کتاب خانه ای برای آقای بیسواس

کتاب خانه ای برای آقای بیسواس اثر و. س. نایپل و ترجمه ی مهدی غبرائی توسط انتشارات نیلوفر به چاپ رسیده است.

کتاب "خانه ای برای آقای بیسواس" رمانی روایت گر حکایتی تلخ و مشقت بار می باشد. شخصیت اصلی داستان، "موهون بیسواس"، مردی هندی تبار است که در خانواده ای فقیر و خرافاتی دیده به جهان می گشاید. نام مادرش "بیپتی"، و پدرش نیز "رگهو" می باشد. بیسواس با شش انگشت و در نیمه های شب متولد می شود؛ یعنی ساعاتی که از نظر اهالی این منطقه، زمانی شوم محسوب شده و نوزاد به دنیا آمده با تولدش، مرگ و نفرین را برای والدین خود به همراه خواهد آورد. بنابراین "بیسوندای"، مادربزرگ این پسر، با متوسل شدن به توصیه های مرد پیش گو، سعی می کند تا نفرین مذکور را خنثی کرده و خانواده را از بدیمنی نوزاد به دنیا آمده، نجات دهد. اما مدتی بعد، در طی سانحه ای، رگهو از دنیا رفته و بر بدیمنی بیسواس مهر تاییدی می زند. سال ها بعد، هنگامی که شخصیت قصه، نوجوانی مقتدر می شود، از خانه و اعتقادات خرافتی آن فرار کرده و با "شاما"، یکی از اعضای خانواده ی "تولسی" آشنا می شود. پس از خواستگاری، با وی پیمان زناشویی بسته و با نقل مکان کردن به منزل پدری شاما، زندگی مشترکش را آغاز می کند؛ اما مدت کوتاهی بعد، با مشکلاتی به مراتب بزرگ تر از معضلات دوران کودکی و نوجوانی اش مواجه شده و درگیر ماجراهایی خواندنی می شود.

فهرست

بخش نخست روستایی پیش از تولسی ها تولسی ها چیس گرین ویل عزیمت بخش دوم صحنه های شگفت انگیز مدیریت تازه ماجرای شورتهیلز در میان درس خوان ها خلا انقلاب خانه سرانجام

برشی از متن کتاب

آقای موهون بیسواس روزنامه نگاری اهل خیابان اسکیمف سنت جیمز، پرت آو اسپین، دو ماه و نیم پیش از مرگش از کار بی کار شد. مدتی مریض و بستری بود. طی کم تر از یک سال، بیش از دو ماه و نیم در بیمارستان کولونیال خوابید و دوران طولانی تر نقاهت را در خانه گذراند. دکتر که به او استراحت کامل داد، دیگر چاره ای برای روزنامه های ترینیداد سنتینل نماند. یک اخطار سه ماهه به او داد و مثل سابق تا روز مرگش هر صبح یک نسخه ی مجانی از رزونامه برایش فرستاد. آقای بیسواس چهل و شش سال داشت و چهار تا بچه. اما پول و پله ای در بساطش نبود. زنش، شاما هم، به هم چنین. آقای بیسواس از بابت قیمت خانه ی خیابان اسکیم، ظرف چهار سال اخیر سه هزار دلار بدهکار بود. سر جمع نرخ بهره ی هشت درصد این بدهکاری به ماهی بیست دلار می رسید؛ و اجاره ی زمین هم ماهی ده دلار بود. دو بچه اش به مدرسه می رفتند. دو تای بزرگ تر، که آقای بیسواس می توانست در رفع مشکلات مالی به آن ها تکیه کند، با بورس تحصیلی رفته بودند خارج. آقای بیسواس خوش حال بود که توی این گیر و دار شاما برای درخواست کمک یک راست نرفته سراغ مادرش. ده سال پیش، اولین فکری که به رسش می زد همین بود. اما حالا سعی می کرد به آقای بیسواس دل داری بدهد و خودش هم نقشه هایی می کشید. «راستی، سیب زمینی. می توانیم سیب زمینی بفروشیم. این جا پوندی هشت سنت است. اگر پوندی پنج سنت بخریم و هفت سنت بفروشیم ...» آقای بیسواس گفت: «به بد ذاتی تولسی اعتماد کنم؟ می دانم که شما تولسی ها در امور مالی نابغه اید. ولی نگاهی به دور و برت بینداز و ببین چند تا آدم سیب زمینی می فروشند. بهتر است ماشین کهنه را بفروشیم.: «نه. ماشن نه. نگران نشو. درست می شود.» آقای بیسواس با تندخویی گفت: «آره، درست می شود.» دیگر حرفی از سیب زمینی به میان نیامد و آقای بیسواس هم تهدید نکرد که اتومبیل می فروشد. حالا دیگر نمی خواست قدمی خلاف خواست زنش بردارد. کم کم عادت کرده بود که قضاوتش را قبول کند و به خوش بینی اش احترام بگذارد. به او اعتماد داشت. به آن خانه که آمده بودند، شاما چشم مادر و خواهرهایش را دور می دید و بی خجالت صمیمیت تازه ای به او و بچه ها بروز می داد و همین برای آقای بیسواس پیروزی بزرگی به اندازه ی خرید خانه بود. هر چند ان خانه را سال ها پیش از سر لاعلاجی رهن کرده بود، حالا احساس می کرد خانه متعلق به خودش است. در این ماه های مریضی و ناامیدی بارها و بارها از این که در خانه ی متعلق به خودش است و از راحتی خیال ناشی از آن متعجب شده بود: وارد شدن از در جلو، راه ندادن هر کس که دلش خواست، بستن شبانه ی درها و پنجره ها، نشنیدن صدایی جز صدای افراد خانواده ی خودش، آزادانه رفتن از اتاقی به اتاق دیگر و پرسه زدن در حیاط به جای آن که مثل گذشته محکوم باشد به محض ورود به خانه به یکی از اتاق های خانه ی شلوغ خانم تولسی برود که...

نویسنده: و. س. نایپل مترجم: مهدی غبرائی انتشارات: نیلوفر