کتاب آنک نام گل | اومبرتو اکو

کتاب آنک نام گل اثر اومبرتو اکو، با ترجمه ی رضا علیزاده توسط انتشارات روزنه به چاپ رسیده است.

"آنک نام گل" رمانی مهیج و پرکشش با محوریت داستانی جنایی و تاریخی می باشد که در سال 1327 درون یکی از صومعه های ایتالیا رخ می دهد. شخصیت اصلی داستان، کشیشی باهوش و تجسس گر به نام "ویلیام باسکرویلی" است که انگلیسی تبار می باشد. وی از جانب "امپراتور لوئی باواریایی"، جهت میانجی گری و حل اختلافات میان "پاپ" و "فرقه ی قدیس فرانسیس" به این صومعه فرستاده شده و به فعالیت می پردازد. اما به محض ورود توسط راهب صومعه، در رابطه با مرگ یکی از کتابداران کتابخانه ی این مکان که دیشب به قتل رسیده است، آگاه می گردد.

بلافاصله فردای همان روز نیز جسد یکی دیگر از راهبان صومعه که مترجم یونانی بود را پیدا می کنند؛ دیری نمی گذرد که با قتل پنج نفر دیگر نیز روبه رو می شود. بنابراین تصمیم می گیرد با انجام تحقیقات گسترده ای به حل معمای قتل های کشف شده پرداخته و آن ها را مورد بررسی قرار دهد. ویلیام در این مسیر دشوار با شاگردش، "آدسو" همراه شده و تجسس خود را آغاز می کند. وی جهت حل این ماجراهای مخوف به مطالعات نظری قرون وسطی و تحلیل محتویات انجیل متوسل گشته و با اتفاقات و حقایقی جذاب رو به رو می گردد.

فهرست

برشی از متن کتاب

نماز پسین وقت شنیدن موعظه ای در باب آمدن دجال و پی بردن آدسو به نیروی اسامی خاص. نماز شامگاه در اثنای انجام استنطاق از خوان سالار به شکلی آشفته برگزار شده و نوآموزان کنجکاو که مهار و اختیارشان از دست استادان  به در رفته بود از پشت پنجره ها و از جرز دیوار مشغول تماشای اتفاقات تالار اجتماعات شده بودند. حال تمام اعضای جامعه قرار بود برای شادی روح سورینوس مرحوم دعا کنند. همه در انتظار سخن گفتن دیر سالار بودند و می خواستند ببینند که او چه خواهد گفت. اما پس از وعظ آیینی قدیس گرگوریوس و خواندن برگردان های سرود و سه مزمور تعیین شده، دیر سالار از منبر بالا رفت که بگوید امشب سکوت خواهد کرد. گفت فجایع رخ داده در صومعه بسیار زیادتر از آن است که حتی پدر روحانی با لحن سرزنش و تذکار دوستانه در این باب سخن بگوید. همه ی افراد بدون استثنا باید سخت گیرانه وجدان خود را واکاوی کنند. ولی از آن جا که لازم است کسی سخن بگوید، پیشنهاد کرد این تذکار و سرزنش از جانب پیرترین فرد جمع باشد که به مرگ نزدیک تر است، برادری که به کم ترین میزان ممکن درگیر اغراض نفسانی این جهانی شده باشد که این همه پلیدی به بار آورده است. از نظر سن و سال تقدم از آن آلیناردوی گروتافراتایی بود که باید سخن می گفت، اما همگان از شکندگی سلامت این برادر محترم با خبر بودند. بلافاصله پس از آلیناردو در تربیتی که گذشت ناگزیر زمان ایجاد کرده بود، خورجه قرار می گرفت و دیر سالار از او دعوت به عمل آورد تا موعظه کند. صدای همهمه ای از بخش جایگاه هایی که آیمارو و دیگر ایتالیایی ها معمولا می نشستند، شنیده شد. فکر کردم که احتمالا دیر سالار بدون مشورت با الیناردو موعظه را به خورجه سپرده. استادم نجواکنان متذکر شد که تصمیم دیر سالار بی تردید تصمیم حکیمانه ای بود چون هر چه او بگوید برنار و دیگر آوینیونی های حاضر آن را تعبیر و تفسیر می کنند. اما خورخه ی پیر موعظه اش را منحصر به پیش گویی های معمول عرفانی خود می کند و آوینیونی ها اهمیت زیادی به حرف های او نمی دهند. ویلیام اضافه کرد: «اما من چرا، چون خیال نمی کنم خورخه بدون نقشه و منظور، موافقت یا حتی درخواست کرده باشد که موعظه کند» خورخه با کمک یک نفر از منبر بالا رفت. آتشدان سه پایه، تنها روشنایی موجود در شبستان کلیسا، چهره اش را روشن کرده بود. پرتوی آتش، تیرگی محجب چشم خانه هایش را که مثل دو گودال سیاه به نظر می رسید شدت بخشیده بود. شروع کرد: «برادران بسیار عزیز، مهمانان بسیار گرامی. لطف کنید و به عرایض این پیرمرد بینوا گوش فرا دارید ... چنان که می دانید چهار مردی که صومعه ی ما بر اثر آن ها دست خوش محنت شده را - قطع نظر از گناهان گذشته و حال، از نوعی که بسیار مایه ی سرافکندگی در میان زندگان است - نمی توان به قهر طبیعت نسبت داد، قهری که با چرخه های سازش ناپذیرش زندگی دنیوی ما را از گهواره تا ...

نویسنده: اومبرتو اکو مترجم: رضا علیزاده انتشارات: روزنه