کتاب پرنیان و پسرک - نشر افق

کتاب پرنیان و پسرک نوشته‌ی لوئیس لوری و ترجمه‌ی کیوان عبیدی آشتیانی از سوی نشر افق به چاپ رسیده است.

"جان" پسری پرخاشگر و عصبی است که گذشته‌ی خوبی نداشته؛ پدرش فردی الکلی بود که همیشه او و مادرش را موجب آزار و اذیت قرار می داد؛ اکنون از طرف واحد خدمات اجتماعی سرپرستی جان از پدر و مادر گرفته شده و او را برای نگهداری پیش زنی سالخورده و مهربان فرستاده اند. او هر شب دچار کابوس های وحشتناکی می شود و اوضاع روحی بدی دارد. "پرنیان"، موجودی فانتزی و اسرار آمیز است که رویاهای زیبا و دوست داشتنی برای انسان ها به وجود می آورد. پرنیان ها قادر هستند با لمس اشیاء متعلق به هر فرد، خاطرات و حس های خوبی را که آن شخص داشته را بگیرند و این خاطرات و احساسات خوب را به صورت رویایی شیرین به خواب او بفرستند. هریک از این موجودات مسئول کسی می شوند و پرنیان کوچولو مسئول جان شده بود. علاوه بر پرنیان و دوستانش، موجودات شروری نیز هستند که با به دست آوردن خاطرات بد افراد، آنها را دچار کابوس های شبانه و آزار دهنده می کنند. پرنیان برای اینکه پسرک بیشتر از این آزار نبیند و تبدیل به فردی غیر اجتماعی و شرور نشود، تمام سعی خود را برای جمع آوری خاطرات و حس های خوب و لذت بخش او به کار می گیرد تا به وسیله‌ی رویاها روحش را قوی کند و بتواند سعی و تلاش شرورها برای ساختن کابوس و انتقال انرژی بد به جان را خنثی کند ...

 

برشی از متن کتاب

زن در تختخوابش آرام و قرار نداشت و این طرف و آن طرف می شد. گر چه دیر وقت بود، ولی نامه ای که دیروز صبح دریافت کرده بود خواب را از سرش پرانده بود. آن را از کف زمین پیدا کرده بود. نامه داخل شکاف باریک صندوق پست بود و با اضافه شدن صورت حساب گاز و برگه ی تبلیغاتی فروشگاه جهت اطلاع از نصفه قیمت شدن کنسرو ماهی، روی زمین افتاده بود. زن مثل همیشه که حرف هایش را با سگ می زد، بلند گفته بود: "این دیگر چیست؟" چند بار پشت و روی کاغذ را نگاه کرده بود. بعد به آشپزخانه رفته و نامه را باز کرده بود. حالا، نامه تا شده داخل پاکت روی میز کنار تختش بود. کوچولو زیر نور مهتاب آن را می دید. - اجازه دارم لمسش کنم؟ میانسال هم پاکت نامه را دیده بود: "نه، ممکن است به درد سر بیفتیم." زن، انگار که چیزی شنیده باشد، تکانی خورد. میانسال آهسته،ولی محکم گفت: "تجزیه شو!" کوچولو اطاعت کرد و تمرکز کرد تا وجودش را تهی کند. کار مشکلی بود. ولی عملی شد. زن، بیدار، زیر نور ماه،‌با شنیدن صدا تکانی خورد، ولی چیزی ندید. آن ها هنوز زن را می دیدند. تماشایش کردند که چگونه اطرافش را نگاه کرد، آهی کشید، بالشش را مرتب کرد و سرش را روی آن گذاشت. چشم هایش را بست. بعد از چند لحظه نفس هایش کم کم آرام شدند. دوباره به خواب رفت. میانسال آهسته گفت: "دوباره ترکیب شو و آرام باش." سر کارشان برگشتند، سایه هایی مرئی، زیر نور ماه. کوچولو با خوشحالی خودش را نگاه کرد، دست هایش را بالا و پایین برد و حرکتی هم چون عروسک های خیمه شب بازی کرد. هنوز چیزی درباره ی سایه نمی دانست. میانسال نگاهی اعتراض آمیز کرد و او شرمنده شد و دست از بازی کشید. میانسال به آرامی گفت: "می خواهم رویایی به سگ بدهم. قسمتی از کار به خاطر سگ است و قسمتی از آن هم برای این که نحوه ی کار را به تو نشان بدهم.احتمالاً سخت گیر نشانت داده ولی روش ها فرق می کنند." کوچولو به آرامی در جواب گفت: "سخت گیر دوست نداشت من نگاه کنم، ولی یواشکی نگاه کردم." میانسال به شوخی، همراه با سرزنش گفت: "کاملاً معلومه اهل یواشکی نگاه کردن هستی. خب حالا چی دیدی؟" -پر زد و رفت کنار گوش زن، در هوا معلق ماند، بعد فکر می کنم چیزی در گوش زن دمید. میانسال سرش را تکان داد: "این روش معمولی و جا افتاده ای است. سخت گیر خیلی..." میانسال دچار تردید شد و گفت: "خب، نباید اتتقاد کنم. ولی خیلی در کارش ابتکار ندارد." کوچولو آهسته گفت: "من خیلی خلاق هستم." و با دست های کوچولویش شکل مرغابی ای را درست کرد و سایه‌ی آن را روی دیوار مقابل انداخت. "ببخشید." دست از بازی برداشت و مودبانه دست هایش را جمع کرد. میانسال دستور داد: "ساکت باش و تماشا کن. اول تمرکز می کنم و در جای درست قرار می گیرم، بعد تمام اجزایی را که لازم دارم بیرون می آورم. به این ترتیب...      

نویسنده: لوئیس لوری مترجم: کیوان عبیدی آشتیانی انتشارات: افق