کتاب کودکی - ناتالی ساروت

کتاب کودکی اثر ناتالی ساروت و ترجمه ی مهشید نونهالی توسط انتشارات نیلوفر به چاپ رسیده است.

کتاب حاضر، داستانی خواندنی و تاثیرگذار را در قالب رمان نو ارائه می دهد که نویسنده با استفاده از روش هایی غیر معمول و بدون طرح داستان های سنتی، به نگارش و تنظیم آن پرداخته است. در طول محتوای داستان، دو راوی وجود دارد که همواره در طی مکالمات دو نفره ی خود، قصه ی مورد نظر را شرح می دهند. در واقع راوی دوم نیز، ضمیر و صدای درونی خود راوی اول می باشد که با همراهی یک دیگر، به نقل زندگی و خاطرات خود می پردازند و مخاطب را از جزئیات زندگی خود آگاه ساخته و با مورد بحث و بررسی قرار دادن آن، وقایع و ماجراهای ذکر شده را مورد تحلیل و ارزیابی قرار می دهند. این کودک روسی، در خانواده ای از هم گسسته و در حالی که پدرش با زنی جوان، ازدواج کرده، زندگی می کند. او خواهری دارد که از زن دوم پدرش متولد شده است. به طور کلی، وی با افکار و بینش کودکانه ی خود، به محیط، اتفاقات و وقایع اطراف خود واکنش نشان داده و تمامی مسائل را بر مبنای همین زاویه و دیدگاه، برای خواننده توصیف می کند؛ توصیفاتی روان و جذاب که مخاطب را مجذوب و مغلوب خود ساخته و او را تا پایان با خود همراه می کند.

برشی از متن کتاب

- ببینم، راستی می خواهی چنین کاری بکنی؟ «یادآوری خاطرات گذشته ات» ... چه قدر این واژه ها معذبت می کنند، دوست شان نداری. اما قبول نکن که این ها تنها واژه های مناسب اند. تو می خواهی به «یادآوری خاطرات» بپردازی ... طفره نرو، همین است. - بله، دست خودم نیست، وسوسه ام می کند، نمی دانم چرا ... - شاید برای این که ... این به معنی ... گاهی آدم متوجه نمی شود ... شاید برای این است که توانت کم شده ... - نه، فکر نمی کنم ... دست کم چنین حسی ندارم ... - اما کاری که می خواهی بکنی ... «یادآوری خاطرات» ... این به معنی ... - اوه، خواهش می کنم .... - چرا، آدم باید از خودش سوال کند. این به معنی بازنشستگی نیست؟ به معنی تن دادن به زندگی متعارف؟ رها کردن محیط طبیعی ات که تا حال، به هر تقدیر، توی آن ... - شاید، اما این تنها محیطی است که تا حال توانسته ای تویش زندگی کنی ... محیطی که ... - به، چه فایده؟ آن محیط را می شناسم. - راستی؟ واقعا فراموش نکرده ای که آن جا چه طور بود؟ مثل آن جا، همه چیز در نوسان است و تغییر می کند و می گریزد ... کورمال پیش می رود در حالی که مدام در جست و جویی و خودت را می کشی ... به طرف چه چیز؟ آن چیست؟ به چه می ماند؟ ... هیچ کس حرفی ازش نمی زند ... مخفی می ماند، هر طور که بتوانی در آن چنگ می اندازی، هلش می دهی ... به کجا؟ هر جا، به شرط آن که محیطی مساعد برای رشد پیدا کمد، محیطی که شاید موفق شود در آن زندگی کند ... آهان، فقط فکر کردن بهش باعث می شود که ... - بله، آدم پر تکلف بشود، حتی می خواهم بگویم خودستا. از خودم می پرسم آیا همیشه همین نگرانی نیست که ... به خاطر بیاور که چه طور، هر وقت چیزی هنوز بی شکل به تصور می آید، همان نگرانی بر می گردد... چیزی که از اقدام های گذشته برای مان مانده همیشه ارجح بر آن چیزی به نظرمان می آید که یک جایی در ابهامات ذهن مان می لرزد... - اما این بار، چیزی که نگرانم می کند مشخصا این است که دیگر نلرزد ... به قدر کافی نلرزد ... یک بار برای همیشه ثابت بماند، «مسلم و قطعی» و مشخص از پیش ... - در مورد چیزی که از پیش مشخص باشد، خیالت را راحت می کنم ... هنوز کاملا لرزان است، هیچ واژه ی مکتوبی، هیچ کلامی هنوز لمسش نکرده، به نظرم می آید که کمی می تپد ... بیرون از واژه ها ... مثل همیشه ... تکه های کوچکی از چیزی که هنوز زنده است ... دلم می خواست قبل از آن که محو بشوند ... ولم کن ... - بسیار خوب، ساکت می شوم ... وانگهی خوب می دانیم که هر وقت چیزی مایه ی دغدغه ی تو بشود ... - بله، ولی این بار، کسی باور نمی کند، این بار تویی که مرا جنبانده ای، چند لحظه ای می شود که مرا وا می داری...

نویسنده: ناتالی ساروت مترجم: مهشید نونهالی انتشارات: نیلوفر