کتاب گیسوان هزار ساله

معرفی کتاب گیسوان هزار ساله 

گیسوان هزار ساله مجموعه ی خاطرات باستان شناس ایرانی اسماعیل یغمایی است که از دیر باز در تمام کاوش هایش به یادداشت خاطرات هر روزه خود می پرداخته و اکنون بعد از گذشت سال ها تصمیم به چاپ برخی از آن ها گرفته است. خود او درباره ی اپیزودهای کتاب که تعداشان 9 داستان است می گوید، تمام آن ها از اتفاقات واقعی به ثبت رسیده و در آن ها کمتر از خیال پردازی استفاده شده است.

خواننده در این کتاب با شرح وقایع روزانه یک نویسنده برخورد نمی کند بلکه قلمی شیوا و گیرا او را به خواندن داستان هایی واقعی از دل تاریخ دعوت می کند و او را به سفری به ژرفای تاریخی چند هزار ساله می برد. آن جایی که اسکلت زنی خفته در گوری 6 هزار ساله از دل دامنه های کوهی سر به فلک کشیده پیدا می شود، یا جایی که پیکره ی مفرقی مردی به بلندی چندین متر در ایذه از دل خاک بیرون می آید، مخاطب خود را در صحنه حاضر می بیند و تاریخ چند هزار ساله ی ایرن و ایرانی را در مقابل چشمان خود می بیند.

در لابه لای متون کتاب خواننده با برخی مراحل کار باستان شناسی و مشکلات آن آشنا می شود. سختی های دهه ی 40 و 50 شمسی که در سایه ی نبود امکانات است و مشقات دوران جنگ تحمیلی هر کدام داستان هایی برای خواننده بیان می کند.

برشی از متن کتاب گیسوان هزار ساله 

پاییز 66 برای چندمین بار به ایذه رفتم. این بار تنها بودم. برای کارشناسی یک نقش برجسته که از روستای باجول پیدا شده بود. بومی های اداره می گفتند راه ایذه به پیون آسفالت شده، با مینی بوس رفتم به آن جا. پیون بزرگ شده بود. دیگر آن دکان کرکره آهنی را نداشت. خانه هایی نوساز با بلوک سیمانی ساخته بودند، مثل ایذه. یکی دو راه قدیمی آن شده بود راه آسفالت که جوانان موتورسوار در آن ویراژ می دادند؛ با همان زیربنا و فرهنگ قدیمی. روستایی با یک تن پوش نو و زشت.

کمی بالاتر از جایی که مینی بوس ایستاد یک بقالی بود. رفتم تو سیگاری بخرم و لبی تازه کنم. صاحب بقالی و دومردی که آن جا با هم گپ می زدند بختیاری بودند. پرسیدم: «از این جا تا شمی هم راه خوبه؟» یکی جواب داد: «مگه جاده ایذه تا این جا بد بود؟ اینم مثل اونه.» -خدارو شکر پس راحت می شه رفت، مثل قدیم نیست. -نه مگه پیشتر اومده بودی؟ -آره حدوده چهارده پونزده سال پیش، اون موقع از این جا تا شمی پیاده یا با مال می رفتیم. -نه تو سد سازی نیستم. می خوام برم دوستم رو ببینم. آقای الیاس پناهی، اینم عکسشه.

نویسنده: اسماعیل یغمایی انتشارات: نشر نو