیک تخت خواب بردارد. آقای اسقف، که گمان می کرد میز شام را چیده اند و خواهرش در انتظار اوست، چند دقیقه بعد کتاب را بست و از جا برخاست و به تالار غذاخوری رفت.

تالار غذاخوری اتاقی بود دراز و دارای بخاری و چنانکه قبلاً گفته ایم، دری به سوی میدان کلیسا داشت و پنجره ای به سوی باغ.

در آن هنگام خانوم ماگلوار میز شام را آماده می ‌کرد و در ضمن با دوشیزه باتیستین حرف می زد. چراغی روی میز بود. میز به بخاری دیواری که آتش در آن شعله می کشید نزدیک بود.

تصویر این دو زن به آسانی در ذهن نقش می بست. هر دو شصت سالی را پشت سر گذاشته بودند. خانم ماگلوار ریزنقش بود و فربه و پر جنب و جوش، دوشیزه باتیستین باریک اندام و شکننده و کمی بلندتر از برادرش، لباسی که به تن داشت ابریشمی بود و آلبالویی رنگ، رنگ مد سال 1806. این لباس را چند سال پیش در پاریس خریده بود و هنوز می پوشید و به اصطلاح عوام که گاهی چند صفحه مطلب را بی پیرایه و سریع در یک کلمه می ‌گویند، خانم ماگلوار یک دهاتی بود و دوشیزه باتیستین یک خانم. خانم ماگلوار کلاهی به سر داشت سفید رنگ و تفریبا به شکل لوله و یک صلیب طلایی کوچک به گردن آویخته بود که تنها شی طلایی در این خانه بود.