کتاب سینمای پر زرق و برق

معرفی کتاب سینمای پر زرق و برق 

کمتر کسی را می شناسیم که علاقه چندانی به تماشای فیلم و سینما نداشته باشد. بسیاری هستند که علاقه مندیشان به بازیگری مسیر زندگی شان را تغییر می دهد. امروزه از سینما به عنوان یک صنعت بزرگ و پول ساز یاد می شود. اما این سینما از کجا آمده و چگونه شکل گرفته است؟ سینما خیلی سال قبل اختراع شد و فیلم ها بیش از صد سال است که به وجود آمده اند. کتاب پیش رو به تاریخچه سینما و روزشمار آن از سال های بسیار دور می پردازد. از سال1535 میلادی که " کاردانو " ایتالیایی با کار گذاشتن یک عدسی در دیوار اتاقی تاریک باعث نمایش تصویر آن سوی دیوار به صورت بر عکس شد. تا سال 1895 که برادران " لومیر " حق اختراع سینماتوگراف را به نام خود ثبت کردند.

تلاش های بسیاری برای تکامل این صنعت و دوربین ها به کار گرفته شد. چگونگی بوجود آمدن هالیوود و استودیو های فیلم برداری، ستارگان سینما، استفاده از حیوانات در فیلم ها و دردسر هایشان، تاریخچه ی انیمیشن و ساخت آن ها، قرارداد های بازیگران سینما، کارگردانان و فیلم های پرهزینه شان از مهمترین مطالبی است که در این کتاب آمده است. اگر شما هم به فیلم و سینما علاقه مندید خواندن این کتاب دیدگاه شما نسبت به هنر هفتم را کامل می کند.

فهرست

• مقدمه
• روز شمار سینمای پر زرق و برق
• دسته گل ها و گاف های سینمای پر زرق و برق
• ستاره های تو دل برو
• شیرین کاری های حیوانی
• انیمیشن دوست داشتنی
• تاریخچۀ هالیوود
• جادوی سینما
• ساخت فیلم های پر زرق و برق
• تماشای فیلم های پر زرق و برق
• حرف آخر

برشی از متن کتاب

ستاره های تو دل برو وقتی پای شغل های پرزرق و برق مربوط به سینما وسط می آید، مگر کسی به چیزی جز ستاره های پرزرق و برق باحال سینما هم فکر می کند؟ کیست که از شهرت و تحسین هزاران طرفدار خوشش نیاید؟ حالا میلیون ها دلار درآمدی که از این راه به جیب می زند به جای خود. این روزها سیلوستر استالونه  و آرنولد شوارتزنگر دو تا از معروف ترین آدم های روی زمینند. این بزرگ ستاره ها انتظار رفتاری بسیار خاص دارند، اما روزگاری بود که اوضاع و احوال خیلی با امروز تفاوت داشت. اگر بازیگری در فیلم اولش ناکام می ماند، وقتی نوبت ساخت فیلم های دیگر می شد، خیلی زود درمی یافت که در بالای فهرست پرداخت دستمزدها قرار ندارد. در ده سال نخست ظهور سینما، اصلا ستاره ای وجود نداشت.

دوربین ها مهم ترین چیزهای حاضر در صحنه فیلم بودند و با پیدا شدن کوچک ترین نشانه ای از بد شدن وضع هوا، فوری روی دوربین ها را می پوشاندند، نه بازیگران را. اسب ها هم با ارزش تر از آدم های هنرپیشه به حساب می آمدند و بهتر با آنها رفتار می شد. چون راستش همیشه می توانستی یک بازیگر دیگر را استخدام کنی، اما پیدا کردن اسب های آموزش دیده خیلی خیلی سخت تر بود! در ابتدا بازیگران هم با این اوضاع مشکلی نداشتند. آنها دلشان نمی خواست کسی اسمشان را بداند، چون مردم فکر می کردند حتما بازیگران سینما نتوانسته اند در بازیگری در تئاتر به جایی برسند که مجبور به بازی در فیلم شده اند. شرکت های فیلم سازی هم از این وضع کاملا راضی و خوشحال بودند؛ نبوده ستاره به این معنی بود که آنها می توانستند به همه بازیگران به یک اندازه دستمزد بدهند. اما در سال 1910 بود که این وضعیت عوض شد. یک آمریکایی تولید کننده فیلم به نام کارل لیمل، محبوب ترین هنرپیشه زن آن روزگار را از استودیوی رقیبش قاپ زد و پیش خودش آورد. بعد هم در قالب یک برنامه تبلیغاتی بزرگ، نام این هنرپیشۀ زن را فاش کرد؛ فلورنس لاورنس. نقشه لیمل کاملا جواب داد.

• نویسنده: مارتین اولیور
• مترجم: محمود مزینانی
• انتشارات: پیدایش