کتاب تشریفات - سیس نوتبوم

کتاب تشریفات نوشته ی سیس نوتبوم و ترجمه ی سامگیس زندی در نشر نو به چاپ رسیده است.

این رمان در سال 1980 میلادی منتشر شده است و از آثار کلاسیک مدرن هلند به شمار می آید و تا کنون به زبان های زیادی ترجمه شده است. منتقدان آن را رمانی فلسفی می دانند که در آن داستان زندگی مردی به نام اینی در دهه های مختلف زندگیش نقل می شود. داستان با سی سالگی اینی وینتروپ شخصیت اصلی کتاب آغاز می شود، او متاهل است و همسری نامیبیایی به نام زیتا دارد و در ستون طالع بینی مجله ای  مطلب می نویسد. او به تدریج بی توجهی های بسیاری به همسرش می کند و کم کم شعله ی عشق شان در وجود زیتا خاموش می شود. او حتی به خاطر عقایدش مانع از بچه دار شدن همسرش می شود و زیتا همواره حسرت مادر شدن را دارد. یک روز اینی در ستون طالع بینی در مورد طالع آن روز خودش که متولد تیر ماه است می نویسد: امروز روز ناخوشایندی برای شماست، همسرتان شما را ترک می کند و شما خودکشی خواهید کرد. در همان روز زیتا خانه را برای همیشه ترک می کند و اینی دست به خودکشی می زند که البته ناموفق است. بخش دوم داستان به یک دهه قبل و دوران بیست سالگی اینی باز می گردد و روایت فامیل ثروتمند اینی که پدرش را به خاطر ازدواج نامناسب طرد کرده اند بیان می شود. عمه ی اینی برای یافتن وارثی که ارث هنگفت خانواده را به ارث ببرد، ردی از او پیدا می کند و ... .

برشی از متن کتاب

12 مصبیت سر شام، از موقع ناهار هم بزرگ تر بود. عمو، شوهر ترزه، که تابه حال فقط به اسم وجود داشت، جسم پیدا کرده و بالای میز نشسته بود، مست و خراب. تادس با تحقیر به صف لیوانهای کریستال در کنار بشقاب او نگاه کرد، عمه چنان آشفته بود که اینی می ترسید تا شب زنده نماند. مرد چهارم سر میز که عمو او را عالی جناب عمو معرفی کرد، یک حمایل بنفش رنگ بسته بود، قبایش دگمه های بنفش داشت و یک عرقچین بنفش سرش بود. عمه قبلا گفته بود که «عالی جناب ترووه خزانه دار محرم پاپ هستند.» اما آن موقع او نمی دانست چنین کسی را چگونه باید مجسم کرد. صورت دراز و بی نهایت سفید و چشم هایی به رنگ گل داشت. در رم استاد دانشکده الهیات بود. پس از دعای قبل از شام که آن را با صدایی ملایم و لرزان ترنم کرد، اینی دید او به تادس که صلیب رسم نکرد، چنان نگاهی انداخت که انگار برای اولین بار چشمش به یک خزنده کمیاب افتاد. پیش غذا زبان گوساله بود آغشته به سسی سبز رنگ. عمه زنگی را به صدا درآورد. قلب اینی به تپش افتاد. دختر وارد شد، راه رفتنش به رقس می مانست. اینی متوجه شد که کشیش او را با نگاه دنبال می کند. وقتی که دختر خم شد تا لیوانها را پر کند، هردوشان به او زل زدند و سپس چشم در چشم شدند و کشیش نگاهش را پایین انداخت. اینی امیدوار بود که دختر برای ابراز رضایت از ماجرای بعدازظهر نگاه آن چشم های سبز را به سوی بگرداند ولی چنین نشد. دختر لیوان اینی را آخر از همه پر کرد، با آن دست قوی و کوچک، شربت زرد و طلایی را در لیوان او ریخت. عمو گفت: «زنده باد برادرزاده تازه یافته مان.» لیوانها را به طرف اینی گرفتند و نوشیدند. جمع عجیبی از سایه های توپُر که ناگهان به نحوی به او مرتبط شده بودند. خزانه دار پرسید: «آقای تادس، شما کلیسای کاتولیک را ترک کرده اید؟» آرنولدتادس چند لحظه ای به او خیره شد و بالاخره گفت: «بگذارید از بحث خودداری کنیم.من هرچه در این مورد بگویم به گوش شما بی ادبانه خواهد آمد.» «گوش من فقط گوش انسانی است، ممکن است گوش کلیسا را بیازارد.» تادس چیزی نگفت. اینی سعی کرد مجسم کند: گوش کلیسا. شاید کلیسا چیزی غیر از گوش نباشد. کسی چه می داند، شاید کلیسا در اصل یک گوش عظیم مرمری است، شناور در فضا. اما کلیسای شنوایی وجود ندارد. پاپ وجود دارد. در این شکی نیست، این مرد کله مرغی هم خزانه دار محرم اوست. اما چه طور چنین چیزی ممکن است؟ اگر او واقعا محرم است، پس هیچ کس نباید این را بداند. شایدخودش رئیس آن اتاق محرمانه است. اتاقی مخصوص در واتیکان که مجسمه سفید و کلیه مرغی از پیوس دوازدهم را شبیه به همین مرد درخود جا داده بود، و این مرد به آن جا رفت و آمد می کرد. ..

فهرست

• مقدمه
• میانپرده
• آرنولد تادس
• فیلیپ تادس

نویسنده: سیس نوتبوم مترجم: سامگیس زندی انتشارات: نشر نو