کتاب داستان های چارلز دیکنز

کتاب داستان های چارلز دیکنز جلد نهم از مجموعه‌ی زیباترین قصه های دنیا با ترجمه‌ی عباس زارعی توسط انتشارات سایه گستر به چاپ رسیده است.

کتاب داستان های چارلز دیکنز، مجموع پنج داستان برگزیده ی این نویسنده‌ی بزرگ را که به فارسی سلیس و روان باز نویسی شده به مخاطبان علاقه مند ارائه نموده است. اُلیور توییست، خانه‌ی غمزده، آرزوهای بزرگ، داستان دو شهر و دیوید کاپرفیلد از جمله آثار موجود در این کتاب هستند. به گفته‌ی بسیاری از منتقدان و اهل فن، دیوید کاپرفیلد به نوعی برگرفته از زندگی شخصی خود چارلز دیکنز بوده و داستان پسری را نقل می کند که قبل از تولد پدر خود را از دست داده است. مادر دیوید زنی زیبا و جوان است که با "پگاتی" خدمتکارش زندگی می کند و تنها کسی که بعد از مرگ همسرش می تواند روی کمکش حساب کند، عمه‌ی پیر شوهرش است؛ اما از آن جا که عمه ترجیح می داد جای دیوید مادرش یک دختر بدنیا بیاورد ،هیچ کمکی به آن ها نمی کند و مادر مجبور می شود به تنهایی زندگی خود را اداره کند. با پشت سر گذاشتن سختی های بسیار، دیوید کم کم بزرگ می شود؛ ولی شرایط زندگی او و مادرش با ورود مردی به نام "مردستون" دست خوش تغییراتی می شود. دیوید برای مدتی به همراه پگاتی به  زادگاه او می رود و پس از بازگشت متوجه می شود اتفاق مهم و ناخوشایندی رخ داده؛ مادرش با آقای مردستون ازدواج کرده و این ازدواج مطمئنا آینده‌‌ی او را تحت تاثیر قرار خواهد داد.

فهرست

اُلیور توییست خانه‌ی غمزده آرزوهای بزرگ داستان دو شهر دیوید کاپرفیلد احوال و آثار چارلز دیکنز

برشی از متن کتاب

من، مادرم و پگاتی در خانه ی کوچک و دنجمان زندگی می کردیم که باغ کوچکی پر از گل و پروانه هم داشت. تمشک های ما بزرگ تر و رسیده تر از همه ی تمشک هایی بود که دیده بودم و سیب هایمان سفت، قرمز و گرد بودند، درست مثل گونه های سرخ پگاتی. در زمستان کنار آتش شومینه می نشستیم. نور آتش، زیبایی مادرم را نمایان می کرد و من برایش با صدای بلند کتاب می خواندم. کتاب تمساح را خیلی دوست داشتم، با آن تصویرهای ترسناکش. برعکس کتاب، خانه ام کاملاً امن بود. وقتی هشت ساله بودم، مردی به نام آقای مردِستون به خانه ی ما می آمد. او موهایی تیره وچشم هایی عجیب داشت، چشم هایی چنان خالی که نمی توانستی بفهمی چه فکری در سر دارد. می دیدم که توجه کردنش چطور مادرم را به لبخند وا می دارد. اولش خودش را پیش من شیرین می کرد. "دیوید بیا بریم قدم بزنیم، فقط خودمون دو تا." به هتلی رفتیم که دوستانش آنجا بودند. مردهایی پر سر و صدا که دود سیگارشان باعث می شد آن اتاق بوی نم و کهنگی بدهد. آنها روی مبل های راحتی نشسته بودند و با صدای بلند می گفتند و می خندیدند. آنها فریاد می زدند: "به امید موفقیت آقای مردستون که داره دل اون بیوه ی کوچولو رو به دست می آره، کف بزنید!" و به من هم تکه ای کیک دادند. در حالی که کیک می خوردم، پرسیدم: "منظورتون چیه؟" از خنده منفجر شدند. "یه کف دیگه به افتخار گیج شدن آقای کاپرفیلد." پرسیدم: "منظورتون چیه؟" به این حرفم هم خندیدند. می دانستم که به من می خندند، اما کوچک تر از آن بودم که دلیلش را بفهمم. می دیدم که آقای مردستون منشاء همه ی این حرف هاست. حس می کردم او که ساکت در میان دوستانش ایستاده، آدم بدجنسی است. آرزو می کردم که مادرم از او خوشش نیاید. خودم را این طور آرام می کردم: "به زودی از پیش ما می ره. بعد دوباره من و مادر وپگاتی در کنار هم زندگی شادی خواهیم داشت."...  

• کتاب های توت فرنگی
• نویسنده: گروه نویسندگان
• مترجم: عباس زارعی
• انتشارات: سایه گستر