کتاب آیا دلتان می خواهد مسافر کشتی تایتانیک بودید؟

کتاب آیا دلتان می خواهد مسافر کشتی تایتانیک بودید؟ نوشته ی دیوید استوارت و ترجمه ی محمود مزینانی توسط انتشارات پنجره به چاپ رسیده است.

آیا تا به حال نام کشتی ” تایتانیک ” را شنیده اید و دوست داشتید که مسافر این کشتی باشید؟ اگر جوابتان مثبت است، قابل ذکر است که این کتاب می تواند شما را مسافر کشتی تایتانیک کند تا هم اطلاعاتی درباره ی طراحی و مشخصات این کشتی و این که چرا مهم شده است، چگونه ساخته شده و نیمه کاره به آب انداخته شده، آشنایی با نا خدا ها و خدمه های کشتی و مسافر های آن، مبدأ و مقصد سفر و در نهایت خطراتی را که سفر با کشتی به دنبال دارد را تجربه کنید و بیاموزید و از پیشنهاد هایی که در راستای مسافرت و شناخت کشتی به شما داده می شود استفاده کنید تا به اطلاعاتتان افزوده شود. حال با در نظر گرفتن این مسائل و استفاده از قوه تخیل، این کتاب شما را به عنوان ” جی. بروس ایزمی ” یکی از مدیران شرکت کشتی سازی در روز 10 آوریل سال 1912 وارد کشتی می کند و قرار است هفت روز بعد این سفر پایان یابد و وارد بندر نیویورک شوید. اما...

 

فهرست

مقدمه طراحی تایتانیک ساخت کشتی غرق نشدنی به آب انداختن کشتی نیمه کاره ناخدا و خدمه همگی سوار شوند! بارگیری کشتی مواظب باشید! حرکت از بندر ساوت هامپتون گردشی در کشتی به سوی کوه های یخی... بیدار شوید! جلیقه های نجات را بپوشید! غرق شدن سریع کشتی پس از حادثه واژه نامه

برشی از متن کتاب

طراح ها و کشتی ساز های ما کار شگفت انگیزی انجام داده اند، به خصوص در قسمت های درجه یک کشتی. اتاق های غذاخوری شیک و وسیع هستند و تالار های تشریفات، کافه ها و کتابخانه های آن با سلیقه ی تمام ساخته شده اند. راه پله ی جلویی اصلی شاعرانه ترین ویژگی کشتی است که روشنایی آن از طریق یک نورگیر سقفی گنبدی شکل بزرگ، از نور طبیعی تأمین می شود. قسمت درجه یک تایتانیک دارای سه آسانسور است و این اولین کشتی ای است که برای مسافران قسمت درجه دوی آن هم یک آسانسور در نظر گرفته شده است. به علاوه تایتانیک اولین کشتی مسافربری اقیانوس پیماست که یک استخر و یک زمین ورزشی روی عرشه ی آن وجود دارد. با این که کابین های درجه دو از کابین های قسمت درجه سه بزرگ تر و مجلل تر هستند، اما در مقایسه با اتاق های با شکوه واقع در قسمت درجه یک، کوچک به نظر می آیند. اکنون کشتی با سرعت 22/5 گره دریایی در حال شکافتن آب های اقیانوس و حرکت به سوی نیویورک است. سرعت کشتی آن قدر زیاد است که تا یک روز دیگر به نیویورک می رسد. از کشتی های دیگری که در این منطقه از اقیانوس اطلس شمالی در حرکت هستند. پیام های اخطار کوه یخ دریافت می شود. به دیده بان هایی که در جایگاه دیده بانی کشتی حضور دارند، هشدار داده می شود که مراقب کوه های یخی باشند، اما آن ها دوربین های دو چشمی خود را در ساوت هامپتون جا گذاشته اند! در ساعت 11:40 شب، شما از سروصدای خراشیدگی عجیبی از خواب می پرید. روی لباس خوابتان یک کت می پوشید و به طرف عرشه ی فرماندهی کشتی می روید. ناخدا اسمیت به شما می گوید که کشتی با یک کوه یخ برخورد کرده و به شدت آسیب دیده، ولی شما باور نمی کنید. کمی گذشته از نیمه شب، ناخدا اسمیت دستور می دهد تا قایق های نجات را آماده کنند. او اضافه می کند که زنان و بچه ها باید قبل از مردان از کشتی خارج شوند. اولین قایق، یعنی قایق شماره هفت، در ساعت 12:45 بامداد، یعنی 45 دقیقه پس از حادثه، به آب انداخته می شود. در این قایق 25 مسافر جا داده می شوند. در حالی که برای 65 نفر جا دارد. در ساعت 1:20 بامداد، شش قایق نجات کشتی را ترک می کنند. در اعماق کشتی، در اتاق های دیگ های بخار و موتورخانه ها، مهندس ها و خدمه با به خطر انداختن جان خود تلاش می کنند تا هم چنان چراغ ها و پمپ ها را روشن نگه دارند. شما به مردم کمک می کنید تا سوار قایق های نجات شوند، سپس آرام و دزدکی خودتان هم توی قایق تاشوی c می خزید... .

نویسنده: دیوید استوارت مترجم: محمود مزینانی انتشارات: پنجره